H έλευση του Σόλιντ στο Λιμάνι δεν συνοδεύτηκε με επιτυχή αποτελέσματα στο

Τσάμπιονς Λιγκ, όμως είναι συμβατή με την ολοφάνερη αλλαγή νοοτροπίας στον

Ολυμπιακό. Πρώτα έκλεισε ο Νε, τώρα ο Ολυμπιακός πάει φουλ για τον Ζεβλάκοφ.

Ανεξάρτητα με το αν είναι ικανοί ή όχι, αποδεικνύεται πως οι «κόκκινοι»

επιδεικνύουν το μίνιμουμ της οργάνωσης.

Για τα δεδομένα ελληνικής ΠΑΕ, αυτό είναι πρωτάκουστο! Κάποιες άλλες εποχές ο

προγραμματισμός γινόταν ύστερα από τέσσερα ή πέντε ραντεβού τον Ιούνιο και οι

μεταγραφικές κινήσεις άρχιζαν πολύ αργά. Όταν τα ρόστερ των περισσότερων

ομάδων είχαν ολοκληρωθεί και στους πάγκους της αγοράς έμεναν μόνο προϊόντα

δεύτερης διαλογής.

Το σκεπτικό του Σόλιντ δείχνει λογικό:«χτυπάμε» από τώρα ποδοσφαιριστές των

οποίων τα συμβόλαια λήγουν το καλοκαίρι. Για δύο λόγους: πρώτον τους βρίσκουμε

σε τιμή συμφέρουσα. Δεύτερον, αποφεύγουμε τον πλειστηριασμό, ενώ επιπροσθέτως

οι παίκτες – στόχοι υπογράφουν ευκολότερα, καθώς επιθυμούν να διασφαλίσουν το

μέλλον τους και όχι να ρισκάρουν απρόοπτα, όπως είναι ένας τραυματισμός. Με

φόντο το Μουντιάλ, μάλιστα, οι συνετές ομάδες από τώρα θέλουν να αποφύγουν

άνοδο των τιμών.

Ο ευρωπαϊκός αέρας του Σόλιντ πέρασε στη διοίκηση. Ο Νορβηγός στηρίζεται

πανταχόθεν και με έργα, όχι με λόγια. Έστω και αν ούτε αυτός μπορεί να

αποφύγει την πεπατημένη των προκατόχων του (ας πούμε τον Μπάγιεβιτς), οι

οποίοι ψωνίζουν μόνο από αγορές της πατρίδας τους. Ο Σόλιντ εμπιστεύεται τη

δεύτερη πατρίδα του, το Βέλγιο. Με τον Τουρέ, τον Λέμενς, τον Νε, τον

Ζεβλάκοφ.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ όλοι πρέπει να δεχθούν σχετίζεται με τη μέθοδό του. Στην

Ελλάδα που συχνά επικρατεί ο ωχαδερφισμός, ακόμη και το αυτονόητο μοιάζει με

κατάκτηση!

ΤΟ «ΜΠΑΜ» του Μάρκου Παγδατή και η εκτίναξή του στην κορυφή του

παγκόσμιου τένις ασφαλώς και δεν έχει προηγούμενο. Μέχρι χθες, ολότελα

άγνωστος. Στο εξής, πρόκειται για τον πλέον αναγνωρίσιμο άνθρωπο στην Κύπρο.

Φυσικά, το ταξίδι στη δημοσιότητα τώρα αρχίζει για τον ηλικίας 20 ετών

τενίστα. Ήδη, στο κυνήγι του Παγδατή βρίσκονται μεγάλες εταιρείες. Άλλες

εδρεύουν στην Ελλάδα, ορισμένες τού χτυπούν από το εξωτερικό την πόρτα. Τι

ζητούν; Να τον… χορηγήσουν! Σε χρόνο ρεκόρ κατήρτισαν προγράμματα και θα τα

προσφέρουν στον αθλητή που κατάφερε το σχεδόν ακατόρθωτο: να περάσει στον

τελικό ενός γκραν σλαμ. Ο Παγδατής έφτασε εδώ που έφτασε μόνος και η βοήθεια

από τους σπόνσορες υπήρξε μηδαμινή.

ΟΤΑΝ χθες το πρωί ο Φερνάντο Σάντος αντίκρυσε τα αποδυτήρια του γηπέδου

της Αναβύσσου, εκεί όπου επρόκειτο να γυμναστούν οι ποδοσφαιριστές της AEK,

έπαθε ένα… πολιτισμικό σοκ! Τόσοι άνθρωποι σε τόσο λίγα τετραγωνικά ήταν

αδύνατο να χωρέσουν. Μοιραία, οι γκριμάτσες του προσώπου του μόνο ευτυχισμένο

άνθρωπο δεν έδειχναν. Τελικά, η προπόνηση έγινε και οι παίκτες αποχώρησαν με

ενοχλήσεις στα γόνατα. Αν την Κυριακή επρόκειτο να αγωνιστούν σε γήπεδο με

συνθετικό χορτοτάπητα, ασφαλώς και θα καταλαβαίναμε τη χθεσινή επιλογή. Αλλά

μάλλον έγινε στο πόδι. Δικαίως από σήμερα επιστρέφουν στους Θρακομακεδόνες.

Και όταν οι ίδιοι που λένε «αμάν, πότε θα φύγουμε από το βουνό» ψηφίζουν

αναφανδόν υπέρ του προπονητηρίου, αντιλαμβάνεστε τη χθεσινή τους έκπληξη. Οι

καλές προθέσεις δεν εξασφαλίζουν πάντα το θετικότερο των αποτελεσμάτων.

H ΑΝΟΔΟΣ της απόδοσης του Όλεγκ Βιενγλίσνκι και το γκολ του Ουκρανού

εις βάρος του Ατρόμητου είναι μεν ενθαρρυντικά στοιχεία, αλλά δεν έπεισαν

απολύτως τους ιθύνοντες της ΠΑΕ AEK. Γιατί ακόμη δεν έχουν αναιρέσει την

οδηγία που έδωσαν σε αρκετούς ατζέντηδες:«βρείτε ομάδα για τον επιθετικό». Ο

Βιενγλίνσκι κοστίζει πάνω από 300 χιλιάρικα στην AEK και ο Σάντος ευχαρίστως

θα προσέφερε χρόνο συμμετοχής στον Καπετάνο και όχι σε κάποιον που ακόμη

πασχίζει να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της AEK. Με μια όμως προϋπόθεση: η

AEK θέλει χρήματα ­ ελεύθερο δεν σκοπεύει να αφήσει κανέναν για τον οποίο το

ταμείο της «μάτωσε»!