Ο Ελία Καζάν, που απεβίωσε την Κυριακή σε ηλικία 94 ετών, διήγε πλούσια

και γεμάτη δημιουργική ζωή. Εκείνο που με θλίβει, είναι ο τρόπος με τον οποίο

φοβούμαι πως θα τον θυμούνται. Γνωρίζω, χωρίς να χρειάζεται να τις διαβάσω,

ότι στις περισσότερες νεκρολογίες για τον Καζάν, τα καλλιτεχνικά του

επιτεύγματα θα συνυπάρχουν με την απόφαση που είχε λάβει το 1952 να καταθέσει

ενώπιον της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Υποθέσεων του διαβόητου γερουσιαστή

Μακάρθι, προκειμένου – στη γλώσσα τής εποχής – «να δώσει ονόματα»… Το να

κρίνουμε έναν καλλιτέχνη με βάση οτιδήποτε άλλο πέρα από την τέχνη του, είναι

λάθος. Κάνουμε κακό στον εαυτό μας, όχι σε ανθρώπους όπως ο Ελία Καζάν, όταν

νομίζουμε πως γνωρίζουμε περισσότερα από όσα μπορούμε να γνωρίζουμε και

εκφέρουμε υπερφίαλες κρίσεις επί θεμάτων ηθικής. Τα επιτεύγματα του Καζάν

είναι και θα συνεχίσουν να είναι φτιαγμένα από τη στόφα του θρύλου.