ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ Η Σοφοκλέους θύμα της καθυστέρησης των αλλαγών

Στην καθυστέρηση που υπάρχει στις διαρθρωτικές αλλαγές ­ ιδιωτικοποιήσεις,

μετοχοποιήσεις των ΔΕΚΟ, απελευθερώσεις αγορών ενέργειας και τηλεπικοινωνιών ­

αποδίδει η Άννα Διαμαντοπούλου το κλίμα που υπάρχει τον τελευταίο καιρό και

που επηρεάζει και το Χρηματιστήριο.

Η Ελληνίδα επίτροπος υπεραμύνεται της απόφασης του Πρωθυπουργού να

αποπέμψει τον Θεόδωρο Πάγκαλο και του νομοσχεδίου Γιαννίτση, αλλά διευκρινίζει

πως οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις δεν αρκούν για την καταπολέμηση της

ανεργίας και θα χρειασθεί στρατηγική για την απασχόληση, με πρώτο αντικείμενο

τον ΟΑΕΔ που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες.

Η κ. Διαμαντοπούλου τονίζει ότι ο επόμενος στόχος μετά την ΟΝΕ για τη χώρα

πρέπει να είναι η κοινωνία της πληροφορίας και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου

ότι εάν συνεχισθεί το υπάρχον χάσμα στον τομέα αυτό με το μέσο όρο της Ευρώπης

η χώρα θα κινδυνεύσει σε τρία χρόνια να χάσει το τρένο και θα μείνει εκτός

πρώτης ταχύτητας.

Τέλος, η Άννα Διαμαντοπούλου υποστηρίζει πως το κείμενο της εταιρικής

σχέσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, όπως βγήκε από την Κομμισιόν, θα έπρεπε

να γίνει αποδεκτό από την Ελλάδα. Και ομολογεί ότι μετά τις τρελές αγελάδες

προσέχει τι ταΐζει τον γιο της…

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πρόσφατα ένας υπουργός της κυβέρνησης απομακρύνθηκε, από τον

Πρωθυπουργό, επειδή διατύπωσε δημόσια τη διαφωνία του για μια πτυχή της

κυβερνητικής πολιτικής ­ ο Θόδωρος Πάγκαλος για τα εργασιακά. Γενικότερα,

εσείς πιστεύετε ότι πρέπει να φεύγει ένας υπουργός που διαφωνεί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο Πρωθυπουργός εφάρμοσε τη δεοντολογία που διέπει τη λειτουργία της

κυβέρνησης. Κι αυτή η πράξη έχει έναν συμβολικό τρόπο, απαντώντας και στην

υπάρχουσα συγκυρία, αλλά και στη συσσώρευση προβληματικών συμπεριφορών.

Αυτή η δεοντολογία είναι πολλές φορές ιδιαίτερα σκληρή. Κάποιες φορές είναι

και άδικη. Αλλά πρέπει να παραδεχθούμε πως αφορά όλους, ακόμη και πολιτικούς

του διαμετρήματος του Πάγκαλου. Και νομίζω ότι κι ο Πάγκαλος εάν ήταν

πρωθυπουργός θα έκανε το ίδιο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Να έρθω στο επίδικο αντικείμενο, ή την αφορμή αυτής της αποπομπής ­

το νομοσχέδιο Γιαννίτση για τις εργασιακές σχέσεις, το οποίο έχει επικριθεί

από διάφορες πλευρές. Ένα νομοσχέδιο – σούπα, όπως το χαρακτήρισε κάποιος

συνάδελφός μου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σε καμιά περίπτωση. Νομίζω ότι είναι ένα νομοσχέδιο που κάνει μια

παρέμβαση στο πρόβλημα της μακροχρόνιας ανεργίας και στον χώρο της μερικής

απασχόλησης της αγοράς εργασίας. Αλλά, βεβαίως, αυτό το νομοσχέδιο και τα

αποτελέσματά του δεν είναι αυτό που θα ανατρέψει ή θα αλλάξει την κατάσταση

στην απασχόληση στην Ελλάδα. Ήταν ένα απαραίτητο στοιχείο, ένα απαραίτητο

συστατικό μιας πολιτικής που έχει και άλλες διαστάσεις ­ κι αυτές είναι οι πιο

σημαντικές.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Δηλαδή, ποιες είναι αυτές οι παρεμβάσεις που θα πρέπει να αναμένουμε

για να μην έχουμε συνεχώς αυξανόμενη ανεργία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φέτος είχαμε μια μικρή μείωση της ανεργίας, αλλά αυτό βέβαια δεν

είναι δικαιολογία. Η χώρα έχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, έχει ένα θεσμικό

πλαίσιο για την απασχόληση, που δεν είναι όμως αρκετό. Νομίζω ότι χρειάζεται

μια στρατηγική απασχόλησης. Δηλαδή να δημιουργηθούν υπηρεσίες απασχόλησης σε

όλη τη χώρα, οι οποίες να έχουν αυτό που ονομάζουμε εξατομικευμένη προσέγγιση

του ανέργου. Οι άνεργοι να προσεγγίζονται ένας προς έναν. Με οργανωμένες δομές

στην εκπαίδευση, που θα τον κατευθύνουν προς συγκεκριμένη κατάρτιση, η οποία

έχει διαμορφωθεί από την ανάλυση των αναγκών της αγοράς εργασίας και του ιδίου

του ανέργου. Κι εν συνεχεία να παρακολουθείται η πορεία του. Δηλαδή, θα πρέπει

να υπάρξει ένας ολόκληρος μηχανισμός που να παρακολουθεί την πορεία του

ανέργου μετά την κατάρτιση, που δίνει κίνητρα για τις επιχειρήσεις να

απορροφήσουν τον άνεργο που έχει περάσει από αυτές τις διαδικασίες και να

υπάρχει και η παρακολούθησή του μετά την πρώτη φάση της επιδοτούμενης

εργασίας.

Αυτά τα στάδια για να υλοποιηθούν χρειάζονται τελείως διαφορετικές

προσεγγίσεις από τις υπηρεσίες απασχόλησης. Αυτό που ονομάζουμε σήμερα ΟΑΕΔ,

είναι ένας οργανισμός απολύτως ανεπαρκής στο να ασκήσει ενεργητικές πολιτικές.

Άν δεν αλλάξει η προσέγγισή του, δεν θα δούμε την ανεργία να μειώνεται. Κι

αυτό διότι ενώ έχουμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, συμβαίνει το εξής: Υπάρχει

μεγάλη ανεργία και ταυτοχρόνως υπάρχουν και κενές θέσεις εργασίας. Γιατί δεν

μπορούμε αυτή τη στιγμή, με την εφαρμογή των πολιτικών που είχαμε μέχρι τώρα,

να συνδυάσουμε τη ζήτηση και την προσφορά.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Να μείνω στο κλίμα των ημερών, και ειδικά στην οικονομία. Φαίνεται

ότι ενώ μπήκαμε στην ΟΝΕ, «κάτι» πάει στραβά. Και το Χρηματιστήριο ενδεχομένως

να είναι απλώς το πιο φανερό σημάδι. Εσείς ανησυχείτε για την πορεία της

ελληνικής οικονομίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Νομίζω ότι μετά την επίτευξη του στόχου της ΟΝΕ, υπάρχει μια

καθυστέρηση των αποφάσεων για τις διαρθρωτικές αλλαγές. Υπήρχε ήδη καθυστέρηση

από την προηγούμενη περίοδο, αλλά τώρα τα πράγματα έχουν αρχίσει να γίνονται

ακόμα πιο δύσκολα. Κι εννοώ τις ιδιωτικοποιήσεις, τις μετοχοποιήσεις των ΔΕΚΟ,

την απελευθέρωση των αγορών ενέργειας και τηλεπικοινωνιών. Αυτή η καθυστέρηση

με τη σειρά της έχει επιπτώσεις στις επιχειρήσεις, στον επιχειρηματικό κόσμο.

Και νομίζω ότι το Χρηματιστήριο είναι μερικώς «θύμα» αυτού του κλίματος.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Θέμα των ημερών είναι επίσης και οι τρελές αγελάδες. Εγώ ήθελα μόνο

να σας ρωτήσω κάτι προσωπικό: εσείς δίνετε στον γιο σας να φάει μοσχάρι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είμαι πολύ επιφυλακτική κι είναι η πρώτη φορά, γιατί ποτέ δεν ήμουν

συνειδητή καταναλώτρια. Είναι η πρώτη φορά που προσέχω τι αγοράζω.

ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ – ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Θα μπορούσαμε να αποδεχθούμε το κείμενο της Κομισιόν

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το κείμενο της εταιρικής σχέσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας

συζητείται τώρα στο Συμβούλιο Υπουργών, αφού μέχρι στιγμής η Ελλάδα δεν έχει

συμφωνήσει. Εσείς πιστεύετε ότι εάν η Ελλάδα συμφωνούσε με το κείμενο της

Κομισιόν, αυτό που συμφωνήσατε εσείς οι επίτροποι, θα ήταν άσχημα; Και κάτι

συναφές: ποιες θα είναι οι συνέπειες εάν δεν υπάρξει κείμενο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Νομίζω ότι το κείμενο που βγήκε από την Επιτροπή έχει αναφορές στο

Κυπριακό και τις εδαφικές διαφορές και κατά την άποψή μου αντικατοπτρίζει το

Ελσίνκι. Αλλά η δική μου εκτίμηση είναι ότι το πρόβλημα που έχει η Τουρκία με

την εταιρική σχέση δεν είναι το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά. Δεν έχουμε δει

όλη την ουσία της εταιρικής σχέσης ­ και το ουσιαστικό είναι ότι εισάγει την

Τουρκία σε μια πολύ μεγάλη περιπέτεια. Περιπέτεια, γιατί επεμβαίνει στη

λειτουργία της δημοκρατίας, στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου και την σπρώχνει

να κάνει μεταρρυθμίσεις οι οποίες συνιστούν κάτι αντίστοιχο με την κεμαλική

επανάσταση. Η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης για τις μειονότητες, τους

Κούρδους, όπως και για όλους τους πολίτες, η κατάργηση του Εθνικού Συμβουλίου

­ δηλαδή, η μείωση του πανίσχυρου ρόλου του στρατού ­ ο εκδημοκρατισμός εν

γένει που απαιτεί η εταιρική σχέση θα οδηγήσει σε μια Τουρκία που θα είναι

άλλη χώρα, με άλλες προτεραιότητες έναντι των γειτόνων της. Κι αυτό, μια

ευρωπαϊκή Τουρκία, θα είναι προς όφελος και της Ευρώπης και της Τουρκίας και,

φυσικά, της Ελλάδας. Έχουμε επικεντρωθεί υπερβολικά στα δύο αυτά σημεία, τα

οποία δεν είναι μόνο ελληνικού ενδιαφέροντος ­ το Κυπριακό είναι διεθνές θέμα

­ και παραγνωρίζουμε όλα τα άλλα, που είναι η ουσία του συνόλου της εταιρικής

σχέσης…

ΕΡΩΤΗΣΗ: Με την έννοια αυτή…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την έννοια αυτή νομίζω ότι το κείμενο που βγήκε από την Επιτροπή

θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό από την Ελλάδα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Και οι συνέπειες εάν δεν υπάρξει κείμενο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εάν δεν υπάρξει κείμενο τώρα οι προσπάθειες θα συνεχισθούν από τη

σουηδική προεδρία, αλλά εάν φθάσουμε σε ένα σημείο που η Τουρκία δεν δέχεται

την εταιρική σχέση έτσι όπως θα διαμορφωθεί από τις ευρωπαϊκές διαδικασίες

νομίζω ότι θα είναι μια πολύ αρνητική εξέλιξη. Για την Τουρκία θα είναι μια a

priori αρνητική εξέλιξη, διότι πραγματικά ήταν μια πολύ μεγάλη επιλογή η

ευρωπαϊκή προοπτική. Και για την Ευρώπη θα είναι αρνητικό, η Τουρκία είναι μια

πολύ μεγάλη χώρα, με δυνάμεις στο εσωτερικό της φονταμενταλιστικές, που εάν

κυριαρχήσουν θα αλλάξουν ολόκληρο το σκηνικό προς τα ανατολικά της Ένωσης, θα

ανατραπούν τα δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή. Και, βεβαίως, και για την Ελλάδα

θα είναι μια αρνητική εξέλιξη, διότι είναι πολύ πιο θετικό οι δύο χώρες να

βαδίζουν σε μια πορεία μέσα στην Ευρώπη. Θέλω να πω ότι απεύχομαι μια τέτοια

εξέλιξη και πρέπει όλες οι πλευρές να συνειδητοποιήσουν τις συνέπειες και να

καταβάλλουν προσπάθειες να αποτραπούν.

Εάν δεν ανέβουμε στο τρένο της Πληροφορικής στα επόμενα 3 χρόνια, θα

αποκλειστούμε από τις εξελίξεις

ΕΡΩΤΗΣΗ: Να μείνω στην ελληνική πραγματικότητα. Υπήρξε κάποια στιγμή στη χώρα,

πριν από τέσσερα ή πέντε χρόνια, ένα αίτημα εκσυγχρονισμού, το οποίο σε

επίπεδο προσώπων εκφράστηκε από τον Κώστα Σημίτη. Σε επίπεδο στόχων εκφράστηκε

από τον στόχο της ΟΝΕ. Τώρα που ο κ. Σημίτης έχει κερδίσει ήδη δύο εκλογικές

αναμετρήσεις, που η χώρα είναι στην ΟΝΕ, δεν έχετε μια αίσθηση κενού; Ο

επόμενος στόχος ποιος είναι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Υπάρχει ένα ζητούμενο, ένα αίτημα εκσυγχρονισμού, το οποίο διατρέχει

και τον χώρο της βιομηχανίας, αφορά και τον δημόσιο τομέα, αφορά και την

κοινωνία στο μέτρο που καθορίζει το μέλλον της. Κι αυτό είναι το να καλύψουμε

την απόσταση που μας χωρίζει από την Κοινωνία της Πληροφορικής. Κι αυτή δεν

είναι κάτι το ξένο, αφορά τους φοιτητές, τους σπουδαστές, τους ανέργους, που

εάν δεν ενταχθούν σε αυτήν θα μείνουν στο περιθώριο, αφορά τις μικρομεσαίες

επιχειρήσεις, αφορά και την πολιτική ζωή στον τρόπο που θέτει προτεραιότητες

για τη χώρα. Είναι επείγουσα ανάγκη να πιάσουμε τα δεδομένα του μέσου όρου της

Ευρώπης. Αυτό σημαίνει επενδύσεις, σημαίνει θεσμικές παρεμβάσεις, σημαίνει

εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα. Και να σας πω και κάτι; Σημαίνει και

συνειδητοποίηση ότι έχουμε να κάνουμε με έναν «αριστερό» στόχο ­ διότι εάν δεν

ανέβουμε στο τρένο της Πληροφορικής στα επόμενα τρία χρόνια, η χώρα θα

αποκλειστεί από τις εξελίξεις, από την ανάπτυξη τελικά.

«Να δεσμευθούμε»

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το φοβάστε αυτό; Δηλαδή, τη βλέπετε αυτήν την προοπτική;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν θα πω ότι φοβάμαι, αλλά ότι δεν είναι πολύ σαφής η δέσμευση του

πολιτικού κόσμου της χώρας σε αυτόν τον στόχο, που έχει εξαιρετικά επείγοντα

χαρακτήρα. Εάν στην τριετία δεν έχουμε πετύχει την πρόσβαση στο Internet, την

Πληροφορική σε όλα τα σχολεία, στο εμπόριο, εάν δε γίνει συνείδηση σε όλα τα

επίπεδα, στους δάσκαλους που συχνά αρνούνται να εκπαιδευθούν, στους δημόσιους

υπαλλήλους που συχνά έχουν δίπλα τα κομπιούτερ και δεν τα χρησιμοποιούν, τις

μικρομεσαίες επιχειρήσεις που εν πολλοίς εξακολουθούν να λειτουργούν

παραδοσιακά…, εάν όλοι δεν δεσμευθούμε σε αυτόν το στόχο, νομίζω ότι και η

χώρα θα μείνει αποκλεισμένη από την πρώτη ταχύτητα. Κι έπειτα θα υπάρξει

έντονο εσωτερικό χάσμα. Δηλαδή, θα υπάρχουν αυτοί που θα έχουν ενταχθεί στην

κοινωνία της πληροφορικής, και θα είναι οι προνομιούχοι του συστήματος, και θα

υπάρχουν και οι καινούργιοι μη προνομιούχοι.