«Θα έπρεπε όλοι να είμαστε εκτός φυλακής»

«Ουσιαστικά η πόρτα της φυλακής ουδέποτε κλείνει για τον πρώην

φυλακισμένο…». Με αυτά τα λόγια η Ειρήνη Αθανασάκη χαρακτηρίζει τους 32

μήνες που έμεινε έγκλειστη στις φυλακές Κορυδαλλού με την κατηγορία ότι

συμμετείχε στον ΕΛΑ.

H 52χρονη ιδιωτική υπάλληλος εξομολογείται στα «NEA» το «πριν» και το «μετά»

της φυλάκισής της με το στίγμα της τρομοκράτισσας και με ποινή στην πλάτη της

που πλησιάζει τα 1.200 χρόνια!

Για την «υπόθεση ΕΛΑ» έγιναν δύο δίκες με κατηγορούμενους – εκτός της

Αθανασάκη – τους K. Αγαπίου, Αγγ. Κανά, Χρ. Τσιγαρίδα και M. Κασσίμη. Στην

πρώτη καταδικάστηκαν όλοι – πλην του M. Κασσίμη – με βαριές ποινές καθώς

θεωρήθηκαν ένοχοι για ψυχική συνδρομή σε άγνωστους δράστες που ήταν μέλη του

ΕΛΑ. Στη δεύτερη, που άρχισε τέτοια περίοδο πέρυσι και ολοκληρώθηκε το

περασμένο φθινόπωρο, οι πέντε και ο συγκατηγορούμενός τους Γιάννης Σερίφης

αθωώθηκαν από την κατηγορία ότι συμμετείχαν σε βομβιστικές ενέργειες του ΕΛΑ

σε κτίρια των ΔΕΚΟ την περίοδο 1975 – 1995.

Από τον προηγούμενο Νοέμβριο και μετά τη σχετική αίτηση αποφυλάκισης, η Ειρήνη

Αθανασάκη κυκλοφορεί ελεύθερη με περιοριστικούς όρους.

Πώς θα σχολιάζατε τις δύο δίκες;

Στην πρώτη κρίθηκε παραγεγραμμένο το αδίκημα της σύστασης και της συμμετοχής

μας σε τρομοκρατική οργάνωση, όπως ήταν αρχικώς το κατηγορητήριο. Είναι όμως

περίεργο το γεγονός ότι το σκεπτικό αυτής της απόφασης, από τις 11 Οκτωβρίου

2004, ακόμη δεν έχει γραφτεί και είναι άγνωστο πότε ακριβώς θα δημοσιευθεί.

Προφανώς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται κανείς πλην των καταδικασμένων,

ιδιαίτερα των φυλακισμένων. Από την άλλη, στη δεύτερη δίκη, η διαδικασία

ουσιαστικά αποτέλεσε επανάληψη της προηγούμενης με μόνο μία σημαντική διαφορά.

Ότι το δικαστήριο απάλλαξε όλους τους κατηγορούμενους και τους κήρυξε αθώους.

Υπήρξαν διαφορετικοί μάρτυρες κατηγορίας στις δύο δίκες;

Κυρίως ήταν οι ίδιοι, η Σοφία Κυριακίδου, πρώην σύζυγος του Αγγελέτου Κανά, ο

δημοσιογράφος Βασίλης Ζήσης και ορισμένοι άλλοι.

Ωστόσο δεν είναι οξύμωρο να καταδικάζεστε στο πρώτο δικαστήριο, να

αθωώνεστε στο δεύτερο, οι αρχές να σας θεωρούν ακόμη ένοχη και εσείς να

κυκλοφορείτε ελεύθερη;

Και βέβαια είναι οξύμωρο από πρώτη ματιά. Το τραγικό είναι πως, μολονότι η

πρώτη δίκη μάς καταδικάζει χωρίς κανένα στοιχείο – κατά τη γνώμη μου γι’ αυτό

ακόμη δεν έχει γραφτεί η απόφαση – και η δεύτερη μας αθωώνει, εν τούτοις

υπάρχουν ακόμη δύο άνθρωποι στη φυλακή, οι Κώστας Αγαπίου και Αγγελέτος Κανάς,

και μάλιστα σε καθεστώς «ειδικής φυλάκισης». Το ουσιαστικό είναι πως αφού

έχουμε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες αποφάσεις για τα ίδια αδικήματα, θα έπρεπε

όλοι να είμαστε εκτός φυλακής μέχρις ότου εκδικασθεί η υπόθεση σε δεύτερο

βαθμό.

Πότε κάνατε αίτηση αποφυλάκισης;

Αμέσως μετά την αθωωτική απόφαση στη δεύτερη δίκη. Εκδικάστηκε στις 7

Νοεμβρίου 2005 και έπειτα από δύο ημέρες αποφυλακίστηκα, δίνοντας εγγύηση

3.000 ευρώ και με τους όρους να μη φύγω από τη χώρα και να παρουσιάζομαι το

πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου διαμονής μου.

Δηλαδή σήμερα είστε αποφυλακισμένη μέχρι την εκδίκαση της απόφασης της

πρώτης δίκης στο Εφετείο;

Στο δεύτερο δικαστήριο αθωωθήκαμε κατά πλειοψηφία, γεγονός που οδήγησε τον

εισαγγελέα να ασκήσει έφεση. Ειλικρινά δεν ξέρω μέχρι πότε, σύμφωνα με το

δικαστικό σύστημα, είμαι αποφυλακισμένη. Πότε είμαι αθώα και πότε ένοχη.

Και η περίοδος της φυλάκισής σας;

H φυλακή είναι μία διεστραμμένη πρακτική να τιμωρήσεις κάποιους ανθρώπους,

είτε έχουν κάνει κάτι είτε όχι. Για να τελειώνει η ιστορία: H φυλακή δεν

σωφρονίζει.

H φυλάκιση συνίσταται σε τιμωρία του σώματος, της προσωπικότητας και της

ιδιαιτερότητας του κάθε ανθρώπου. Αποκόπτει τον έγκλειστο από την κοινωνία, το

φιλικό, οικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον του. Καταστρέφει την υγεία του,

τον ισοπεδώνει οικονομικά, τον ευνουχίζει σεξουαλικά και ύστερα από χρόνια τον

αφήνει «ελεύθερο». Ουσιαστικά η πόρτα της φυλακής ουδέποτε κλείνει για τον

πρώην φυλακισμένο…

Ποια είναι η προοπτική που ανοίγεται τώρα μπροστά σας;

Έξω από τη φυλακή έχω να αντιμετωπίσω το οικονομικό πρόβλημα, μάλιστα με τον

βραχνά του Εφετείου που ούτε ξέρω πότε θα γίνει και αυτό με δυσκολεύει ακόμη

περισσότερο στο να οργανώσω τη ζωή μου. Ειδικότερα λόγω ηλικίας βρίσκομαι στην

κατάσταση να μην ξέρω αν μπορώ να διεκδικήσω τα δεδουλευμένα 30 χρόνων.

«H ομολογία Τσιγαρίδα χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι»

H EIPHNH ΑΘΑΝΑΣΑΚΗ υποστηρίζει ότι η έκβαση της δίκης θα ήταν τελείως

διαφορετική εάν ένα ολόκληρο κομμάτι της ενεργού πολιτικά κοινωνίας με την

απαθή του στάση δεν διευκόλυνε το έργο των δυνάμεων καταστολής και εξουσίας να

χρησιμοποιήσουν την ομολογία του συγκατηγορουμένου της Χρήστου Τσιγαρίδα ως

πολιτικό άλλοθι ώστε τελικά να οδηγηθούν στη φυλακή για δήθεν συμμετοχή τους

στον ΕΛΑ.

Ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν τις αρχές στην ενοχοποίησή σας;

Έτσι κι αλλιώς, για να στηθεί μια κατηγορία που αφορά στην οργανωμένη δράση

μιας ομάδας απαιτούνται τουλάχιστον 4 μέλη (ο Μιχάλης Κασσίμης προστέθηκε

αργότερα) και μεταξύ αυτών έπρεπε να υπάρχει και μια γυναίκα για να στηθεί

καλύτερα το σκηνικό. Νομίζω ότι πλήρωσα την άρνησή μου να συνεργαστώ με την

Αστυνομία και να καταθέσω ψευδώς κατά του Κώστα Αγαπίου, όταν στα τέλη του

1996 με πλησίασε ένας πράκτορας. Πιστεύω ότι δεν είμαι το μόνο άτομο που

πλησίασαν μ’ αυτό τον σκοπό και έχω την απορία: πού είναι οι άλλοι που τους

πλησίασαν ανάλογα, για να καταθέσουν στο δικαστήριο; Από μάρτυρα του Κώστα

Αγαπίου με έκαναν κατηγορούμενη και η αξία και η βαρύτητα της απορίας μου δεν

έχει την ίδια ισχύ. Επιπρόσθετα, πλήρωσα την απόφασή τους να κλείσουν μία

υπόθεση, του ΕΛΑ, που έτσι κι αλλιώς είχε κλείσει από το 1995, προκειμένου να

μοιραστούν τα φράγκα και τα βραβεία.

Δηλαδή, πιστεύετε ότι στην ίδια υπόθεση κάποιοι λειτούργησαν αντίθετα απ’

ό,τι εσείς;

H ένδεια των αποδεικτικών στοιχείων, ειδικότερα στη δεύτερη δίκη όπου

αποδείχθηκε ότι δεν υπήρχαν ούτε καν τα λεγόμενα αποτυπώματα σε πολιτικά

κείμενα όπως υποστήριζε η ΓΑΔΑ, με κάνει να πιστεύω ότι πράγματι ορισμένοι

κινήθηκαν αντίθετα απ’ ό,τι εγώ.

Θεωρείτε ότι αναλόγως έπραξαν και κάποιοι από τους συγκατηγορουμένους σας;

Δεν θεωρώ τίποτα. Πιστεύω όμως ότι όλη αυτή η ιστορία και η δίκη δεν θα

στήνονταν εάν ένα ολόκληρο κομμάτι της ενεργού πολιτικά κοινωνίας, με την

απαθή του στάση, δεν διευκόλυνε το πολιτικό και αστυνομικό έργο των δυνάμεων

καταστολής και εξουσίας. Χρησιμοποίησαν την ομολογία του κ. Τσιγαρίδα για την

ανάληψη της «πολιτικής ευθύνης της προσωπικής του συμμετοχής» ως πολιτικό

άλλοθι της συνείδησής του και, κατά συνέπεια, τον χρησιμοποίησαν, αφού ο ίδιος

άφησε τα περιθώρια.