Με αμερικανική υποστήριξη, η Βόρεια Συμμαχία δίνει νέες μάχες εναντίον των

Ταλιμπάν στο ίδιο σκληρό και αφιλόξενο τοπίο όπου ένας από τους μεγαλύτερους

πολέμαρχους όλων των εποχών βάδισε με τον στρατό του πριν από 23 αιώνες.

Η πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Κεντρική Ασία ήταν ένας απαράμιλλος

άθλος, αλλά ήταν και μια ιστορία αφάνταστων δυσκολιών, ωμότητας, αντιποίνων

και προδοσίας.

Ήταν μια ιστορία πολέμου που όποιος επίδοξος πολεμιστής στο Βόρειο Αφγανιστάν

την αγνοεί, τόσο το χειρότερο γι’ αυτόν. Ο Αλέξανδρος έχασε περισσότερους

άνδρες στο πέρασμα του Βόρειου Αφγανιστάν από όσους είχε χάσει σε όλη την

Κεντρική Ασία. Τόσο πολύ σκόρπισε ο στρατός του, που τις νύχτες άναβαν φωτιές

για να μπορέσουν να βρουν οι στρατιώτες τα στρατόπεδα, κατάκοποι και

διψασμένοι.

Ο ίδιος ο Αλέξανδρος έδινε το καλό παράδειγμα και αρνιόταν να πιει νερό που

του έφερναν μέσα σε μια περικεφαλαία, αν δεν το μοιραζόταν πρώτα με τους

στρατιώτες του. Άγριες φυλές παρενοχλούσαν αδιάκοπα τους πεινασμένους

στρατιώτες του, κάνοντας εφόδους με τα άλογά τους από τα ορεινά ­ με την ίδια

αντάρτικη τακτική που ακολουθούν και σήμερα οι πολεμιστές στο Αφγανιστάν.

Όταν ο Αλέξανδρος τραυματίστηκε από ένα βέλος στο πόδι, τα αντίποινα ήταν

τρομερά: 20.000 άνθρωποι θανατώθηκαν και όσοι επέζησαν υποδουλώθηκαν.

Μέσα σε 13 χρόνια, ο Αλέξανδρος ίδρυσε τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία που γνώρισε

ποτέ ο κόσμος.

Και όμως, τα ίχνη από την κατάκτησή του δεν είναι παρά λιγοστά και αμυδρά στην

Κεντρική Ασία. Απομεινάρια του ελληνικού πολιτισμού στην περιοχή ανακαλύφθηκαν

από μια γαλλική αρχαιολογική αποστολή μόλις τη δεκαετία του 1970. Οι εργασίες

διακόπηκαν το 1979, όταν ο σοβιετικός στρατός εισέβαλε στο Αφγανιστάν. Σήμερα,

στις οχυρές θέσεις της Βόρειας Συμμαχίας σκουριάζουν τα κουφάρια από σοβιετικά

τανκς ­ διαφορετικά απομεινάρια, από διαφορετικούς εισβολείς, που θέλησαν να

ακολουθήσουν τα επικίνδυνα χνάρια του μεγάλου κατακτητή.