(ο αρθρογράφος,για τη δήλωση Καραμανλή για το τρομοκρατικό χτύπημα)

Προφανώς ο άνθρωπος χρειάστηκε τρία εικοσιτετράωρα για να ωριμάσει μέσα του η αντίδραση κατά της τρομοκρατίας. Να δει πώς έχουν ακριβώς τα πράγματα. Να ενημερωθεί πλήρως. Να σχεδιάσει τι θα κάνει. Και να μας αποκαλύψει (έστω κι από το Ζάγκρεμπ…) το βάθος της σκέψης του για ό,τι συνέβη και για ό,τι πρόκειται να ακολουθήσει.

Αντ΄ αυτών, ο Πρωθυπουργός μας είπε στην ολιγόλογη δήλωσή του όλα κι όλα δύο πράγματα.

Πρώτον, ότι ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας «απαιτεί σοβαρότητα και υπευθυνότητα». Σωστή παρατήρηση, αλλά λίγο αργά δεν το κατάλαβε; Διότι αν απαιτείται σοβαρότητα και υπευθυνότητα, τότε δεν μετατρέπεις την Αστυνομία σε κομματικό θερμοκήπιο της Ν.Δ., ούτε διαλύεις την Αντιτρομοκρατική, ούτε αποδεικνύεσαι ανίκανος να πάρεις τα στοιχειώδη μέτρα φύλαξης του υπ΄ αριθμόν 1 στόχου για κάθε τρομοκρατική ενέργεια στη χώρα μας. Εκτός κι αν η δήλωση του Πρωθυπουργού είχε αυτοκριτική χροιά…

Δεύτερον, ότι σε αυτόν τον αγώνα «είμαστε ασυμβίβαστοι και αμείλικτοι». Εδώ, μάλλον αρχίζει η πλάκα. Διότι αν δεν με απατά η μνήμη μου, ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας είναι ο πέμπτος ή έκτος αγώνας για τον οποίο ο Πρωθυπουργός δηλώνει αμείλικτος ή ασυμβίβαστος. Ώς τώρα έχει υπάρξει αμείλικτος και ασυμβίβαστος στον αγώνα κατά της διαφθοράς, στον αγώνα κατά της διαπλοκής, στον αγώνα κατά των υποκλοπών, στον αγώνα κατά των «κουμπάρων» και σε δυο-τρεις ακόμη αγώνες που μου διαφεύγουν.

(«Το Βήμα»)

Τελευταία Νέα