Η Σαχάρα Σάντεϋ Σπέιν άρχισε να γράφει ποιήματα πριν ακόμη μάθει να

συλλαβίζει. Πέντε χρόνων, ξυπνούσε με μια ιδέα, ορμούσε στο τηλέφωνο και

απήγγελλε στον τηλεφωνητή της μητέρας της. Από τότε δεν έχει σταματήσει. Εννέα

χρόνων σήμερα, έχει γράψει περισσότερα από 400 ποιήματα: «Μου δίνεις φτερά /

σαν μια πεταλούδα / χορεύω μαζί σου / πάνω από τις δυο καρδιές / μαζί».

Η μαμά της Σαχάρα θέλησε να διευρύνει το κοινό της θυγατέρας της. Αρχικά

μοίρασε τα ποιήματα σε φωτοτυπίες, μετά φιλοτέχνησε η ίδια ένα βιβλίο που

πουλιόταν στα βιβλιοπωλεία και τέλος, αφού πήρε προκαταβολή σχεδόν 100.000

δολάρια από τον οίκο HarperSanFrancisco, εξέδωσε την ανθολογία με τίτλο «Αν

δεν υπήρχε φως». Σύμφωνα με την εκδότρια Λιζ Περλ, η ποίηση της Σαχάρα «δεν

είναι απαραίτητα υπέροχη, αλλά είναι πραγματική».

Η επιτυχία της Σαχάρα οφείλεται τόσο στην παιδεία που πήρε από τη μητέρα της,

όσο και στην προσωπική ιστορία της. Είναι η κόρη ενός πρώην Μαύρου Πάνθηρα που

καταδικάστηκε πολλές φορές σε φυλάκιση στη δεκαετία του ’70 και ηγήθηκε μιας

αιματηρής εξέγερσης στις φυλακές. Τώρα έχει αποφυλακιστεί, αλλά η μαμά της

Σαχάρα τον κρατάει σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση από την κόρη της.

Έτσι η ζωή της μικρής στρέφεται γύρω από τη μητέρα, η οποία είναι φωτογράφος

και γύρισε όλη την Αφρική και την Ασία έχοντας μαζί την κόρη της. Η Σαχάρα

γνώρισε στην Ινδία τη Μητέρα Τερέζα, πήρε μέρος σε θεραπευτικές τελετές στο

Μπαλί και έζησε με βουδιστές μοναχούς στην Ταϊλάνδη. «Δεν καταναλώνουμε μαζική

κουλτούρα», είναι το εκπαιδευτικό αξίωμα της μητέρας, η οποία ούτε να ακούσει

για τηλεόραση ή για κούκλες Μπάρμπι. Κι όταν μια μέρα η Σαχάρα δήλωσε

γοητευμένη από τις Σπάις Γκερλς, εκείνη ανέλαβε να «αποδομήσει» την έλξη αυτή

νοικιάζοντας μια βιντεοταινία του συγκροτήματος και υποβάλλοντας την κόρη της

σε μια άσκηση κριτικής: «Τι βλέπεις; » τη ρώτησε. «Άραγε αποτελούν καλό

πρότυπο για σένα; » Ακούγεται υπερβολικό, πάντως σήμερα η Σαχάρα προτιμάει να

διαβάζει Σαίξπηρ και Αγκάθα Κρίστι.

Μπαμπάς και μαμά έχουν κάνει τη Σαχάρα σύμβολο της πολυπολιτισμικής κουλτούρας

­ ανεπίσημοι νονοί της είναι ο Μπιλ Κόσμπυ και ο Κουίνσυ Τζόουνς, ενώ τον

πρόλογο του βιβλίου της υπογράφει μια από τις διασημότερες φεμινίστριες, η

Γκλόρια Στάινεμ. Η Σαχάρα είναι ιδιαίτερα προικισμένη ­ εκτός από τα ποιήματα,

γράφει διηγήματα, σχεδιάζει, ζωγραφίζει, χορεύει, τραγουδάει. Κι όταν τη

ρωτούν για το μέλλον, απαντάει: «Θέλω να γίνω επιστήμονας και να ανακαλύψω μια

θεραπεία για το AIDS. Αλλά θέλω να γίνω και συγγραφέας και καθηγήτρια και

πιανίστρια και τραγουδίστρια…» «Έχω τόσα πράγματα στο κεφάλι μου»

συμπληρώνει αναστενάζοντας.