Η ολοένα και μεγαλύτερη διάθεση του κόσμου να ταξιδεύει στις διακοπές του

μεταφράσθηκε το 1999 με αύξηση της τάξεως του 4,5% του παγκόσμιου τουρισμού. Η

Ευρώπη διατήρησε τον «τίτλο» της ως του πιο δημοφιλούς τουριστικού προορισμού

παγκοσμίως, συγκεντρώνοντας 392,4 εκατομμύρια ξένους επισκέπτες ­ το 59,3%

δηλαδή του συνολικού αριθμού όσων ταξίδεψαν, σε όλον τον κόσμο.

Και τώρα με την έναρξη του νέου αιώνα, οι προοπτικές της περαιτέρω αύξησης του

τουρισμού μοιάζουν υπέροχες. Σύμφωνα όμως με τον γενικό γραμματέα της

Παγκόσμιας Οργάνωσης Εργασίας Φραντζέσκο Φραντζιάλι, παρά τους καλούς οιωνούς

για το μέλλον του τουρισμού, οι Ευρωπαίοι ειδικά πρέπει να προσέξουν πάρα πολύ

σε αυτό το θέμα.

«Το 2020 προβλέπουμε ότι ο δημοφιλέστερος τουριστικός προορισμός του κόσμου θα

είναι η Κίνα και όχι πλέον η Γαλλία», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Φραντζιάλι.

Και συνεχίζει: «Το μερίδιο από την τουριστική πίτα που θα ανήκει στην Ευρώπη

θα πέσει στο 46%. Και είναι φυσιολογικό οι περιοχές του κόσμου που

αναπτύχθηκαν τουριστικά πρώτα απ’ όλες να χάνουν τώρα έδαφος στον τομέα του

τουρισμού, αλλά η Ευρώπη χάνει περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε…».

Κινεζική απειλή

Χαιρετώντας τις πολιτικές που ακολουθούν η Πορτογαλία, η Γαλλία, η Ισπανία,

και η Ελλάδα, ο γενικός γραμματέας της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εργασίας εκφράζει

τις ανησυχίες του, επειδή οι Ευρωπαίοι δίνουν πλέον στον τουρισμό λιγότερη

σημασία απ’ ό,τι πολλές ανταγωνίστριες χώρες.

«Η Αυστραλία, ο Καναδάς, το Μεξικό ή η Ταϊλάνδη διαθέτουν, αναλογικά, πολύ

μεγαλύτερους προϋπολογισμούς για τον τουρισμό απ’ ό,τι οι ευρωπαϊκές χώρες και

έχουν διαμορφώσει μια σαφή και ισχυρή πολιτική για τον τουρισμό», λέει

χαρακτηριστικά.

Το ίδιο ακριβώς τονίζει και η υφυπουργός Τουρισμού της Γαλλίας Μισέλ Ντεμεσίν:

«Υπάρχει πράγματι ένα πρόβλημα ανταγωνιστικότητας εν όψει μάλιστα και της

ανάπτυξης νέων τουριστικών προορισμών, ειδικά στην Ασία».

Αυτό ισχύει βέβαια σε λιγότερο βαθμό για τους Ισπανούς, τους Πορτογάλους, τους

Γάλλους και τους Ιταλούς. Το 2001 αναμένεται να ξεκινήσει η από κοινού

προώθηση των γαλλικών και ιταλικών αμπελουργικών δρόμων στις αγορές των ΗΠΑ

και της Ιαπωνίας. Έχουν γίνει επίσης επαφές μεταξύ Παρισιού και Λονδίνου, με

σκοπό την κοινή προώθηση των δύο χωρών στο εξωτερικό. Πότε όμως θα γίνει

επιτέλους από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μία από κοινού προώθηση του

τουριστικού προορισμού της Ευρώπης;

Μάλιστα ο παραδοσιακός διαχωρισμός των χωρών της Ευρώπης σε χώρες του Βορρά

(χώρες των οποίων οι κάτοικοι γίνονται τουρίστες σε άλλες χώρες) και χώρες του

Νότου (χώρες υποδοχής τουριστών) υφίσταται πλέον λιγότερο απ’ όσο στο

παρελθόν. Και αυτό είναι απτή απόδειξη ότι η ολοκλήρωση, σε ό,τι αφορά

τουλάχιστον τους καταναλωτές, στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αρχίσει

να αποδίδει τους προσδοκώμενους καρπούς.

Οι Βόρειοι κερδίζουν… παραθεριστές

Ο Βορράς της Ευρώπης κερδίζει ολοένα και περισσοτέρους τουρίστες: Οι Ιρλανδοί

έχουν χαράξει μία πολιτική που χαρακτηρίζεται κυρίως από την ανάπτυξη του

αγροτουρισμού. Η Γερμανία κερδίζει έδαφος και προσελκύει πλέον περισσότερους

ξένους απ’ ό,τι η Ελλάδα ή η Πορτογαλία. Οι Ολλανδοί εκμεταλλεύονται με πολλή

εξυπνάδα το τουριστικό «χαρτί» που διαθέτουν. Δηλαδή, του τουρισμού για

επαγγελματικούς λόγους.

Αντίθετα, οι χώρες του Νότου της Ευρώπης εξάγουν τώρα πλέον πολύ περισσότερους

τουρίστες απ’ ό,τι στο παρελθόν, κάτι που αποδεικνύεται από τις περιπτώσεις

της Πορτογαλίας, της Ιταλίας, και της Ισπανίας. Αλλά όχι της Ελλάδας.

Και κάτι τέτοιο αποδεικνύεται και από τις στατιστικές. Το 25% των Ιταλών

προτιμούν να ταξιδέψουν σε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να κάνουν τις

διακοπές τους. Η πλειονότητα των Ιταλών μάλιστα προτιμάει τη Γαλλία γι’ αυτόν

τον σκοπό.

Η χώρα όμως την οποία… με τίποτε οι πολίτες της δεν την εγκαταλείπουν για

άλλη ευρωπαϊκή χώρα, κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, αναδεικνύεται ότι

είναι η Ελλάδα! Έτσι λοιπόν, μόλις το 8% των Ελλήνων φεύγουν από την Ελλάδα

κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, προτιμώντας να ξεκουρασθούν σε άλλη χώρα

της Ευρωπαϊκής Ένωσης ­ κυρίως στη Γερμανία.