Η ΕΛΛΑΔΑ θα ήταν «παραδείσιος» τόπος αν οι πολιτικές των εκάστοτε κυβερνήσεων πλησίαζαν κάπως τις προγραμματικές επαγγελίες. Ακούσαμε τις προγραμματικές και αυτής της κυβέρνησης. Πού είναι, όμως, οι απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα; Όπως π.χ. πού θα βρίσκεται συγκριτικά η χώρα και η οικονομία της στο εγγύς μέλλον. Πώς και προς τα πού θα στραφεί ο παραγωγικός ιστός; Πού βλέπουμε τη θέση μας στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία; Ποιες πιστεύουμε ότι θα είναι οι συγκριτικές ευκαιρίες και δυνατότητές μας; Σε ποια επίπεδα ανταγωνιστικότητας θα αδράξουμε ευκαιρίες;

Ακόμη, θέλω να κατανοήσω ποια θα είναι η ενδιάμεση κοινωνική πολιτική που θα διευκολύνει την οδυνηρή πορεία προς το μέλλον και την επαγγελλόμενη μετάλλαξη της οικονομίας. Πού οι πόροι, ποιες οι πηγές που θα στηρίξουν την πολιτική της «τετραετίας» για να αγγίξει ο τόπος το μέλλον και το όποιο επικαλούμενο όραμα. Γνωρίζετε όλοι την πανταχόθεν ακατάπαυστη λογοκοπία για το ανθρώπινο κεφάλαιο. Η μεγάλη, ολέθρια σπατάλη. Από τη μια το εκπαιδευτικό μας σύστημα και από την άλλη η τρομερή απώλεια. Η διαρροή των νέων Ελλήνων επιστημόνων προς κάθε γειτονιά του πλανήτη. Χιλιάδες νέοι στο Λονδίνο, σε όλες τις πόλεις της Βρετανίας, σε όλη την Ευρώπη, στις ΗΠΑ. Παντού.

Λίγο αν σηκώσουμε τα μάτια έξω από τα τρέχοντα και τις εμβαλωματικές παρεμβάσεις, τι αντικρύζουμε στον ορίζοντα; Από το βάθος αντηχεί ακόμη η φλυαρία για την «ισχυρή οικονομία» αντικρυστά με την οδύνη από την αδυναμία ο νέος «ισχυρός» πλούτος να στηρίξει τα τρία ουσιώδη αγαθά: Την παιδεία, την υγεία και- αλίμονο- το φυσικό περιβάλλον! Πώς τα ταιριάξαμε όλα αυτά;

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τις ψευδαισθήσεις και τα ψεύδη μαζί με την ανικανότητα του πολιτικού μας συστήματος. Τους ακούσατε, τους περισσότερους, στη Βουλή με την ευκαιρία των προγραμματικών και του προσχεδίου προϋπολογισμού· άλλοι να επαίρονται και άλλοι να αρνούνται. Είναι απογοητευτικό να συζητάς για τον προϋπολογισμό, ευρύ πεδίο για εμπνευσμένη κριτική, και αυτή να συνοψίζεται από την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε τρίπτυχο ξεφώνημα «φόροι, φόροι, φόροι»! Θλιβερό! Πού είναι το όραμα; Δεν σας κάνει εντύπωση ότι για το προσχέδιο προϋπολογισμού δεν βρέθηκε ένας να συζητήσει, να ζητήσει να ενημερωθεί, πώς ακριβώς θα αντιμετωπίσουμε τον βραχνά του δημόσιου χρέους! Εννοώ με επιχειρήματα και αρθρωμένες προτάσεις και όχι απλώς με ευχές και επαγγελίες. Πότε συζητήθηκε αυτό το θεμελιώδες θέμα; Και ούτε ένας από την αξιωματική αντιπολίτευση βρέθηκε να πει κάτι. Το θέαμα μαζί και το ακρόαμα των ημερών, θλιβερά προμηνύματα.

Τελευταία Νέα