ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ Στο όνομα του Θεού

Εκείνος έσπασε όλα τα ταμπού. Και οι άλλοι τα επανέφεραν, τα καλλιέργησαν,

τα ενίσχυσαν. Στο όνομά Του, φυσικά.

Ο δάσκαλος ήταν αναρχικός. Αλλεργικός με την εξουσία, με την επίδειξη του

πλούτου, με την αλαζονεία, κήρυσσε την ευσπλαχνία και την ταπεινοφροσύνη. Δεν

θα μπορούσε ποτέ να κάνει καριέρα στο Βατικανό. Δεν θα πατούσε ποτέ στο μέγαρο

ενός δικτάτορα, παρά μόνο για να καταδικαστεί σε θάνατο, όπως με τον Πιλάτο. Η

καρδιά του ήταν οικουμενική: εβραίος ο ίδιος, άνοιγε την αγκαλιά του σ’

εκείνους που έρχονταν από μακρυά, στους ξένους, στους λαούς που δεν

μοιράζονταν την πίστη των προγόνων του. Τη μεγαλύτερη επανάσταση, όμως, την

έκανε στο γυναικείο ζήτημα. Έσπασε όλα τα ταμπού που υπήρχαν στην εποχή του.

Έκανε τη γυναίκα σύμβολο και μεταφορά της βασιλείας του Θεού και την αγάπησε

χωρίς αναστολές.

Τι θα ήταν σήμερα ο Ιησούς; Ένας θεολόγος του Τρίτου Κόσμου; Ή ένας

μετανάστης, που οι ιδέες του θα απειλούσαν τον ηγεμονισμό ορισμένων «ανώτερων»

πολιτισμών; Ο Χουάν Αρίας, που σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης

και εργάστηκε για πολλά χρόνια ως ανταποκριτής της Ελ Παΐς στην Ιταλία,

προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στο βιβλίο του «Ιησούς, αυτός ο μεγάλος

άγνωστος» (εκδ. Maeva). Η μεγαλύτερη απογοήτευση που έχει νοιώσει, λέει στην

ισπανική εφημερίδα, ήταν όταν είδε τον Πάπα να ευλογεί τα πλήθη από το

μπαλκόνι της Λα Μονέδα, που έσταζε ακόμη αίμα από τη δολοφονία του Αλλιέντε.

Πίσω του στεκόταν ο Πινοσέτ, ευλογώντας κι αυτός. Μα η εικόνα αυτή δεν θα

έπρεπε να εκπλήσσει τον συγγραφέα. Οι Εκκλησίες, όλες οι Εκκλησίες, όχι μόνο

συγκάλυπταν ανέκαθεν τα χειρότερα εγκλήματα, αλλά συναγωνίζονταν και στο ποια

θα διαπράξει τα μεγαλύτερα. Μια ιδέα μπορεί να πάρει κανείς ξεφυλλίζοντας τη

«Μαύρη Βίβλο του Χριστιανισμού» (εκδ. Nuovi Mondi), που επιμελήθηκαν ο Τζάκοπο

Φο (γιος του θεατρικού συγγραφέα), η Λάουρα Μαλουτσέλι και ο Σέρτζο Τομάτ.

Πολλά από τα θύματα αυτών των εγκλημάτων περιμένουν ακόμα την αποκατάστασή

τους. Μπορεί να αγιοποιήθηκε η Ζαν ντ’Αρκ, αλλά για το μαρτύριο του Τζορντάνο

Μπρούνο κανείς δεν έχει ζητήσει συγγνώμη. Ούτε για τον Σαβοναρόλα που, πριν

ανέβει στο ικρίωμα, άκουσε με ευλάβεια τον Πάπα να του απονέμει… άφεση

αμαρτιών. Αν ο δάσκαλος κήρυσσε την αγάπη και την ανεκτικότητα, οι μαθητές

προπαγάνδιζαν (και συνεχίζουν να προπαγανδίζουν) το μίσος και την αδιαλλαξία.

Στο όνομα του Θεού χύθηκε πολύ αίμα, κάηκαν πολλοί «αιρετικοί», βασανίστηκαν

ακόμη περισσότεροι. Ως και η κυκλοφορία της Βίβλου απαγορεύτηκε το 1533,

επειδή την είχε μεταφράσει ο Λούθηρος.

Η απάντηση του σημερινού Ποντίφηκα σε όλα αυτά ήταν να αγιοποιήσει τον Πάπα

Πίο ΙΧ. Τον άνθρωπο που, όπως σημειώνουν οι τρεις συγγραφείς, αντιτάχθηκε σε

κάθε εκδημοκρατισμό. Καθιέρωσε την ποινή του θανάτου για τους διαφωνούντες.

Καταδίκασε κάθε φιλελευθερισμό. Απαγόρευσε στους καθολικούς την πολιτική. Και

κράτησε καλά κλεισμένους τους εβραίους στο γκέτο τους.