Κι όλες οι βαθυστόχαστες αναλύσεις για την «ιδεολογική ταυτότητα» της 17Ν

ξεχάστηκαν – όπως και η αυτοκριτική τών κατά καιρούς «ειδικών αναλυτών» των

προκηρύξεών της.

Όσο μπορώ να θυμηθώ – αρχείο, τι περίεργο, δεν κράτησα για τη δράση της –

κανείς στο παρελθόν δεν είχε αποτολμήσει να πει, να γράψει ή να υπαινιχθεί πως

πίσω από τα «στοχαστικά» παραληρήματα, πίσω από τις αναφορές πότε στην

περίφημη LMAT και πότε στους εξουσιαστικούς μηχανισμούς του κράτους ή της

διεθνούς της ισχύος δεν υπήρχε τίποτε συγκροτημένο. Τίποτε πέρα από θραύσματα

πρώιμου – και κακοχωνεμένου – επαναστατισμού που αναπτύσσεται και σήμερα στους

κόλπους περιθωριακών γκρουπούσκουλων. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο

από ναρκισσιστικά νεφελώματα που πλαστογραφούν – συνήθως ακούσια, αλλά κάποτε

και εκούσια – την έννοια της επανάστασης.

Αυτή την περισπούδαστη θολούρα – γιατί δεν το ομολογούμε; – την κάναμε στο

παρελθόν αντικείμενο ατέρμονων συζητήσεων σε γραφεία και σε συντροφιές,

υποβαθμίσαμε τη νοημοσύνη μας και τώρα αισθανόμαστε… προδομένοι. Γιατί δεν

βρισκόμαστε μπροστά σε διανοούμενους ιδαλγούς, όπως θέλαμε να πιστεύουμε στην

αρχή, ούτε σε στημένη ιστορία μυστικών υπηρεσιών, όπως υποπτευόμασταν

αργότερα. Τι απογοήτευση, έ;

Και ιδού, από μηχανής θεός για το σίριαλ των τηλεοπτικών παραθύρων, η νέα

προκήρυξη. Σανίδα σωτηρίας… Δεν μπορεί, κάτι άλλο θα υπάρχει, πιο γνήσιο,

πιο καθαρό. Αλλά δεν υπάρχει τίποτε – τουλάχιστον διαφορετικό. Τι απομένει; Α,

ναι. Να δούμε τι θα γίνει με τον Κουφοντίνα…

Τελευταία Νέα