KOKKINH KAPTA

H απορία μπορεί να ανήκει σε κάθε καλόπιστο φίλο του ποδοσφαίρου: πού στοχεύει

ο ΠΑΟΚ στο φετινό πρωτάθλημα;

Ο τίτλος ήταν όνειρο που έσβησε νωρίς. H διεκδίκηση ενός εισιτηρίου για το

Τσάμπιονς Λιγκ σύντομα μεταβλήθηκε σε ουτοπία. Το να κινδυνεύσει μια ομάδα

αυτού του βεληνεκούς θα ισοδυναμούσε με δράμα. H έξοδος στο ΟΥΕΦΑ μοιάζει με

λογικό στόχο, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς ο ΠΑΟΚ πρέπει να τον πετυχαίνει

χωρίς προπονητή και δίχως διοίκηση. Όταν είναι όντως μεγάλη ομάδα και τιμά την

ιστορία του. Όχι τώρα που κινδυνεύει να χάσει και τα αυτονόητα, όσα θεωρούνταν

δεδομένα κάποιες ένδοξες εποχές.

Εδώ και περίπου έναν μήνα (από τη νίκη στις 5 Φεβρουαρίου επί του Ηρακλή), ο

«Δικέφαλος» παλεύει να κρατηθεί στην (αγωνιστική) ζωή λες και τον χτύπησε η

γρίπη των πτηνών. Εγκλωβισμένος στα αδιέξοδα που δημιούργησαν οι δήθεν σωτήρες

(είτε λέγονται παράγοντες, είτε οπαδοί ή ποδοσφαιριστές), χάνει συνεχώς έδαφος

και ο βηματισμός στη βαθμολογία είναι ολότελα ράθυμος. Ο Ντουμιτρέσκου

φωνάζει, φωνάζει, αλλά ουδείς ξυπνά από τον λήθαργο. Οι παίκτες, αδιάφοροι και

ανήμποροι να πείσουν πως δικαίως φορούν τη φανέλα του ΠΑΟΚ, ηττήθηκαν ξανά. Το

χειρότερο; Όλοι θεωρούν φυσιολογική τη νέα ήττα και… πανηγυρίζουν που δεν

είχαμε επεισόδια. H Τούμπα δεν φοβίζει κανέναν…

Το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΟΚ αφορά την ιδιοκτησία. Ο Γούμενος διοικεί με τα…

ψέματα και οι παίκτες μόνο που δεν λένε «ευχαριστώ» όταν πληρώνονται με

καθυστέρηση (μόνο!) τεσσάρων-πέντε μηνών. Και αυτό συμβαίνει τα τελευταία

χρόνια. Οι προπονητές αλλάζουν συχνά – εδώ και δύο σεζόν το μόνο ίδιο είναι η

μιζέρια και η ζοφερή κατάσταση. Από τον Αναστασιάδη στον Φρίνγκερ ή τον

Καραγεωργίου και από κει στον Κωστίκο και τώρα στον Ντουμιτρέσκου. Πώς να

αποκτήσει η ομάδα την αναγκαία ομοιογένεια;

XAMENA NIATA

Ακόμη μια ποδοσφαιρική περίοδος πέρασε ανεκμετάλλευτη για τον ΠΑΟΚ. Και οι

νεαροί που τόσο διαφημίστηκαν πνίγονται στην αφάνεια και την αβεβαιότητα. Μα

ούτε ένας να μην αποτελεί σημείο αναφοράς και να φέρνει χαμόγελα στον κόσμο;

H δοκιμασία του ΠΑΟΚ θα ολοκληρωθεί με το τέλος του πρωταθλήματος. Υπάρχει

ελπίδα; Ίσως. Γιατί μετά το 0-1 από τον Παναθηναϊκό, υπέβαλε την παραίτησή του

ο Παπαβραμίδης. Από την πρώτη στιγμή ο συγκεκριμένος παράγοντας ήταν το «δεξί

χέρι» του Γιάννη Γούμενου. Άρα, καμιά έκπληξη αν στην πορεία προκύψει

αποχώρηση του προέδρου-ιδιοκτήτη και ξημερώσει στη Θεσσαλονίκη μια ηλιόλουστη

και αισιόδοξη ημέρα.

TI ΔΕΝ ΕΙΔΕ Ο ΚΟΥΚΛΑΚΗΣ

Ο Αντώνης Κουκλάκης είναι γνωστός στις τάξεις της διαιτησίας και

ως…«κούκλος»! Όσα έκανε, όμως, χθες στο Ολυμπιακό Στάδιο δεν διεκδικούν

βραβείο ομορφιάς…

Εκπρόσωπος της Κρήτης, ο Κουκλάκης μπήκε στους πίνακες της A’ Εθνικής το 2003.

Δεν μιλάμε για «τοπ κλας» διαιτητή, σίγουρα όμως (πρέπει να) είναι ικανός να

βλέπει κάτι που γίνεται εντελώς μπροστά του.

Στο Μαρούσι, ο Κουκλάκης «έφαγε» δύο πέναλτι. Στο πρώτο, ο Σέζαρ αποφεύγει το

μαρκάρισμα του Μανιάτη και δέχεται το αντικανονικό «στοπ» του αμυντικού. Τι

έδωσε ο ρέφερι; Άουτ! Εδώ σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Γιατί αν έβγαλε την μπάλα

έξω το πόδι του Μανιάτη ήταν κόρνερ! Στη δεύτερη περίπτωση, ο Αλεξόπουλος…

αγάπησε ξαφνικά τον Καμπάνταη και του έκανε ένα κεφαλοκλείδωμα στοργής. Όταν

τον άφησε, ο κυνηγός είχε πέσει στο έδαφος και ο Κουκλάκης διέταζε να

συνεχιστεί το ματς.

Τα υπόλοιπα λάθη του διαιτητή ήταν πταίσματα. Μιλάμε μόνο για τα ολοφάνερα.

Ακόμη κι αν είχε τύψεις για το πέναλτι που δεν έδωσε στην AEK, ήταν διπλό

λάθος του να ρεφάρει και να αρνηθεί πέναλτι στον Πανιώνιο. Εκτός αν θυμόταν

τον Καμπάνταη ως παίκτη του… Σάντος, οπότε πάμε πάσο και αναμένουμε τις

εκτιμήσεις του ακριβοδίκαιου αρχιδιαιτητή Γερμανάκου.