Πολλές συζητήσεις γίνονται τον τελευταίο καιρό για την ανάγκη συγχώνευσης

ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιρειών. Το μοντέλο του 1979 δοκιμάστηκε επί 21

χρόνια και όλα οδηγούν στην άποψη ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο χρειάζεται

βαθιά τομή, για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις καταστάσεις, τόσο στο

εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.

Οι ΠΑΕ έχουν τεράστια προβλήματα, αφού το ποδόσφαιρο αφέθηκε στην τύχη του

και κάποιοι πονηροί νεοπαράγοντες το εγκλώβισαν στα συμφέροντά τους. Μπορεί

κάθε φορά το κυρίαρχο χρώμα να ήταν διαφορετικό, εκείνο όμως που παραμένει

είναι ότι οι δηθεν επενδυτές αδιαφόρησαν για την πρόοδό του και το κράτησαν

πεισματικά στην αναξιοπιστία και την ανυποληψία.

Βεβαίως επιβάλλεται να τεθεί επί τάπητος το ζήτημα των συγχωνεύσεων, αφού η

οικονομική καχεξία των περισσότερων ΠΑΕ, δεν επιτρέπει αισιόδοξες σκέψεις για

αναβάθμιση των διοργανώσεων και τη δημιουργία ομάδων ικανών να ανταπεξέλθουν

στον ιδιαίτερα απαιτητικό ευρωπαϊκό ανταγωνισμό.

Πριν απ’ όλα όμως είναι ανάγκη να γίνουν τολμηρές κινήσεις για κάθαρση των

γηπέδων. Ο έλεγχος του ποινικού μητρώου των διοικούντων τις ΠΑΕ, που ορίζει ο

νόμος, πρέπει επιτέλους να γίνεται σε σταθερή βάση, ώστε να απαλλαγούν τα

γήπεδα από παράσιτα. Τα πορίσματα των οικονομικών ελέγχων δεν επιτρέπεται να

κλειδώνονται στα συρτάρια. Η επιτροπή αποτίμησης της αξίας ποδοσφαιριστών

πρέπει να εξεταστεί αν βοηθάει την εξυγίανση των οικονομικών των ΠΑΕ.

Οσο για τη διαιτησία δεν μπορεί να συνεχίσει το δρόμο της με χειροπέδες. Οι

διαιτητοπατέρες που έδιναν επί πολλά χρόνια αγώνες για την ανεξαρτησία του

κλάδου, υπετάγησαν στις διαθέσεις των παραγόντων του ποδοσφαίρου. Ικανοί

διαιτητές και με ήθος, έκαναν ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς για να παραμείνουν

στο χώρο, πληγώνοντας συχνά το ποδόσφαιρο και στερώντας από τους φιλάθλους την

αλήθεια και την ομορφιά της προσπάθειας.

Οι προπονητές δεν κατάφεραν να φτιάξουν πανίσχυρη ομοσπονδία, να

διεκδικήσουν καλύτερη θέση και να γίνουν πρωταγωνιστές της αλλαγής, ενώ οι

ποδοσφαιριστές παρέμειναν στις περισσότερες περιπτώσεις θεατές των εξελίξεων.

Ολοι πρέπει να παλέψουν.