Η ελαφρότητα και η αδιαφορία των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού,

που αγγίζει τα όρια της αναισθησίας, φέρνει στη σκέψη ενός κόσμου ολόκληρου,

που στηρίζει και λατρεύει επί 76 ολόκληρα χρόνια, το ιδεώδες του Θρύλου με το

κόκκινο και το λευκό, το σθένος, τη δύναμη, την πίστη και το πάθος που

αγωνίζονταν οι παίκτες του πειραϊκού συλλόγου. Αυτοί οι παίκτες που μούσκεψαν

την τιμημένη φανέλα με ιδρώτα και αίμα και έγραψαν τις χρυσές σελίδες στην

ιστορία του Ολυμπιακού. Ένας μεγάλος στους κορυφαίους, που ξεχώριζε για το

ταλέντο, το ήθος, την αξιοπρέπεια, το πάθος και την αυτοθυσία του για τον

Ολυμπιακό ήταν και είναι ο Σάββας Θεοδωρίδης, ο μεγαλύτερος γκολκίπερ όλων των

εποχών για την ομάδα των «ερυθρολεύκων» και εκ των κορυφαίων της χώρας στη

μεταπολεμική περίοδο. Ήταν ο μόνιμος τερματοφύλακας της ομάδας-θρύλος στην

εξαετία 1953 – 1959, με την κατάκτηση των συνεχόμενων νταμπλ και παράλληλα

υπήρξε πρότυπο ανθρώπου. Η καταγωγή του από αστική οικογένεια αλλά και η

επιστημονική του κατάρτιση τον όπλισαν με ευγένεια και αλτρουισμό και τον

καταξίωσαν σαν ένα πρότυπο ανθρώπου στην κοινωνική ζωή ευρύτερα και στον χώρο

του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού ειδικότερα. Ο Σάββας Θεοδωρίδης ήταν (και

παραμένει μέχρι σήμερα) αξιολάτρευτη προσωπικότητα, μέσα και έξω από τα

γήπεδα. Ήταν εξίσου μεγάλος ποδοσφαιριστής και σπουδαίος άνθρωπος. Τα λίγα

πριμ που έπαιρνε – τότε τη δεκαετία του ’50 – ’60 – από την ομάδα τα διέθεσε

όλα στους συμπαίκτες του και πρώτα στον αλησμόνητο Ανδρέα Μουράτη, αλλά και σε

άλλους που είχαν ανάγκη επιβίωσης. Ο Σάββας Θεοδωρίδης ξεκίνησε την

ποδοσφαιρική του πορεία από την Α.Ε. Αμπελοκήπων. Τον διεκδίκησε ο

Παναθηναϊκός, τον είχε για σίγουρο απόκτημα, αλλά τον κέρδισε ο Ολυμπιακός το

1953. Πρωτόπαιξε στην τρομερή ομάδα – θρύλο εκείνης της εποχής και

αντικατέστησε στα ερυθρόλευκα γκολπόστ τον Κώστα Καραπατή που έφυγε για τον

Ηρακλή.

Ο Θεοδωρίδης επί 8 συνεχή χρόνια έπαιξε στον Ολυμπιακό και ήταν ο μόνιμος

γκολκίπερ όταν η πειραϊκή ομάδα κατέκτησε τα 6 συνεχή πρωταθλήματα και τέσσερα

Κύπελλα Ελλάδας (1953 – 1959). Παράλληλα αγωνίστηκε στις Εθνικές Ομάδες Ανδρών

(12 φορές διεθνής) και Ενόπλων (8 φορές διεθνής). Επίσης ήταν τερματοφύλακας

της ομάδας του Λιμενικού Σώματος και του Πανεπιστημίου Αθηνών (ως φοιτητής της

Φαρμακευτικής Σχολής). Στις εθνικές ομάδες ο Σάββας Θεοδωρίδης ήταν αρχηγός.

Έχει αποθεωθεί και χειροκροτηθεί σε εκατοντάδες παιχνίδια, αλλά σταθμός στην

ιστορία του υπήρξε ο νικηφόρος αγώνας του Ολυμπιακού με τη βραζιλιάνικη

Σάντος, την ομάδα του Πελέ, το βράδυ της Τρίτης, 5 Ιουλίου, στη Λεωφόρο

Αλεξάνδρας. Εκείνη τη νύχτα ο Θεοδωρίδης έκανε το καλύτερο παιχνίδι της

καριέρας του, που ήταν και το τελευταίο. Γιατί κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του

παπούτσια σε ηλικία 25 ετών!

Ο Σάββας Θεοδωρίδης αποτέλεσε πρότυπο συνείδησης ποδοσφαιριστή για τον

Ολυμπιακό και για το ελληνικό ποδόσφαιρο.