Ο αληθινός ήρωας της «Mεγάλης Aπόδρασης»

Ο πραγματικός ήρωας της «Μεγάλης Απόδρασης» δεν ήταν ο Στιβ ΜακΚουίν.

Βέβαια το όνομά του, Έρικ Φόστερ, δεν έγινε ποτέ τόσο γνωστό όσο εκείνο του

Αμερικανού ηθοποιού, ήταν εκείνος όμως που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης της

ταινίας. Ο τολμηρός πιλότος της RAF απέδρασε επτά φορές από τα γερμανικά

στρατόπεδα αιχμαλώτων…

Αν δεν είχε πολεμήσει ηρωικά κατά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ιστορία της ζωής

του Έρικ Φόστερ δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον για τους παραγωγούς του

Χόλιγουντ. Γιατρός («τριχολόγος» στην ειδικότητα) 36 χρόνων, περνούσε τις

ημέρες του θεραπεύοντας προβλήματα του τριχωτού της κεφαλής των ασθενών του

στην κλινική του, στο Λονδίνο.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος ήταν μέσα σε αυτούς που κατατάχθηκαν εθελοντικά στη

Βρετανική Πολεμική Αεροπορία, τη RAF. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι θα γινόταν ο

πρωταγωνιστής μιας περιπέτειας που χάρισε στον παγκόσμιο κινηματογράφο μία από

τις καλύτερες ταινίες.

Ο Έρικ Φόστερ πέθανε σε ηλικία 102 ετών το περασμένο Σαββατοκύριακο. Πηγή

έμπνευσης για τον ρόλο του Στιβ ΜακΚουίν στη «Μεγάλη Απόδραση», ο Φόστερ

απέδρασε, ούτε λίγο ούτε πολύ, επτά φορές από τα γερμανικά στρατόπεδα

αιχμαλώτων πολέμου. Ποτέ δεν χρησιμοποίησε όμως τους δύο τροχούς, όπως ο

θρυλικός πρωταγωνιστής. Τους τροχούς του μυαλού του, ναι, χωρίς αμφιβολία. Ο

Φόστερ έπεισε τους αξιωματικούς του γερμανικού στρατοπέδου Stalag Luft ΙΙΙ –

κρατούνταν αξιωματικοί των συμμαχικών δυνάμεων, τα αεροσκάφη των οποίων είχαν

καταρριφθεί – ότι είχε χάσει το μυαλό του. Έτσι τον έστειλαν πίσω, στη

Βρετανία. Σύμφωνα με τον Μάικ Μπέρεσφορντ, στενό φίλο του Φόστερ, ο θαρραλέος

πιλότος μιμήθηκε τα συμπτώματα και τις αντιδράσεις των ασθενών με νοητική

υστέρηση, διαβάζοντας στη βιβλιοθήκη του στρατοπέδου όλα τα σχετικά με την

ασθένεια βιβλία. Με την επιστροφή στην πατρίδα του, όμως, ήρθε αντιμέτωπος με

μια δυσάρεστη έκπληξη: λόγω της διάγνωσης που του είχε γίνει από τους

Γερμανούς, τον έκλεισαν αμέσως σε άσυλο φρενοβλαβών! Σύντομα, ευτυχώς, τους

απέδειξε ότι είχε σώας τας φρένας και τον άφησαν να φύγει.

Το αεροσκάφος του σμηναγού Φόστερ καταρρίφθηκε στην κατεχόμενη Ευρώπη στις 14

Ιουνίου του 1940. Ήταν ο μοναδικός που επέζησε από το 8μελές πλήρωμα. Με τα

δύο του πόδια σπασμένα – το αλεξίπτωτό του δεν άνοιξε – συνελήφθη από τους

Γερμανούς και οδηγήθηκε στα πολωνικά σύνορα. Παρά τα τραύματα στα πόδια του,

προσπάθησε να αποδράσει μπουσουλώντας σε μια έξοδο κινδύνου για περίπτωση

πυρκαγιάς. Όμως ήταν άτυχος. Τον συνέλαβαν.

Από εκεί μεταφέρθηκε στο Κάστρο Σπάνγκενμπεργκ, μια φυλακή αξιωματικών

ανατολικά του Κέσελ. Αυτήν τη φορά το σχέδιο απόδρασης ήταν περισσότερο

περίπλοκο. Είχε κλέψει μια στολή που ανήκε σε μέλος της νεολαίας του Χίτλερ,

την φόρεσε και κατάφερε να βγει από το κάστρο. Πήρε μάλιστα ανενόχλητος το

τρένο με κατεύθυνση τα ελβετικά σύνορα. Εκεί όμως η ταυτότητά του αποκαλύφθηκε

και ο Φόστερ βρέθηκε ξανά πίσω από τα σίδερα – στην Πολωνία.

Μια νύχτα του 1944…

Ο πρώην ειδικός των… τριχών, βρέθηκε τώρα να σκάβει τούνελ – μια εργασία

μαραθώνια, που κράτησε 8 μήνες και στέφθηκε από αποτυχία. Εν έτει 1942, στο

στρατόπεδο υψίστης ασφαλείας Stalag Luft III, οι Γερμανοί είχαν εγκαταστήσει

μέχρι και μικρόφωνα σεισμογραφίας για να καταγραφεί οποιαδήποτε απόπειρα

απόδρασης από τούνελ. Σε έναν χρόνο 30 απόπειρες είχαν γίνει και όλες ήταν

μάταιες. Κατά την προσπάθεια που έμεινε γνωστή ως η «Μεγάλη Απόδραση»,

Βρετανοί αιχμάλωτοι έσκαψαν τρία τούνελ τα οποία κατέληγαν σε μια μεγάλη

τρύπα. Μια νύχτα χωρίς φεγγάρι του 1944, 76 άνδρες πέρασαν τα τούνελ. Ο 77ος

έπεσε πάνω σε έναν Γερμανό φρουρό, ο οποίος τον σκότωσε. Μόνο τρεις απέδρασαν,

οι υπόλοιποι συνελήφθησαν. Ο Φόστερ δεν συμμετείχε στο σχέδιο. Προετοίμαζε το

δικό του, περνώντας ώρες ατέλειωτες στη βιβλιοθήκη, διαβάζοντας για τα

χαρακτηριστικά των νοητικά καθυστερημένων ατόμων.

Πιστοποιητικό. Χρόνια αργότερα, όταν το Γραφείο Πολέμου του είχε δώσει

το πολυπόθητο πιστοποιητικό που βεβαίωνε ότι δεν είναι τρελός, ο Έρικ Φόστερ

δεν δίσταζε να το χρησιμοποιήσει κάθε φορά που του δινόταν η ευκαιρία. Συνήθως

σε μικρο-καβγάδες με φίλους και γνωστούς: «Εγώ μπορώ να αποδείξω ότι δεν είμαι

τρελός», έλεγε. «Εσύ μπορείς;».