Λ ίγα χρόνια χρειάστηκαν για μια εντυπωσιακή πορεία του Νίκου Χατζηνικολάου προς τη νεόδμητη, προσωπικής του εμπνεύσεως, εφαρμογής και ιδιοκτησίας, κορυφή της τηλεοπτικής ιεραρχίας. Ελάχιστες ημέρες για μια ακόμη πιο εντυπωσιακή πτώση του ίδιου και βροντώδους κατάρρευσης του οικοδομήματός του.

Το τηλεοπτικό τοπίο με τα αλλεπάλληλα φαινόμενα του είδους που τελευταία πυκνώνουν, με κορυφαίο την αιφνίδια καθαίρεση του Χατζηνικολάου από αξιώματα τα οποία καθ΄ υπερβολή του δημοσιογραφικού του ρόλου είχε διεκδικήσει στον Αlpha, μοιάζει να χαρακτηρίζεται από πρωτογονισμό. Παρ΄ όλο που η χρήση της πλέον σύγχρονης τεχνολογίας από τα κανάλια δίνει την αίσθηση μιας σύγχρονης τηλεόρασης, είναι προφανές ότι τόσο η αφύσικη διόγκωσή της, υπό την συστηματική ολιγωρία της πολιτικής εξουσίας να θεσπίσει και να εφραμόσει λειτουργικούς νόμους και συστήματα ελέγχου, όσο και η κανιβαλική της αυτοκατανάλωση κάθε άλλο παρά υποδηλώνουν σύγχρονο και υγιές τηλεοπτικό περιβάλλον.

Πρόκειται μάλλον για περιβάλλον διογκωμένων ψευδαισθήσεων, που τις έχουν ευνοήσει και συντηρήσει, τόσο για τους επαγγελματίες της ίδιας της τηλεόρασης όσο και για το κοινό της, οι αλλεπάλληλες συγχύσεις που προκάλεσε η λειτουργία σε κενό νόμων και κριτηρίων της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Η φαντασμαγορία της τεχνολογίας, ιδίως κατά τη χρήση της σε νέα μοντέλα ψυχαγωγικής ενημέρωσης, που προσέδωσε ξεχωριστή λάμψη στους δημοσιογράφους-παρουσιαστές, φαίνεται πως ενέπνευσε και δημοσιογραφικές καριέρες με όρους χολιγουντιανής λάμψης.

Άλλωστε η ελληνική αγορά είχε ανάγκη από ένα σταρ σύστεμ που να προωθήσει τις νέες καταναλωτικές συνήθειες και η τηλεόραση ήταν το ιδανικό μέσο, αντικαθιστώντας τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Διόλου τυχαίο ότι αυτός ενέπνευσε και το ενημερωτικό μοντέλο που αποκτώντας θέσεις εξουσίας κατόρθωσε να επιβάλει ο Νίκος Χατζηνικολάου. Με τον ίδιο να προβάλλει στο τοπίο αυτό ως ο απόλυτος σταρ, υιοθετώντας και όλες τις χολιγουντιανές μεθόδους στην κατασκευή του ανάλογου ίματζ.

Ο αιματηρός ανταγωνισμός από την άλλη διαμόρφωνε μια τηλεόραση κανιβαλικής αυτοκατανάλωσης, που επέβαλλε με τη διαρκή προβολή της διογκωμένες καναλικές «αξίες» με πολυτελείς ζωές, ακριβά συμβόλαια, βραβεύσεις.

Η ταχύτητα με την οποία επιβλήθηκαν όλα αυτά, το θάμπος της διασημότητας που ταυτίστηκε με την εξουσία και τη δύναμη, διευκόλυνε και τα πολυτελή πλην αυθαίρετα «πανωσηκώματα» ρόλων και εξουσιών. Η σκηνοθεσία της εικόνας επιβλήθηκε της ουσίας των ικανοτήτων και η τηλεοπτική ψευδαίσθηση της πραγματικότητας. Καθηλωμένο και το φιλοθεάμον, εθισμένο στο χάζι των ψευδαισθήσεων, απομένει να χάσκει με το δέος της άγνοιας των πρωτόπλαστων μπροστά στις αστραπές των καναλικών καταιγίδων, μέχρι να σβήσουν και να φτάσουν στα αυτιά του οι ήχοι μιας εξέλιξης του κόσμου, που πάλι δεν πρόλαβε.

Τελευταία Νέα