Η ξενάγηση…

… στις νέες πρότυπες τουρκικές φυλακές του Σιντζάν γίνεται από τον Χουσουσί

Γενισάν, τον διευθυντή τους, μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας «Frankfurter

Allgemeine Zeitung». Οι νέες του φυλακές ­ πρώτα ήταν διευθυντής στις φυλακές

του Αϊδινίου ­ έχουν 59 κελιά με ένα κρεβάτι και 103 κελιά με τρία κρεβάτια.

Τα κελιά με τα τρία κρεβάτια είναι χτισμένα σε δύο επίπεδα. Στο ψηλότερο

υπάρχουν κρεβάτια και ντουλάπες και στο χαμηλότερο χώρος αναψυχής, τουαλέτα

και ντους. Κάθε επίπεδο έχει εμβαδόν 25 τετραγωνικών μέτρων. Τα κελιά έχουν

τηλεόραση που πιάνει 32 διαφορετικά δορυφορικά κανάλια και διαθέτουν

τρεχούμενο νερό όλο το εικοσιτετράωρο. Κάθε κελί έχει τη δική του αυλή. Τα

κελιά με το ένα κρεβάτι έχουν εμβαδόν 15 τετραγωνικών μέτρων και διαθέτουν και

αυτά ντους και τουαλέτα.

Οι επισκέπτες…

… μπορούσαν μέχρι πρόσφατα ­ πριν από τις προχθεσινές αιματηρές ταραχές ­ να

μπαινοβγαίνουν στις πιο σύγχρονες «υψίστης ασφαλείας» φυλακές της Τουρκίας

χωρίς να υφίστανται ακόμη τον ηλεκτρονικό έλεγχο των δακτυλικών αποτυπωμάτων

τους από τα σκάνερ που είναι εγκατεστημένα στην είσοδο. Ούτε μπορούσαν να

ακούσουν τον ήχο από τη βαριά σιδερένια πύλη ­ έμενε ακόμη ανοιχτή ­ που

έκλεισε πίσω της προχθές τους πρώτους πολιτικούς κρατουμένους. Πέντε τέτοιες

φυλακές είναι κιόλας έτοιμες και άλλες έξι χτίζονται για να υποδεχτούν και

άλλους φυλακισμένους. Στο Σιντζάν, 160 κάμερες ελέγχουν αδιάκοπα κάθε γωνιά

της φυλακής, αλλά όχι και τα κελιά, διαβεβαιώνει ο διευθυντής Γενισάν. Οι

φυλακισμένοι θα μπορούν να τρώνε στα κελιά τους, να συναντώνται στη

βιβλιοθήκη, να ασκούνται στο γυμναστήριο ή να απασχολούνται στα εργαστήρια.

Δύο γιατροί και ένας οδοντογιατρός θα βρίσκονται κάθε μέρα στο ιατρείο της

φυλακής.

Οι παλιές…

… φυλακές της Τουρκίας λειτουργούν με το σύστημα των θαλάμων, που σε καθέναν

από αυτούς στριμώχνονται μέχρι και 80 φυλακισμένοι. Με το σύστημα των θαλάμων

αναπτύσσονται ανθρώπινες σχέσεις ­ οι κρατούμενοι οργανώνουν συλλογικά τη ζωή

τους. Με το σύστημα των κελιών προωθείται η απομόνωσή τους. Οι τουρκικές

φυλακές έχουν δώσει πολλές φορές στο παρελθόν αφορμή για ιστορίες φρίκης σαν

και αυτήν από την οποία γεννήθηκε η ταινία «Εξπρές του μεσονυκτίου». Όμως, οι

φυλακές του Σιντζάν δεν είναι τέτοιες φυλακές, αν πιστέψουμε την ξενάγηση του

διευθυντή τους. Δεν είναι «λευκά κελιά» σαν και εκείνα που έχτισαν οι Γερμανοί

στο Σταμχάιμ, για να «αυτοκτονήσουν» σε αυτά οι αντικαθεστωτικοί Μπάαντερ και

Έσλιν, που τότε τους υπερασπιζόταν ως δικηγόρος ο νυν υπουργός Εσωτερικών της

Γερμανίας Όττο Σίλι. Δεν είναι «λευκά κελιά». Όμως, το περιεχόμενό τους είναι

το ίδιο.

Μιλόρδε…

… Ράσελ – Τζόνστον, ίσως γι΄ αυτό δεν μας συγκίνησε καθόλου που, ως πρόεδρος

της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, εκφράσατε τη λύπη

σας «για την απώλεια ζωών στις τουρκικές φυλακές». Τη συνοδεύσατε με την

κατανόησή σας για τη μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος «που αποσκοπεί

στη βελτίωση των συνθηκών κράτησης και ασφάλειας». Με δυο λόγια, δεν μπήκατε

στον κόπο να ξετυλίξετε το «περιτύλιγμα» για να δείτε το περιεχόμενο. Έχει

άραγε καμιά ιδιαίτερη σημασία για τον «πολιτισμένο» ευρωπαϊκό κόσμο αν οι

διαφορετικές πολιτικές ιδέες φυλακίζονται σε οθωμανικά κάτεργα ή σε σύγχρονα

Σταμχάιμ; Όπου και αν φυλακίζονται, πεθαίνουν το ίδιο.