Κυβερνητικά μπλοκ στο Ίντερνετ

Στην Κίνα απαγορεύεται η λειτουργία sites που δεν έχουν κυβερνητική άδεια, στα

Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στην Τυνησία μπλοκάρονται οι σελίδες με «άσεμνο»

περιεχόμενο, στη Βιρμανία οι χρήστες του Ίντερνετ είναι καταχωρημένοι στις

λίστες της Αστυνομίας, στη Βόρεια Κορέα η ιδιωτική χρήση του Δικτύου

απαγορεύεται ρητά, ενώ στη Λιβύη οι πολίτες δεν ξέρουν καν την όψη του

Ίντερνετ. Κυβερνήσεις, από τη μία άκρη του κόσμου στην άλλη, αντιμετωπίζουν το

Διαδίκτυο ως μία μεγάλη απειλή και προσπαθούν να το ελέγξουν με κάθε τρόπο.

Εκατομμύρια πολίτες δεν έχουν πρόσβαση σε ολόκληρο ή σε ένα μεγάλο κομμάτι του

Ίντερνετ γιατί η κυβέρνησή τους δεν το επιτρέπει. Η Κίνα είναι μία από τις

χώρες που δίνουν το παράδειγμα για τη λογοκρισία στο Δίκτυο, εφαρμόζοντας τις

αυστηρότερες μεθόδους ελέγχου στον Κυβερνοχώρο. Αυτό βέβαια, μετά τις χώρες

που απαγορεύουν ολοκληρωτικά την πρόσβαση στους πολίτες τους: Συρία, Ιράκ,

Λιβύη και Βόρεια Κορέα.

Νέοι νόμοι

Δεν περνά μήνας σχεδόν χωρίς την ανακοίνωση νέων νόμων εναντίον της χρήσης του

Δικτύου από τις κινεζικές αρχές, που το έχουν αναγάγει στον μεγάλο εχθρό του

καθεστώτος. Το περιεχόμενο των sites που εδρεύουν στην Κίνα ελέγχεται

συνέχεια, ενώ μπλοκάρεται η πρόσβαση σε ειδησεογραφικά, πορνογραφικά sites και

ιστοσελίδες Κινέζων του εξωτερικού. Στις αρχές του χρόνου, απαγορεύτηκε η

δημοσίευση «κρατικών μυστικών» ­ όρος εξαιρετικά γενικευμένος στην Κίνα ­ στο

Δίκτυο. Παράλληλα, ανακοινώθηκε ότι όλοι οι δικτυακοί τόποι θα περνούν από

κρατικό έλεγχο πριν βγουν στον αέρα.

Σειρά είχαν, τον Φεβρουάριο, τα Ίντερνετ καφέ της χώρας.

Σε μία μέρα μόνο, οι αρχές έκαναν έφοδο και έκλεισαν 127 καφέ, κατάσχοντας τον

εξοπλισμό τους, επειδή δεν είχαν την απαιτούμενη άδεια και «διένειμαν

πορνογραφικό υλικό που διαφθείρει τα μυαλά των νέων». Οι έφοδοι συνεχίζονται

σε τακτική βάση. Λίγους μήνες αργότερα, το καλοκαίρι, η Αστυνομία διέκοψε τη

λειτουργία ενός site αντικαθεστωτικών.

Τον Οκτώβριο τέθηκαν σε ισχύ καινούργιοι κανονισμοί με τους οποίους υπεύθυνοι

για οποιαδήποτε παρανομία είναι οι φορείς του Ίντερνετ. «Ανεπιθύμητο

περιεχόμενο» είναι οτιδήποτε κρίνεται ανατρεπτικό, υποστηρίζει διάφορες

κοινωνικές ή θρησκευτικές ομάδες, βλάπτει τη φήμη της Κίνας ή εναντιώνεται

στις προσπάθειες επανένωσης με την Ταϊβάν.

Αρχεία

Εκτός αυτού, οι φορείς του Ίντερνετ υποχρεούνται να κρατούν αρχεία με το

περιεχόμενο των sites και όλους τους χρήστες για 60 μέρες. Αν τους ζητηθούν,

πρέπει να τα παραδώσουν στην Αστυνομία. Επίσης, τα εμπορικά sites χρειάζονται

ειδική άδεια λειτουργίας από την κυβέρνηση.

Όλα τα sites έχουν προθεσμία μέχρι το τέλος του χρόνου να παραδώσουν στις

αρχές λεπτομερή στοιχεία για τους ιδιοκτήτες τους. Πρόστιμα, προσωρινή ή

οριστική διακοπή της λειτουργίας περιμένουν όσους δεν συμμορφωθούν.

Υπήρξε όμως και νέο χτύπημα των κινεζικών αρχών πριν από ένα μήνα.

Επιβάλλοντας ακόμα αυστηρότερη λογοκρισία στο Δίκτυο, απαγόρευσαν τη

δημοσίευση ειδήσεων και τις συζητήσεις σε chat rooms θεμάτων που δεν έχουν

εγκριθεί από την αρμόδια επιτροπή. Σύμφωνα με τους καινούργιους κανονισμούς,

τα γενικού περιεχομένου portals υποχρεούνται να δημοσιεύουν ειδήσεις, οι

οποίες προέρχονται μόνο από ελεγχόμενα από το κράτος ΜΜΕ. Αν θέλουν να

προσθέσουν ειδήσεις από μίντια του εξωτερικού, χρειάζονται άδεια από την

κυβέρνηση, ενώ αν θέλουν να συμπεριλάβουν δικά τους ρεπορτάζ, πρέπει να

ακολουθήσουν αυστηρές κυβερνητικές προδιαγραφές. Αν δεν το πράξουν, οι αρχές

θα τα κλείσουν. Όσο για καθαρά ειδησεογραφικά sites, μόνο η κυβέρνηση διατηρεί

το δικαίωμα λειτουργίας τους.

Στην Αστυνομία

Πολλές ακόμα είναι οι κυβερνήσεις στις οποίες το Δίκτυο προκαλεί μεγάλο

πονοκέφαλο. Στη Βιρμανία, ισχύουν παρόμοιες με της Κίνας απαγορεύσεις. Οι

χρήστες του Ίντερνετ πρέπει να το αναφέρουν στην Αστυνομία. Η ιδιωτική χρήση

βέβαια είναι εξαιρετικά περιορισμένη, ενώ ο κάτοχος ενός μόντεμ χωρίς άδεια

καταλήγει στη φυλακή. Στο Βιετνάμ, τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα,

εξακολουθούν όμως να ισχύουν πολλοί περιοριστικοί κανονισμοί. Όχι μόνο οι

ιδιοκτήτες sites, αλλά και οι χρήστες πρέπει να έχουν την έγκριση των αρχών. Η

Μαλαισία αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα της περιοχής αυτής της Ασίας, καθώς

ορισμένες αντικαθεστωτικές ειδήσεις που απαγορεύονται στα υπόλοιπα μέσα,

βρίσκουν δίοδο δημοσίευσης στο Ίντερνετ.

Στην Κεντρική Ασία, η κατάσταση χαρακτηρίζεται ως η χειρότερη στον πλανήτη.

Πολλές είναι οι χώρες που απαγορεύουν τελείως την πρόσβαση, όπως καταγράφουν

οργανώσεις σαν τους Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων

Δικαιωμάτων.

Διασχίζοντας τους ωκεανούς, στην αντίθετη άκρη από την Ασία, η κρατική

λογοκρισία του Ίντερνετ περιορίζεται κατά πολύ. Μόνο στην Κούβα, το email

παρακολουθείται συστηματικά από την Αστυνομία, καθώς τώρα αρχίζει να

διαδίδεται η ιδιωτική πρόσβαση στο Δίκτυο.

Η πορνογραφία

Άλλη μία περιοχή αυστηρής λογοκρισίας είναι η Μέση Ανατολή και η Βόρεια

Αφρική. Στο όνομα της προστασίας από την πορνογραφία, οι αρχές στερούν από

τους πολίτες τους την ελεύθερη πρόσβαση. Στο Ιράν, μπλοκάρουν την πρόσβαση σε

όλα τα sites που θεωρούνται βλαβερά για τη μουσουλμανική πίστη. Στη Σαουδική

Αραβία, την Υεμένη, την Τυνησία και τα ΗΑΕ, μπλοκάρουν επίσης ιστοσελίδες

ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτικού περιεχομένου με διάφορες τεχνικές.

Αντίθετα, η Αίγυπτος και η Ιορδανία επιτρέπουν τη δημοσίευση στον Κυβερνοχώρο

ειδήσεων και σχολιασμού ακόμα και όταν απαγορεύονται στα παραδοσιακά ΜΜΕ.

Στην Ευρώπη τώρα, επίσημη κρατική λογοκρισία δεν υπάρχει, όμως ο νόμος περί

email που πέρασε πριν από λίγο καιρό στη Βρετανία, προκάλεσε έντονες

διαμαρτυρίες και ανησύχησε ιδιαίτερα απλούς πολίτες και οργανώσεις ανθρωπίνων

δικαιωμάτων. Σύμφωνα με αυτόν, η κυβέρνηση έχει τον απόλυτο έλεγχο στην

ηλεκτρονική αλληλογραφία των πολιτών και των επιχειρήσεων, διατηρώντας το

νόμιμο δικαίωμα να διαβάζει τα προσωπικά email. Όλοι οι παροχείς Ίντερνετ

είναι υποχρεωμένοι να διατηρούν αρχεία με τα δεδομένα που έχουν κυκλοφορήσει

στο δίκτυό τους και να τα προωθούν στο Κρατικό Κέντρο Τεχνικής Υποστήριξης. Η

κυβέρνηση μπορεί να ζητήσει και να λάβει τα «κλειδιά κρυπτογράφησης» όλων των

email. Αν κάποιος αρνηθεί, αντιμετωπίζει ποινές φυλάκισης μέχρι και δύο

χρόνια, ενώ αν ζητηθεί από κάποιον υπάλληλο επιχείρησης να συνεργαστεί με τις

κρατικές αρχές σε αυτό το θέμα, είναι υποχρεωμένος από τον νόμο να το κρατήσει

μυστικό από τους συναδέλφους και προϊσταμένους του.