Όταν η εφεύρεσή του αποκαλύφθηκε, η KGB τον συνέλαβε· στη συνέχεια του

έδωσε υποτροφία για το Ναυτικό Ινστιτούτο του Λένινγκραντ.

Μιχαήλ Πουσκόφ. Κατασκεύασε μόνος το υποβρύχιό του χωρίς να τον πάρει κανείς είδηση

Η εφεύρεση του Μιχαήλ Πουσκόφ είναι ένα μονοθέσιο υποβρύχιο που κινείται με…

πετάλια ­ αν και δεν τα χρειάζεται πλέον, μολονότι αυτά εξακολουθούν να

βρίσκονται στη θέση τους, στο μπροστινό τμήμα του ατσάλινου σκάφους. «Έκανα

πετάλι για ηλεκτρικό, αλλά ήταν εξαντλητικό», εξηγεί ο εφευρέτης στους

«Τάιμς». Έτσι τώρα έχει εγκαταστήσει μια μπαταρία αυτοκινήτου και αύξησε στα

πέντε μέτρα το μήκος του σκάφους του.

Όταν βρίσκεται στην επιφάνεια, το υποβρύχιο του Πουσκόφ κινείται με μια

συνηθισμένη, θορυβώδη μηχανή μοτοποδηλάτου και ο κυβερνήτης χαράζει πορεία με

τη βοήθεια των δορυφόρων. Υποβρυχίως κινείται με μία ηλεκτρική μηχανή (αυτή

που παλαιότερα λειτουργούσε με τα πετάλια) και ο κυβερνήτης βρίσκει την πορεία

του με πυξίδες και χάρτες. Μία μπουκάλα γεμάτη κανονικό αέρα παρέχει το

οξυγόνο. Το υποβρύχιο έχει πλάτος 1 μ. και ύψος 1,2 μ., κατεβαίνει 10 μέτρα

κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, έχει ανώτατη ταχύτητα 8 χλμ. /ώρα,

ζυγίζει 1,8 τόνο και η ακτίνα δράσης του φθάνει τα 300-400 χλμ.

Το πιο περίεργο είναι ότι ο Πουσκόφ, 40 χρόνων σήμερα, κατάφερε να ναυπηγήσει

το υποβρύχιό του με απόλυτη μυστικότητα στον Ψυχρό Πόλεμο. Όταν απολύθηκε από

τον στρατό, το 1981, έπιασε δουλειά σ’ ένα εργοστάσιο στο Ρυαζάν, τη γενέτειρά

του, νοτιοανατολικά της Μόσχας, και δούλευε για το υποβρύχιο στον ελεύθερο

χρόνο του, εν αγνοία των φίλων και της οικογένειάς του. Το 1987 ξεκίνησε από

τον ποταμό Τόσνα, κοντά στη Μόσχα, και κατάφερε να διανύσει εκατοντάδες μίλια

ώς τον Νέβα. Κατευθυνόταν βόρεια, προς τον Κόλπο της Φινλανδίας, όταν

παγιδεύτηκε σ’ έναν σωρό ξύλων και υποχρεώθηκε να αναδυθεί. Έτσι το μυστικό

του έγινε γνωστό.

«Η KGB ήρθε να με συλλάβει», αφηγείται. «Έψαξαν το υποβρύχιο και έστειλαν

πλοία στον Κόλπο της Φινλανδίας να αναζητήσουν «συνεργούς»». Έμεινε μία

εβδομάδα στη φυλακή, η οικογένεια και οι φίλοι του πέρασαν από ανάκριση.

«Κατάλαβαν ότι ήταν ένα αστείο και πως δεν είχα πρόθεση να χρησιμοποιήσω το

υποβρύχιό μου για κατασκοπεία». Η στάση τους άλλαξε άρδην: τον έστειλαν να

σπουδάσει στο Ναυτικό Ινστιτούτο του Λένινγκραντ και του προσέφεραν δουλειά

στο Πολεμικό Ναυτικό, την οποία εκείνος αρνήθηκε.

Σήμερα ο Πουσκόφ δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο γυαλιού και, όταν ζεσταίνει ο

καιρός, αρχίζει τις βόλτες με το υποβρύχιό του στα ακατοίκητα νησιά του Κόλπου

της Φινλανδίας. Βέβαια, όταν έχει θαλασσοταραχή, το υποβρύχιό του

συμπεριφέρεται σαν καρυδότσουφλο, αλλά ο κίνδυνος είναι μέρος της περιπέτειας.

«Το επόμενο που θα φτιάξω», λέει χαμογελώντας, «θα είναι μεγαλύτερο, θα έχει

ψυγείο για την μπίρα και ένα άνετο κρεβάτι».