H ιδέα της Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας έχει συνδεθεί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες

επί Χίτλερ, το 1936, στο Βερολίνο, τις λαμπαδηφορίες και την άνοδο του

ναζισμού. Να όμως που η Μαρία Χορς, η επί σαράντα και πλέον χρόνια πρωθιέρεια

αυτής της θεαματικής τελετής, βάζει τα πράγματα στη θέση τους. H ιδέα είναι

ελληνική. Όπως λέει η γεραρά Μαρία Χορς προς την Παρασκευή Τατούλη, κόρη του

υφυπουργού Πολιτισμού, δημοσιογράφος – συγγραφέας του βιβλίου – λευκώματος με

τίτλο «Ανάβοντας την Ολυμπιακή Φλόγα της Αρχαίας Τραγωδίας», των Εκδόσεων

Έφεσος, η ιδέα της Αφής ανήκει στον Αλέξανδρο Φιλαδελφέα, διευθυντή του

Αρχαιολογικού Μουσείου της Ολυμπίας, ο οποίος πρότεινε πριν από την έναρξη των

Ολυμπιακών Αγώνων να ανάβει ένας δαυλός από το φως της Αρχαίας Ολυμπίας και

στη συνέχεια να μεταφέρεται στη διοργανώτρια πόλη. H ιδέα του βρήκε γόνιμο

έδαφος και σύντομα υιοθετήθηκε από τον Καρλ Ντιέμ, ο οποίος συνέτεινε στην

υλοποίηση του εγχειρήματος για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του

Βερολίνου, το 1936… H Κούλα Πράτσικα είναι η πρώτη στην οποία ανατέθηκε το

1936 η διοργάνωση της τελετής της Αφής. Σ’ αυτήν την πρώτη τελετή πήρε μέρος η

Μαρία Χορς, νεαρή τότε. H φλόγα που άναψε τότε στην ψυχή της δεν έσβησε, αλλά

άνοιξε έναν δρόμο τελείως διαφορετικό από εκείνον που την οδήγησε στον χορό,

τη χορογραφία του θεάτρου. Ίσως γιατί η ίδια πιστεύει ότι στην Ολυμπία, στους

Δελφούς στην Επίδαυρο το χώμα μοιάζει να είναι υπεύθυνο για τους κραδασμούς

που διαπερνούν το σώμα. Στην Ολυμπία η χορογραφία είναι ιερουργία.