H σοπράνο Ρενάτα Τεμπάλντι είχε να επιδείξει μια αστραφτερή καριέρα στα χρόνια

που η όπερα «γεννούσε» μεγάλους σταρ (και) με λαϊκή απήχηση. Είχε να επιδείξει

πολύ ωραία φωνή, εξαιρετική τεχνική και μουσική γνώση. Είχε στο ενεργητικό της

δεκάδες ρόλους και αμέτρητες αποθεώσεις, κυρίως στη Σκάλα του Μιλάνου και τη

Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, των οποίων υπήρξε το μεγάλο αστέρι. Και

όμως. Τη Ρενάτα Τεμπάλντι, που πέθανε χθες στα 82 της, ύστερα από μακροχρόνια

ασθένεια, στο μικρό κρατίδιο του Σαν Μαρίνο, στην Ιταλία, θα τη θυμόμαστε ως

«αντίπαλο της Μαρίας Κάλλας».

Είναι η μοίρα των μύθων αυτή. Ή όσων μπλέκονται στον ιστό τους. Όπως το

θεατρικό έργο του Σέφερ καλλιέργησε τον μύθο ότι ο Αντόνιο Σαλιέρι δολοφόνησε

τον Μότσαρτ (κάτι που δεν έχει ιστορική βάση), έτσι και οι λοτζιονίστι, οι

ένθερμοι φαν στους εξώστες της Σκάλας, που είχαν κάποτε μοιραστεί – με

ποδοσφαιρική σχεδόν νοοτροπία- σε οπαδούς της Κάλλας και της Τεμπάλντι, με τη

βοήθεια των μίντια, δημιούργησαν το μύθο των «αιωνίων αντιπάλων». Αν εξαιρέσει

όμως κανείς το γεγονός ότι και οι δύο ντίβες μεσουράνησαν στο ιταλικό λυρικό

θέατρο το 1950-60, η «αντιπαλότητα» δεν είχε βάση. H Μαρία Κάλλας είχε πει

μόνο πως ήταν διαφορετικές ως τραγουδίστριες. Και η Τεμπάλντι σε μια τελευταία

συνέντευξή της δήλωνε πως «ουδέποτε είχε θεωρήσει την Κάλλας αντίπαλο». H

Ελληνίδα ντίβα μάλιστα είχε επισκεφθεί το 1968 την Τεμπάλντι στη Μετροπόλιταν

Όπερα, ύστερα από παράσταση της «Αδριανής Λεκουβρέρ» και είχαν φωτογραφηθεί σε

θερμό εναγκαλισμό.

Ο μεγάλος μαέστρος Αρτούρο Τοσκανίνι αποκαλούσε την Τεμπάλντι «αγγελική φωνή».

Ο διευθυντής της Μετροπόλιταν Ρούντολφ Μπινγκ, «(φωνητικές) χορδές από

ατσάλι», εννοώντας τη θέλησή της. Γεννημένη το 1922 στο Πέζαρο, η σοπράνο

έκανε το ντεμπούτο της το 1944 στο Ροβίγκο και από το 1946 άρχισε να

εμφανίζεται στη Σκάλα. Θρυλική Δυσδεμόνα στον «Οθέλλο» στη Σκάλα, το Κόβεντ

Γκάρντεν και το Σαν Φρανσίσκο και μετά το 1955 στη Μετροπόλιταν Όπερα (όπου

έκανε συνολικά 270 εμφανίσεις!) έκανε καριέρα πριμαντόνας, στα χρόνια που ο

όρος είχε ακόμη αντίκρυσμα. Μετά την – έγκαιρη – απόσυρσή της από τη σκηνή, το

1976, δήλωνε πως έφυγε για να μη ζήσει τη «θανατερή παρακμή».

Τελευταία Νέα