<


Το «γεράκι». Το παρελθόν του Αριέλ Σαρόν δεν υπόσχεται ευχάριστες εξελίξεις

για τους Παλαιστινίους

Είναι ο Αριέλ Σαρόν ο Μιλόσεβιτς του Ισραήλ; Ανεξάρτητα από τις πολιτικές του

θέσεις, η αξιοπιστία του θα δοκιμαστεί σοβαρά από κατηγορίες για ανάμειξή του

σε εγκλήματα πολέμου. Με δεδομένη την αυστηρότητα με την οποία

αντιμετωπίζονται σήμερα όσοι παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, το παρελθόν

τού Σαρόν αναμένεται να φέρει το Ισραήλ σε πολύ δύσκολη θέση διεθνώς.

Τρία είναι τα μελανότερα σημεία σε αυτό το παρελθόν. Το πρώτο συνέβη το 1953.

Τότε, στρατιωτική δύναμη υπό τη διοίκηση του Σαρόν εισέβαλε στο Κιμπίγια, ένα

χωριό της Δυτικής Οχθης του Ιορδάνη, σκοτώνοντας περισσότερους από 60

χωρικούς. Ο Ισραηλινός ιστορικός Μπένι Μόρις γράφει ότι η μονάδα του Σαρόν

είχε λάβει διαταγές να προκαλέσει «τη μεγαλύτερη δυνατή καταστροφή και τους

περισσότερους θανάτους» σε αντίποινα για παλαιστινιακή τρομοκρατική επίθεση.

Το δεύτερο επεισόδιο συνέβη κατά την εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο, το 1982,

όταν οι ισραηλινές δυνάμεις είχαν πολιορκήσει τη Βηρυτό επί τρεις μήνες. Τότε,

έγραφε η «Herald Tribune», ο Σαρόν είχε διατάξει τους άνδρες του «να

καταστρέψουν εντελώς» τον παλαιστινιακό νότιο τομέα της πόλης, μολονότι ζούσαν

εκεί 85.000 άμαχοι. Αργότερα, ο Σαρόν ισχυρίστηκε ότι ο βομβαρδισμός της πόλης

ήταν απαραίτητος για να τερματιστεί η παλαιστινιακή τρομοκρατία.

Το τρίτο επεισόδιο ­ οι σφαγές στους προσφυγικούς καταυλισμούς Σάμπρα και

Σατίλα ­ έγινε πάλι το 1982, προς το τέλος της πολιορκίας της Βηρυτού. Οι

χριστιανοί φαλαγγίτες του Λιβάνου, που συνεργάζονταν με τους Ισραηλινούς,

διατάχθηκαν από τον Σαρόν να εκκαθαρίσουν κάθε εστία αντίστασης στους

παλαιστινιακούς καταυλισμούς. Οι Ισραηλινοί υπολογίζουν σε 700-800 τα θύματα

μεταξύ των αμάχων και οι Παλαιστίνιοι σε περισσότερα από 2.000. Το 1999

ασκήθηκε διεθνής δίωξη κατά του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς για παρόμοια επεισόδια

στο Κοσσυφοπέδιο.

Ένα όνομα βουτηγμένο στο αίμα

Ένας τόπος βρώμικος και ματωμένος θα είναι για πάντα δεμένος με το όνομα του

Αριέλ Σαρόν. Στο Ισραήλ μπορεί να εκλεγεί πρωθυπουργός. Ύστερα θα γίνει

αφέντης του πιο ισχυρού κράτους της Μέσης Ανατολής. Κατόπιν θα ταξιδέψει στην

Αμερική, θα πάει στον Λευκό Οίκο και θα σφίξει το χέρι του προέδρου Μπους.

Όμως, για όποιον βρέθηκε στους προσφυγικούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα στη

Βηρυτό, στις 18 Σεπτεμβρίου 1982, το όνομά του θα είναι συνώνυμο με τη σφαγή,

με τα πρησμένα πτώματα, τις διαμελισμένες γυναίκες και τα νεκρά μωρά, με τους

βιασμούς, τις λεηλασίες και τους φόνους…».