Αναζήτηση
ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ή διαβάζοντας, εδώ στην Αθήνα, για την τραγωδία στο Λονδίνο
έχεις την αίσθηση ότι ορισμένοι με δυσκολία προσπαθούν να κρύψουν την
ικανοποίησή τους για ό,τι συνέβη (στον T. Μπλερ υποτίθεται). Πρόκειται για
αντιδράσεις ηλίθιων. Βρέθηκα την περασμένη εβδομάδα στο Λονδίνο. Και το
Λονδίνο μέσα από την τραγική εμπειρία στέλνει ορισμένα γενικότερα μαθήματα,
ιδιαίτερα στην Αθήνα. Το Λονδίνο είναι το κέντρο του κόσμου (εάν υπάρχει
τέτοιο κέντρο), μια γνήσια πολυπολιτισμική, πολυφυλετική και πολυθρησκευτική
πρωτεύουσα. H Αθήνα δεν είναι. Γίνεται. Αλλά οι σχετικές αντιδράσεις είναι
ισχυρές. Το πρόσφατο κείμενο «συνεργάτη της Αρχιεπισκοπής» είναι ουσιαστικά
ένα μανιφέστο ενάντια στην πολυπολιτισμικότητα, την ανοιχτή κοινωνία και την
ανοχή. Είναι ένα φονταμενταλιστικό κείμενο φανατισμού. Το Λονδίνο διδάσκει ότι
μια μεγαλούπολη μπορεί να είναι πολυπολιτισμική και να λειτουργεί αρμονικά,
δημοκρατικά, ανεκτικά, ακόμη και σε στιγμές ακραίας έντασης. Σκεφτείτε τι
μπορούσε να συμβεί στη Αθήνα, εάν (Θεός φυλάξοι) είχαμε ανάλογη εμπειρία. Το
πιθανότερο είναι οι μισοί Αθηναίοι να έτρεχαν στα σούπερ μάρκετ και οι άλλοι
μισοί στα αυτοκίνητά τους. Σκεφτείτε ακόμη τι θα συνέβαινε εάν είχαμε «κάτι»
σε λεωφορείο και ο οδηγός ήταν αλλοδαπός (π.χ. Αλβανός) όπως στην περίπτωση
του Λονδίνου, όπου ο οδηγός του μοιραίου λεωφορείου ήταν Έλληνας. Αυτή είναι η
μία πλευρά. Μία άλλη είναι η διαπίστωση ότι το κλείσιμο των συνόρων δεν
συνιστά προστασία από την τρομοκρατία. H τρομοκρατία «παράγεται» πρώτα απ’ όλα
στον εγκέφαλο και μπορεί να παραχθεί εγχωρίως. Έτσι η απόφαση της Βρετανίας να
μη συμμετάσχει στο καθεστώς της ελεύθερης διακίνησης προσώπων (καθεστώς
Σένγκεν) κάθε άλλο παρά την προστάτευσε. Το κλείσιμο των συνόρων και οι
έλεγχοι (αναγκαίοι σε ορισμένες περιπτώσεις) προκαλούν εμπόδια στη διακίνηση
των προσώπων, αλλά δεν εμποδίζουν καθόλου τη διακίνηση της «ιδεολογίας του
φανατισμού» που παράγει την τρομοκρατία. H επικοινωνιακή ολοκλήρωση (Internet,
κ.λπ.) είναι τόσο ισχυρή που τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη διακίνηση
των ιδεών, καλών και κακών. H απάντηση επομένως δεν είναι απλώς οι έλεγχοι,
αλλά το πώς κερδίζονται «καρδιές και μυαλά» υπέρ της δημοκρατικής κοινωνίας.
Ο Π.K. Ιωακειμίδης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος
του Δ.Σ. του ΕΛΙΑΜΕΠ.
