Με τη μεταμόσχευση καρδιάς δεν άλλαξε μόνο η ζωή του, αλλά και τα όσα πίστευε για τη δωρεά οργάνων και την ανιδιοτελή προσφορά των ανθρώπων. Σήμερα, ο Θοδωρής Κοτσαρίνης και τα άλλα μέλη του Συλλόγου Μεταμοσχευμένων διαδίδουν την ιδέα της δωρεάς, με επιχείρημα τον εαυτό τους!


Δώδεκα άνθρωποι στην αναμονή για μεταμόσχευση καρδιάς. Πώς εξηγείτε αυτή την απραξία δωρεάς οργάνων; Με τρεις παράγοντες: έλλειμμα ενημέρωσης για τη δωρεά οργάνων, έλλειμμα συντονιστών που θα αναλάμβαναν να ενημερώσουν και να διαλύσουν την καχυποψία του κόσμου, έλλειμμα στον εντοπισμό των δοτών από την πλευρά των γιατρών στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας.

Τι θα λέγατε σε αυτούς τους 12 ανθρώπους;

Είναι τυχεροί γιατί βρίσκονται στα καλύτερα χέρια. Έχουν παράταση με τις συσκευές υποστήριξης της καρδιάς τους. Ας αντιμετωπίσουν την αναμονή με τσαμπουκά. Η σωτηρία είναι κοντά.

Θεωρείτε αρκετά τα όσα κάνει η Πολιτεία για την προσφορά οργάνων;

Ασφαλώς όχι. Τι λείπει; Μεγαλύτερη παρέμβαση στο οργανωτικό επίπεδο, χρηματοδότηση των μεταμοσχευτικών κέντρων- οι μεταμοσχεύσεις κοστίζουν λιγότερο στην Ελλάδα από το εξωτερικό και πρέπει να ενισχυθούν. Λείπουν οι συντονιστές από τις Μονάδες Εντατικής. Λείπει η ενημέρωση της κοινής γνώμης. Πότε υποβληθήκατε σε μεταμόσχευση καρδιάς; Πριν από τριάμιση χρόνια. Πόσο καιρό περιμένατε να προσφερθεί το μόσχευμα; Ήμουν από τους πολύ τυχερούς, αφού το μόσχευμα προσφέρθηκε δύο μήνες μετά την ένταξή μου στη λίστα αναμονής.

Πόσοι περίμεναν το ίδιο διάστημα;

Λίγοι. Πώς νιώθει κανείς περιμένοντας;

Σαν να είναι στην έρημο διψασμένος, να βλέπει την όαση, αλλά να ξέρει ότι το να φτάσει έγκαιρα, δεν εξαρτάται από τον ίδιο.

Πώς ήταν η ζωή σας πριν από τη μεταμόσχευση;

Γεμάτη περιορισμούς και με τον καθημερινό φόβο του αιφνίδιου θανάτου. Επιβίωνα απλώς, δεν ζούσα. Με δυσκολία περπατούσα, με δυσκολία ανάσαινα.

Τώρα;

Μια κανονική ζωή, με ελάχιστους περιορισμούς που αφορούν μόνον τα φάρμακα που πρέπει να παίρνω. Μπορώ να δουλεύω, να ασκούμαι, να ερωτεύομαι, να κάνω ό,τι κάνει ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Είναι σαν να ξαναγεννήθηκα. Αν είχατε την ευκαιρία, τι θα λέγατε στους συγγενείς του δότη;

Εκτός από το ότι νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη απέναντί τους, πως τους υπόσχομαι ότι θα κάνω καθημερινή προσπάθεια ώστε η καρδιά του ανθρώπου τους να χτυπά στο στήθος ενός καλού ανθρώπου.

Τι σκεφτόσασταν για τη δωρεά οργάνων, πριν μπείτε σε αυτή την περιπέτεια;

Τίποτα, δυστυχώς. Νόμιζα ότι δεν με αφορά, δεν ήξερα τίποτα για τις μεταμοσχεύσεις και τις δυνατότητες που δίνει η δωρεά οργάνων.

Έχει αλλάξει η στάση των ανθρώπων απέναντί σας; Μόνο ως προς το ότι όσοι δεν με ξέρουν καλά, εντυπωσιάζονται που με βλέπουν να ζω φυσιολογικά μετά τη μεταμόσχευση.

Η δική σας απέναντί τους; Υπολογίζω πλέον στην ανιδιοτελή προσφορά των συνανθρώπων μου. Αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα.

Ξέρω πια ότι υπάρχει ανθρωπιά γύρω μας κι ας μη φαίνεται. Όχι μόνο για την προσφορά του μοσχεύματος, αλλά και για τη συμπάθεια με την οποία με περιέβαλαν όλοι.

Τι σας δίδαξε αυτή η περιπέτεια;

Όλες τις αρετές της ανθρώπινης ψυχής. Με έκανε πιο δυνατό. Με έκανε καλύτερο άνθρωπο.

Έπειτα από πολλά χρόνια, πώς θα διηγείστε αυτή την ιστορία; Θα περιγράφω πως την ώρα που νόμιζα ότι είχα φτάσει το τέλος, κάποιοι με τράβηξαν ξανά πίσω στη ζωή. Είχα την καλύτερη φροντίδα και μια τεράστια προσφορά ζωής. Προτρέπετε συγγενείς και φίλους να γίνουν δωρητές οργάνων;

Βέβαια τους προτρέπω. Ποια επιχειρήματα χρησιμοποιείτε για να τους πείσετε;

Με την ίδια μου την παρουσία προσπαθώ να τους πείσω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι καχύποπτοι και διστακτικοί απέναντι στη δωρεά οργάνων. Ποιος είναι ο σκοπός του Συλλόγου που δημιουργήσατε; Να οργανώσει τους μεταμοσχευμένους, ώστε να αντιμετωπίζουν τις κοινές δυσκολίες. Να βοηθήσει στη διάδοση της ιδέας της δωρεάς οργάνων, ώστε να γίνει μέρος του πολιτισμού μας.

Ακούγεται η φωνή του; Η ανταπόκριση των ανθρώπων έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία μας. Ο κόσμος είναι ανοιχτός, ενδιαφέρεται να μάθει και ενθουσιάζεται να μας βλέπει ζωντανούς μετά τη μεταμόσχευση.