Επειδή ο χώρος του ποδοσφαίρου αντιδρά έντονα όταν ακούει τη λέξη

αναξιοπιστία, καλό είναι να ρίξει κάποιες ματιές σε όσα περίεργα συμβαίνουν

στη διαιτησία.

Ο διαιτητής Παναγιώτης Νίκου που διηύθυνε τον αγώνα ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκού,

δεν μπορεί να είναι κατά τον παρατηρητή Δημήτρη Θωμαΐδη γενικά καλός έως τη

Δευτέρα το πρωί (υπάρχουν μάρτυρες για όσα έλεγε) και παραπεμπτέος το σούρουπο

της ίδιας ημέρας.

Ασφαλώς θα γνωρίζει ο κ. Θωμαΐδης ότι ο παρατηρητής οφείλει να παραδώσει

την έκθεσή του εντός 48 ωρών και αν παραπέμπει τον διαιτητή εντός 24ώρου.

Σύμφωνα με τις προφορικές εκτιμήσεις του ο κ. Νίκου δεν είχε πρόβλημα και έτσι

η έκθεσή του θα προωθείτο στον σωστό χρόνο. Το μεσημέρι, όμως, της Δευτέρας

αναθεώρησε τις απόψεις του και βρήκε τη διαιτησία του κ. Νίκου με σοβαρά λάθη

σε κρίσιμες φάσεις (π.χ. δεν μέτρησε κανονικό γκολ του Βόκολου). Μόνο ο κ.

Θωμαΐδης γνωρίζει γιατί είδε τη διαιτησία του κ. Νίκου και άσπρη και μαύρη.

Τα σοβαρά προβλήματα στον κλάδο της διαιτησίας είναι γνωστά. Αρκετοί

διαιτητές έχουν χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία, θύματα οι περισσότεροι ενός

συστήματος που υπαγορεύει με διάφορους τρόπους «να μη σφυρίζουν πάντα ό,τι

βλέπουν», αν δεν αποκωδικοποιήσουν πρώτα τα αιωρούμενα ή όχι μηνύματα.

Η συνταγή κρατάει χρόνια και σε ελάχιστα σημεία ανανεώνεται. Ναρκωμένες

συνειδήσεις αδυνατούν να ζυγίσουν τη θλιβερή κατάσταση. Ο σκοπός αγιάζει τα

μέσα. Και όποιος διαμαρτύρεται καλείται από τους υπηρέτες του συστήματος να

προσκομίσει ατράνταχτα στοιχεία.

Ας απαντήσουν, λοιπόν, οι αρμόδιοι της ΟΔΠΕ, της ΚΕΔ και αυτοί που έφτιαξαν

το καλοκαίρι τους πίνακες παρατηρητών διαιτησίας. Ποιος ο λόγος παραβίασης του

άρθρου 42 του κανονισμού διαιτησίας, που ορίζει τα τυπικά προσόντα των

παρατηρητών; Πόσοι παρατηρητές δεν έχουν συμπληρώσει δύο χρόνια ως διαιτητές

Α’ Εθνικής και πόσοι δεν διαθέτουν απολυτήριο Λυκείου;

Αυτή η νοθεία βοηθάει τη διαιτησία και το ποδόσφαιρο; Τι υπαγορεύει στους

διαιτητές; Πόσο συμβάλλει στην αξιοπιστία;