Κορυφώνεται η διαμάχη μεταξύ της Διοίκησης του Αγίου Όρους και του

Οικουμενικού Πατριαρχείου με τη Μονή Εσφιγμένου. Αυτή τη φορά Πατριαρχείο και

Διοίκηση απειλούν με απέλαση τους 105 μοναχούς, με την κατηγορία ότι από το

1972 έχουν διακόψει κάθε σχέση με το Φανάρι, δεν μνημονεύουν το όνομα του

Πατριάρχη και έχουν αναπτύξει σχέσεις με τους Γνήσιους Ορθόδοξους Χριστιανούς

(ΓΟΧ).

Τις κατηγορίες απορρίπτουν οι μοναχοί, οι οποίοι από την πλευρά τους εκτιμούν

ότι διώκονται για τις απόψεις τους: δεν αναγνωρίζουν τον διάλογο του

Πατριαρχείου με το Βατικανό, διαφωνούν με τον τρόπο που λειτουργεί το Φανάρι,

ενώ δεν δέχονται να εισπράξουν «ούτε μία δραχμή από τα ταμεία της Ευρωπαϊκής

Ένωσης».

Η στάση τους αυτή έχει εξοργίσει τη Διοίκηση αλλά και το Πατριαρχείο, το οποίο

πλέον τούς καλεί να μνημονεύουν τον Πατριάρχη, γιατί σε διαφορετική περίπτωση

η Μονή «θα κλείσει». Για τη Διοίκηση του Αγίου Όρους «οι κατέχοντες τη Μονή

αποτελούν απαγορευμένη κοινότητα. Διεξάγουν προπαγάνδα και προσηλυτισμό εις

βάρος της Εκκλησίας. Η κανονική αδελφότητα της Μονής δεν υφίσταται απολύτως.

Το κτιριακό συγκρότημα της Μονής τελεί υπό κατάληψη από άτομα που δεν είναι

μοναχοί της, αλλά ούτε καν αγιορείτες».

Έτσι, η Ιερά Κοινότητα, έπειτα από συνεχείς συσκέψεις, έχει πλέον αποφασίσει,

εκτός της απέλασης των μοναχών, και την ανασύσταση της αδελφότητος της Μονής,

η οποία θα εκλέξει νέο ηγούμενο, ώστε αυτή να σηκώσει και το βάρος της

αντιπαράθεσης. Μιλώντας στα «ΝΕΑ» ο ηγούμενος της Μονής Μεθόδιος υποστήριξε

ότι «υπάρχει διάθεση για διάλογο» και πως σέβεται τον θεσμό του Πατριαρχείου,

αλλά «διαφωνεί σε πνευματικά θέματα», τονίζοντας ότι το «Φανάρι δεν είχε

δικαίωμα να παρεμβαίνει στο αυτοδιοίκητο του Αγίου Όρους».

Όλα άρχισαν το 1972, όταν ο ηγούμενος της Μονής δεν παραβρέθηκε στην υποδοχή

ενός αρχιερέως. Ο ηγούμενος τιμωρήθηκε και μέχρι σήμερα η διαμάχη δεν έχει

σταματήσει και έχει επεκταθεί και σε θέματα που έχουν σχέση με την Ευρωπαϊκή

Ένωση, με τον διάλογο με το Βατικανό και με τις πρωτοβουλίες του κ.

Βαρθολομαίου. Κατά καιρούς τούς έχουν επιβληθεί ποινές όπως κατάργηση ατέλειας

πετρελαίου, μη απόδοση των χρημάτων που δίνει το Δημόσιο για τα μετόχια που

είχαν παραχωρηθεί το 1922 για την αποκατάσταση των προσφύγων, περιορισμός του

αριθμού των διαμονητηρίων κ.ά.

Παρ’ όλα αυτά οι μοναχοί δεν άλλαξαν στάση και συνέχισαν την αντιπαράθεση.