Με αφορμή το θανατηφόρο δυστύχημα του ελικοπτέρου του ΕΚΑΒ ο κ. Μιχαήλ Π.

Ζαΐρης, χειρουργός από την Κάλυμνο, γράφει μεταξύ άλλων:

«Υπηρετώ στην Κάλυμνο επί τριάντα συνεχή χρόνια και ως χειρουργός στο

νοσοκομείο και ως ιδιώτης σε ιδιωτική κλινική. Τριάντα χρόνια με πολύ

δυσκολότερες συνθήκες άσκησης της ιατρικής, ιδιαίτερα όσον αφορά την υποδομή

και τη στελέχωση των νοσοκομείων μας… Υπήρχαν και τότε τα εμφράγματα, τα

εγκεφαλικά, οι χειρουργικές κοιλίες, οι ρήξεις των διαφόρων οργάνων, τα

τροχαία με τις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και τόσα άλλα, που αντιμετωπίζονταν

χωρίς τη «μόδα» της αερομεταφοράς. Ήταν σπάνιο το φαινόμενο να μεταφερθεί ένας

άρρωστος στο κέντρο από την Κάλυμνο, που διέθετε ένα νοσοκομείο της 10ετίας

του ’60 και που σε καμιά περίπτωση δεν ήταν σαν το σημερινό. Δεν επιθυμώ να

υποστηρίξω ότι τότε ήσαν καλύτεροι οι γιατροί ως επιστήμονες (αυτό άλλοι θα το

κρίνουν). Απλούστατα, δεν υπήρχε η σημερινή δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που

χάλασε ποικιλοτρόπως τον γιατρό, οι δε συγγενείς των αρρώστων είχαν

περισσότερη εμπιστοσύνη. Σήμερα είναι μόδα και για τον γιατρό και για τους

αρρώστους να διακομισθεί και μάλιστα με ελικόπτερο ο άρρωστος στην Αθήνα τις

περισσότερες δε φορές χωρίς να είναι ιδιαίτερα βαριά η περίπτωση».

Και προσθέτει: «Τελικό συμπέρασμα είναι ότι οι περισσότερες αερομεταφορές δεν

έπρεπε να γίνουν. Όταν κάποτε ίσχυε το μέτρο να καταβάλλεται από τον υπεύθυνο

γιατρό το κόστος της αερομεταφοράς (σήμερα υπολογίζεται σε 1,5 εκατομμύριο),

εάν εκρίνετο αδικαιολόγητη, περιορίσθηκαν αμέσως οι περιπτώσεις των αρρώστων

που θα έπρεπε να διακομισθούν επειγόντως και με αντίξοες ακόμα καιρικές

συνθήκες».

Σε άλλο σημείο σχετικά με το ατύχημα σημειώνει: «Οφείλω να προσθέσω ότι (ο

ασθενής) θα μπορούσε να διακομιζόταν στο πλησιέστερο νοσοκομείο, όπως αυτό της

Καλύμνου, που διαθέτει δύο καρδιολόγους. Γιατί, δηλαδή, με 9-10 Μπωφόρ έπρεπε

να φθάσει ο εμφραγματίας στην Αθήνα; Δεν μπορούσε να αντιμετωπισθεί σε ένα από

τα νοσοκομεία του νομού μας τουλάχιστον για τις πρώτες βοήθειες μέχρι που να

πέσει ο καιρός;»…

Και καταλήγει: «Να γιατί μίλησα για μόδα που κοντεύει να καταστεί επικίνδυνη

επιδημία. Όσο περισσότερες αερομεταφορές τόσο περισσότερα ατυχήματα».