Τώρα του φταίει ο Μάης του ’68

«Φωτιές» άναψε για ακόμα μια φορά στη Γαλλία ο υπουργός Εσωτερικών Νικολά

Σαρκοζί, με μια πρωτοφανή επίθεση στη γενιά του Μάη του ’68. Όπως σχολίασε

χαρακτηριστικά ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ – που «ψηφίζει» πλέον ανοιχτά για επόμενο

πρόεδρο τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ – «μόνο για τα προβλήματα με τη γυναίκα του δεν

κατηγόρησε τους «εξηνταοκτάρηδες»»!

Σκηνοθετικά, ήταν όλα άψογα… Ο Σαρκοζί ανέβηκε στο βήμα του συνεδρίου του

κόμματός του, του δεξιού UMP, στη Μασσαλία, υπό τους ήχους του τραγουδιού

«Envie d’ avoir envie» («Επιθυμώ να επιθυμώ») του βετεράνου Τζόνι Χάλιντεϊ,

«νεοσύλλεκτου» στο UMP, ο οποίος καθόταν στην πρώτη σειρά, πλάι στον (επίσης

«νεοσύλλεκτο») Γάλλο ράπερ Doc Gyneco και καμιά δεκαπενταριά υπουργούς – ο

πρωθυπουργός Ντε Βιλπέν έλαμπε διά της απουσίας του. Αντιθέτως, η μεταμελημένη

σύζυγος του Σαρκοζί, η Σεσιλιά, που το είχε σκάσει με κάποιον αλλά επέστρεψε

κατόπιν στη συζυγική εστία, έλαμψε διά της παρουσίας της.

Σαφείς σπόντες

Το κοινό, περίπου 6.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι νέοι, κρεμάστηκε από τα

χείλη του «πρωταγωνιστή». Και αυτός τους ενθουσίασε καλώντας τους να επιβάλουν

τη «ρήξη» με τις πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών (έμμεση πλην σαφής σπόντα

εναντίον του άσπονδου εχθρού του Ζακ Σιράκ) και «να τον βοηθήσουν να δράσει αν

δεν θέλουν να υποφέρουν».

Ο Σαρκοζί έκανε διάφορες προτάσεις, ανάμεσά τους και η εξάμηνη υποχρεωτική

«προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, σε οποιαδήποτε δραστηριότητα υπηρετεί το

συνολικό συμφέρον», για κάθε Γάλλο 18-30 ετών – μια πρόταση παρόμοια με εκείνη

που είχε κάνει προ μηνών η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, η επικρατέστερη υποψήφια των

Σοσιαλιστών για τη γαλλική προεδρία. Οι δηλώσεις που… έκλεψαν την παράσταση

όμως, ήταν αυτές που αφορούσαν τη γενιά του Μάη του ’68: «Σπατάλησε την

κληρονομιά της Γαλλίας χωρίς να προσφέρει αυτή την επιπλέον ψυχή της οποίας

κατήγγειλε την έλλειψη και εγκαθίδρυσε παντού, στην πολιτική, την εκπαίδευση,

την κοινωνία, μια αντιστροφή των αξιών και μια ενιαία σκέψη, της οποίας οι

νέοι είναι σήμερα τα θύματα». Στην καρδιά της ενιαίας αυτής σκέψης, συνέχισε ο

Σαρκοζί, «υπάρχει αυτή η ιδεολογία που λέει στη νεολαία πως έχει όλα τα

δικαιώματα και της χρωστούν τα πάντα. Αυτό είναι λάθος» πρόσθεσε, αξιώνοντας

ένα σχολείο απαλλαγμένο από την κληρονομιά του ’68, στο οποίο – μεταξύ άλλων –

«οι μαθητές θα σηκώνονται όρθιοι μόλις μπαίνει ο δάσκαλος»…

Ξέσπασμα οργής

Κατόπιν αυτού, ποιος είδε και δεν φοβήθηκε τον πάλαι ποτέ «Κόκκινο» και νυν

«Πράσινο Ντάνι». «Σαράντα χρόνια μετά λέει ότι εξαιτίας του ’68 η γαλλική

κοινωνία πέταξε στα σκουπίδια την ηθική της εργασίας και τη μεγάλη παραγωγική

άνθηση του γκωλισμού; Ε, όχι! Χάρη στον Μάη η γαλλική κοινωνία κατέκτησε

περισσότερη ανεξαρτησία για το άτομο, ελευθερία για τις γυναίκες, για τους

ομοφυλόφιλους, αυτονομία για τη νεολαία… Ο Σαρκοζί θέλει να συγκινήσει τη

γαλλική επαρχία, να ταυτίσει το ’68 με το Παρίσι και την παρακμή. Κάνει λάθος»

δήλωσε στην ιταλική «Repubblica» ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, εκ των πρωταγωνιστών

της φοιτητικής εξέγερσης του ’68, εκφράζοντας την άποψη (και «την ελπίδα») ότι

νικήτρια των προεδρικών εκλογών του 2007 θα είναι η Ρουαγιάλ – αν βέβαια

συνειδητοποιήσει πρώτα και αποδεχθεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα ότι αυτή πρέπει να

κατεβεί υποψήφια και πάψει να υφίσταται αυτό το «όλοι εναντίον μίας» που

κατήγγελλε πρόσφατα αρθρογράφος της «Liberation»… Οι εσωκομματικές εκλογές

για την ανάδειξη του Σοσιαλιστή υποψηφίου θα πραγματοποιηθούν τον Νοέμβριο και

μεταξύ των υποψηφίων θα είναι πιθανότατα και ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας

Λιονέλ Ζοσπέν, ο οποίος άφησε χθες για μια ακόμα φορά ανοιχτό αυτό το ενδεχόμενο.

ΖΑΝ ΜΑΡΙ ΛΕΠΕΝ

«Είστε μπουρμπουλήθρες των ΜΜΕ»

ΓΙΑ ΤΟΝ ακροδεξιό Ζαν Μαρί Λεπέν, πάντως, ούτε ο Νικολά Σαρκοζί ούτε η

Σεγκολέν Ρουαγιάλ θα καταφέρουν να φτάσουν στον δεύτερο γύρο των επόμενων

προεδρικών εκλογών… Τι «μπουρμπουλήθρες των μέσων ενημέρωσης» τους

αποκάλεσε, τι «δεύτερα ονόματα σε συναυλία» τους είπε… Ο ίδιος, αντίθετα,

εμφανίστηκε ως το «αουτσάιντερ» που θα κάνει την έκπληξη, και ισχυρίστηκε πως

όχι μόνο θα προκριθεί στον δεύτερο γύρο, όπως το 2002, αλλά θα κερδίσει κιόλας

– κάτι σαν τον Ζορό «που δεν τον βλέπεις ποτέ, ενίοτε τον ακούς, βλέπεις τη

σκιά του, και εμφανίζεται μόνο την κατάλληλη στιγμή». Και να σκεφτεί κανείς

ότι, επισήμως, η προεκλογική εκστρατεία δεν έχει καν αρχίσει!