» ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ. Τον συνάντησα αρκετές φορές. Δούλευα στη γιουγκοσλαβική

πρεσβεία της Αθήνας ως επίσημη μεταφράστρια. Ερχόταν τακτικά, συχνά με άκρα

μυστικότητα. Ως άνθρωπος, με φόβιζε λίγο. Θα τολμούσα να πω ότι υπήρχε κάτι

απειλητικό στο βλέμμα του. Με την πολιτική του διαφωνούσα. Κατά τη διάρκεια

της θητείας του, βομβαρδίστηκε και διαμελίστηκε η χώρα μου. Αυτό θα αρκούσε

για να εκφράσω την αντίθεσή μου. Έχω όμως και προσωπικούς λόγους. Πιέστηκα να

μεταφράσω το βιβλίο του – ομιλίες, σκέψεις του για την εποχή – με πολύ μεγάλη

αμοιβή και αρνήθηκα να το κάνω. Επανήλθαν με πρόταση να το κάνω με ψευδώνυμο,

αλλά αρνήθηκα ξανά. Την επομένη με απέλυσαν από την πρεσβεία. Βρήκα ραβασάκι

στο θυρωρείο. Ήταν λίγο μετά την Κράινα και το Βούκοβαρ. Σήμερα που το βλέπω,

ήταν παράτολμη πράξη. Οι άνθρωποι γύρω μου μού έλεγαν να προσέχω. Αλλά δεν

μπορούσα να το κάνω.

Ό,τι καλό συνέβη στην καριέρα μου ήρθε από κει και πέρα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ

πόσο μου στάθηκε ο Εκδοτικός Οίκος Εστία μετά το γεγονός αυτό. Οι πρώτες μου

επτά μεταφράσεις ήταν εκεί. Στάθηκε με τον τρόπο που μόνο ένας λαμπρός οίκος

μπορούσε να κάνει. Όσο για τον θάνατό του… Δεν μπορώ να πω πως λυπήθηκα.

Αλλά ακούγοντας την είδηση, έβγαλα αυθόρμητα κι ένα «ωχ». Ένας φόβος μήπως

συμβούν και άλλες ταραχές. Μόνο όποιος έχει ζήσει όλα αυτά, ξέρει τι σημαίνει

να έχεις διαβατήριο μιας χώρας που δεν υπάρχει, χώρας που βομβαρδίστηκε και

διαμελίστηκε στο κατώφλι του 21ου αιώνα. Είναι σαν να πρέπει να πας στην Πάτρα

με διαβατήριο. Αυτό ωστόσο δεν καταργεί το γεγονός ότι ήταν ένας πολύ ισχυρός

άντρας. Απ’ ό,τι έχω δει κι έχω ακούσει, ήταν πολύ πειστικός. Έπειθε πολλούς,

ακόμα και διανοουμένους. Δεν μπορώ να σας το εξηγήσω. Δεν ήταν τυχαίο που

τόσος κόσμος τον ακολουθούσε. Χρειάζεται μια ιστορική απόσταση για να μπορέσει

κανείς να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα για την προσωπικότητα αυτή.»

H Γκάγκα Ρόσιτς είναι συγγραφέας και μεταφράστρια