Τελεσίδικες αποφάσεις

Εκατόν είκοσι ποδοσφαιριστές σε πέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται

αυτήν την ώρα στο στόχαστρο των Αρχών για πλαστές υπηκοότητες και πλαστά

διαβατήρια, χάρη στα οποία αγωνίζονται στις ομάδες των Ιταλίας, Ισπανίας,

Γαλλίας, Ολλανδίας και Αγγλίας.

Το σκάνδαλο των πλαστών διαβατηρίων ξέσπασε πρώτα στην Ιταλία, τον περασμένο

χρόνο, με την περίπτωση του Αργεντινού Βερόν της Λάτσιο, ο οποίος απέκτησε

κοινοτικό διαβατήριο, συνεχίστηκε με τρομερές διαστάσεις στις υπόλοιπες χώρες

που προαναφέραμε, και ασφαλώς συγκλονίζει την ποδοσφαιρική οικογένεια.

Πολλοί, και πρώτα η ΟΥΕΦΑ και η ΦΙΦΑ, υποστηρίζουν ότι, «όλα όσα συμβαίνουν

αυτήν την περίοδο είναι τα αποτελέσματα της υπόθεσης Μπόσμαν και της ελεύθερης

διακίνησης παικτών στα κράτη-μέλη της Ένωσης».

Από την πλευρά της, η Ευρωπαϊκή Ένωση ομιλεί για «ημίμετρα που πήραν οι

ενδιαφερόμενες χώρες, χωρίς ποτέ να σεβαστούν το γράμμα του Νόμου των

Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων».

Όλ’ αυτά, καθώς σε λίγες ημέρες (στις 16 Φεβρουαρίου πιο συγκεκριμένα), στις

Βρυξέλλες, θα συνέλθουν και για τελευταία ίσως φορά, θα συνεδριάσουν οι

εκπρόσωποι των ποδοσφαιριστών, της ΦΙΦΑ, της ΟΥΕΦΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης

με επικεφαλής τον επίτροπο Μόντι.

Στη διάρκεια της συνεδρίασης αυτής θα παρθούν τελεσίδικες αποφάσεις που

αφορούν τις μεταγραφές των ποδοσφαιριστών και τα όρια που θα μπουν, ώστε να

μην παρατηρούνται τα φαινόμενα των δεκαετιών του ’50, ’60, ’70 και ’80, αλλά

μια δίκαιη κατανομή που δεν θα θίγει τις εκατέρωθεν πλευρές.

Στο μεταξύ, όμως, το σκάνδαλο των πλαστών διαβατηρίων με στόχο μία ή

περισσότερες θέσεις Κοινοτικών στα ευρωπαϊκά εθνικά πρωταθλήματα έχει

κινητοποιήσει μέχρι συναγερμού τις Διωκτικές και Δικαστικές Αρχές των

μεγαλύτερων κρατών της Ευρώπης.

Στην Ιταλία μέχρι στιγμής εξετάζονται οι περιπτώσεις 37 ποδοσφαιριστών. Στην

Ισπανία ο αριθμός είναι εκπληκτικά μεγάλος, ήτοι 63 παίκτες με διαφορετικό

διαβατήριο από το εθνικό τους.

Στην Αγγλία ερευνώνται τώρα τρεις περιπτώσεις ενώ στη Γαλλία ο ασκός του

Αιόλου άνοιξε για 16 παίκτες και, τέλος, στην Ολλανδία μία περίπτωση μέχρι

τώρα έγινε γνωστή.

Τα μεγάλα ονόματα

Το σκάνδαλο, που δεν έχει ακόμα εκδικαστεί, στην Ιταλία αφορά τον Χουάν Βερόν

­ γιο του άλλοτε άσου του Παναθηναϊκού Χουάν Ραμόν Βερόν ­ που από τη

Σαμπντόρια μεταγράφηκε στη Λάτσιο πέρυσι, αλλά τώρα καλείται ν’ αποδείξει «πού

βρήκε το όνομα, την ταυτότητα και τα πιστοποιητικά της ιταλικής προέλευσης,

ώστε να του χορηγήσουν οι Αρχές ιταλικό διαβατήριο». Ώστε ν’ αγωνίζεται ως

Κοινοτικός, κάτι που ευνοεί τη Λάτσιο, αφού θα έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί

άλλον ξένο στις τάξεις της, σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς (Κύπελλα

Ευρώπης, κ.λπ.).

Αυτές τις ημέρες αποκαλύφθηκε στην Ιταλία η προέλευση του πιστοποιητικού

γεννήσεως της προγιαγιάς του Βερόν και το οποίο άλλαξε για ευνόητους λόγους,

ώστε να συμπίπτει με το γένος εξ Αργεντινής του παίκτη της Λάτσιο, προκειμένου

ν’ αποκτήσει την ιταλική ιθαγένεια και το ιταλικό διαβατήριο.

Το χωριό που εξέδωσε το πλαστό πιστοποιητικό του Βερόν ονομάζεται Φανιάνο

Καστέλο. Βρίσκεται στην Καλαβρία με 4.200 κατοίκους και είναι γνωστό ως το

χωριό της μετανάστευσης σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, τη δεκαετία του ’60.

Η αποκάλυψη ήρθε καθώς δόθηκε στη δημοσιότητα το πιστοποιητικό της προγιαγιάς

του Βερόν και του προπάππου του που διαφέρουν μόνο σ’ ένα γράμμα. Συγκεκριμένα

Αντόνιο Πορτέλα το πρωτότυπο και Αντόνιο Πορτσέλα το πλαστό που έγινε συνώνυμο

του πρώτου.

Στη συνέχεια έφθασαν τα νέα από τη Γαλλία, με συνέπεια η Σεντ Ετιέν να

τιμωρηθεί με αφαίρεση επτά βαθμών και η Μονακό, για μια δεύτερη περίπτωση, με

μείωση δύο βαθμών.

Στην Ιταλία, όμως, δεν σταμάτησαν στον Βερόν. Και με αφορμή μια δεύτερη

«ισχυρή» περίπτωση πλαστού διαβατηρίου, και συγκεκριμένα του Ρεκόμπα της

Ίντερ, φτάσαμε στα γνωστά αποτελέσματα με μια πλούσια λίστα διαβατηρίων, των

οποίων ερευνάται η προέλευση και η αυθεντικότητα.

Μεταξύ των ονομάτων που γνωρίζουμε και που σήμερα οι Αρχές ερευνούν είναι των

παικτών Σόζα, Αλμέιδα, Αλνταΐρ, Μπάλμπο, Γιακουλόσκι, Ντίντα, Καφού, Σέριτς,

Ντίαζ, Σεβτσένκο, Τσαμότ, Ρεδόνδο, Νέντβεντ, Μιχαήλοβιτς, Πομπόρσκι, Σιμεόνε,

Φονσέκα, Μοντέρο, Άλεξ, Λεβίντσκι, Μοντραγκόν, Λεονάρντο, Ντανιλεβίτσιους,

Έντου, Κοντρέρας, Ζανέτι, κ.ά.

Δολάρια και πέσος

Πόσο κοστίζει ένα πλαστό πιστοποιητικό. Και πού κατασκευάζονται σε ποσότητες

και ανάλογης εθνικότητας;

Κάποτε το Μεξικό ήταν ο παράδεισος των πλαστών διαβατηρίων και του «εύκολου

γάμου». Σήμερα το Μεξικό θεωρείται ξεπερασμένο και η Αργεντινή είναι πρώτη

στις προτιμήσεις, αφού άλλωστε είναι η χώρα με τις περισσότερες εξαγωγές

ποδοσφαιριστών στον κόσμο, μαζί με τη Βραζιλία.

Στην Πορτογαλία ένα διαφορετικό καθεστώς φέρνει παίκτες από τη Βραζιλία, όπου

είναι ευκολότερη η πλαστογραφία, αφού η προέλευση και η όμοια γλώσσα είναι

στοιχεία που εύκολα μπορούν να διαφοροποιηθούν και ανάλογα να μετατραπούν σε

διαβατήριο πορτογαλικό, ισπανικό ή ιταλικό.

Το κόστος (κατά μέσον όρο) ενός διαβατηρίου, κυρίως κοινοτικού, φτάνει τα 37

εκατ. δραχμές, εφόσον προέρχεται από τη Βραζιλία ο ποδοσφαιριστής. Το

διαβατήριο του Καφού, της Ρόμα, κόστισε ακριβώς αυτό το ποσό.

Όσον αφορά τα πλαστά πιστοποιητικά που απαιτούνται για την έκδοση διαβατηρίου,

αυτά, κατά ομολογία επίσης Βραζιλιάνου άσου, του Αντόνιο Καρέκα, άλλοτε άσου

της Νάπολι, κοστίζουν περίπου 4 εκατ. δραχμές.

Τα ποσά αυτά με συνάλλαγμα στις χώρες προέλευσης των πιστοποιητικών είναι

δεκαπλάσια σε αξία στην ευρωπαϊκή αγορά.

Το πρόσφατο σκάνδαλο του Ρεκόμπα, ποδοσφαιριστή της Ίντερ, ερευνάται σήμερα

στη Ν. Αμερική. Εκεί όπου ο μυστηριώδης κύριος Κράουζ θεωρείται το πρόσωπο με

τις χίλιες μορφές πλαστών πιστοποιητικών και διαβατηρίων. Ο Κράουζ θεωρείται

και ο άνθρωπος που εξέδωσε τα χαρτιά του Ρεκόμπα.

Είναι εκπληκτική η πληροφορία που μας έδωσε συνάδελφος από την Αργεντινή και

που αφορά τις αιτήσεις έκδοσης διαβατηρίων άλλης χώρας και έθνους:

Μόνο στο προξενείο του Μπουένος Άιρες, καθημερινά, κατατίθενται 500 αιτήσεις

για διαβατήρια με ιταλική, ισπανική, γαλλική και αγγλική ιθαγένεια…

Αν, τώρα, επιθυμούσαμε να δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος, δηλαδή «ποιο

είναι το κόστος των περιπτώσεων κατά τις οποίες η Δικαιοσύνη επιβάλλει ποινές

στους υπαιτίους της πλαστογραφίας και οι ποδοσφαιριστές στερηθούν της

«εθνικής» τους ταυτότητας;». Η αποκάλυψη είναι οδυνηρή για συλλόγους όπως η

Λάτσιο, η Ίντερ, η Μονακό, η Σεντ Ετιέν, η Μίλαν, η Μπάγερν, η Τσέλσι, η

Άρσεναλ, η Παρί Σ.Ζ., η Φέγενορντ, κ.ά. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, κάθε

σωματείο ζημιώνεται κατά 20-30 δισ. δραχμές! Ανάλογα, φυσικά, με τον αριθμό

των ξένων παικτών που έγιναν «εθνικοί» ήρωες.