Πηγαίνει καθημερινά στη δουλειά. Το ωράριό του ξεκινά νωρίς το πρωί ενώ η

νύχτα μπορεί να τον βρει ακόμη στη δουλειά. Εργάζεται στον δρόμο, έχει σταθερό

«πόστο» ή αλλάζει καθημερινά περιοχές. Υπάρχουν φορές που το «αφεντικό» είναι

πολύ αυστηρό μαζί του. Γι’ αυτό πρέπει να βάλει τα δυνατά του, το μεροκάματο

πρέπει να είναι «γερό».

Η παραπάνω εικόνα περιγράφει μια τυπική… μέρα για 5.800 παιδιά που ζουν στη

χώρα μας. Πρόκειται για παιδιά ηλικίας 2 έως 15 ετών, τα παιδιά των φαναριών,

που μένουν σε υπόγεια, σκηνές, πρόχειρους καταυλισμούς ή ακόμα και σε βαγόνια

τρένων και εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα. Δουλεύουν στους δρόμους τις

περισσότερες ώρες της ημέρας αλλά και της νύχτας.

Το εισόδημά τους ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο δραχμές τον μήνα. Τα χρήματα

αυτά τα κερδίζουν περνώντας σχεδόν όλη την ημέρα στους δρόμους. Ο μικρότερος

δεν είναι παραπάνω από δύο ετών και ο μεγαλύτερος δεν ξεπερνά σε ηλικία τα 15

χρόνια.

Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από έρευνα που πραγματοποίησε στα τέλη του

2000 η εταιρεία ALKO για λογαριασμό της UNICEF. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με

τη μέθοδο προσωπικών συνεντεύξεων, σε 955 παιδιά από διάφορες περιοχές της

Αττικής.

Περισσότερα από τέσσερα στα δέκα παιδιά των φαναριών είναι Έλληνες πολίτες,

ορθόδοξοι, μουσουλμάνοι καθώς και Έλληνες Τσιγγάνοι. Στους ελληνικούς δρόμους,

όμως, συναντά κανείς και παιδιά άλλων εθνικοτήτων, αλβανικής καταγωγής,

Ιρακινούς, Σέρβους κ.ά. Τα περισσότερα από τα παιδιά των φαναριών (61,5%)

είναι αγόρια, συνήθως 10-12 ετών. Υπάρχουν όμως και πολύ… νεώτεροι

βιοπαλαιστές, παιδιά δηλαδή που δεν ξεπερνούν τα δύο χρόνια σε ηλικία.

Εργάζονται σχεδόν όλη την ημέρα. Συνήθως βγάζουν το μεροκάματο πουλώντας

χαρτομάντιλα ή λουλούδια. Ένα στα πέντε «παιδιά των δρόμων» ζουν από την

επαιτεία ενώ αρκετά δουλεύουν καθαρίζοντας τα τζάμια των αυτοκινήτων που

σταματούν στα φανάρια ή κάνουν διάφορες άλλες δουλειές (πουλούν διάφορα είδη ή

λαχεία στον δρόμο, συνοδεύουν τους γονείς ή τα αδέλφια τους κ.λπ.).

Μια μέρα στους δρόμους επιφέρει στα παιδιά έσοδα που φτάνουν κατά μέσο όρο τις

7.000 – 8.000 δραχμές. Το μεροκάματο πάντως μπορεί να κυμανθεί από 3.000 μέχρι

και πάνω από 20.000 δραχμές την ημέρα. Όπως υπολογίζουν οι ερευνητές, τα

παιδιά των φαναριών που ζουν σε διάφορες περιοχές της χώρας κερδίζουν συνολικά

περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο δραχμές τον μήνα.

Όμως τα ίδια τα παιδιά φαίνεται ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα στα χρήματα που

κερδίζουν δουλεύοντας στον δρόμο. Τα έσοδα τα παραλαμβάνουν οι «εργοδότες»

τους…

Τον ρόλο του «αφεντικού» των παιδιών που δουλεύουν στους δρόμους έχουν στις

περισσότερες περιπτώσεις (79, 3%) οι ίδιοι οι γονείς τους. Δεν λείπουν μάλιστα

και οι περιπτώσεις παιδιών που αντιμετωπίζουν διαφόρων ειδών τιμωρίες, αν η

μέρα στη δουλειά δεν αποφέρει αρκετά κέρδη. Αν το μεροκάματο δεν είναι…

ικανοποιητικό, ο «εργοδότης» μπορεί να τιμωρήσει τον «εργαζόμενο» με ξύλο,

στέρηση του φαγητού, μπορεί ακόμα και να τον διώξει από το σπίτι! Η καθημερινή

πολύωρη εργασία των παιδιών δεν επιτρέπει στα περισσότερα από αυτά να

παρακολουθούν το σχολείο. Περίπου έξι στα δέκα παιδιά δεν πηγαίνουν στο

σχολείο, γιατί η δουλειά τα ανάγκασε να σταματήσουν. Πολλά από αυτά πάντως

θέλουν να πάνε σχολείο ενώ αρκετά είναι και όσα δεν παρακολουθούν τακτικά τα

μαθήματα. Όταν μεγαλώσουν, τα παιδιά των φαναριών θέλουν να σπουδάσουν, να

«βρουν μια καλή δουλειά». Κάποια άλλα θέλουν απλώς να έχουν φαγητό για να τρώνε…

Τελευταία Νέα