Αναζήτηση
Αστειευόμενος ένας συνάδελφος, έλεγε χθες: «Βάλε το χαρτί με τη… βούλα της
ΝΑΤΟϊκής γνωμοδότησης «υπέρ των ελληνικών θέσεων για το Αιγαίο» στο παρμπρίζ
των μαχητικών μας αεροπλάνων για να δούμε αν θα μας αφήσουν να πετάξουμε πάνω
από τα νησιά μας…».
Ασφαλώς το λογοπαίγνιο του συναδέλφου είναι… χαριτωμένο. Το κακό είναι ότι
πίσω από το πικρό χιούμορ του κρύβεται η ίδια η πραγματικότητα, που τόσο
παραστατικά απέδωσε ο τίτλος του χθεσινού αποκαλυπτικού δημοσιεύματος των
«ΝΕΩΝ» για τη ΝΑΤΟϊκή γνωμάτευση: «Στην πράξη Τουρκία στα χαρτιά Ελλάδα».
Πού εντοπίζεται το πρόβλημα, το οποίο τόσο ανάγλυφα έχει αρχίσει να
«χρωματίζεται» στο Αιγαίο από το ’96, με την κρίση στα Ίμια; Όσο περνάει ο
καιρός, τόσο και περισσότερο «γκρίζο» γεμίζει την περιοχή των νησιών μας. Και,
δεν αφορά μόνον τα Δωδεκάνησα, που είναι μόλις 53 χρόνια λεύτερα, αλλά και τα
μεγάλα νησιά του Αιγαίου, όπως αυτά που ανήκουν στην ευρύτερη περιοχή της
Λέσβου.
Ασφαλώς, με τις τραγικές για τους Παλαιστίνιους εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και
τα παιχνίδια πολλών δυτικών χωρών με την τιμή του πετρελαίου, η Τουρκία παίζει
πολύ σωστά για την ίδια και αποτελεσματικά για τις ΗΠΑ το χαρτί της στο
Αιγαίο.
Το ερώτημα, το οποίο τίθεται πλέον ολοένα και πιο επιτακτικά, είναι ποια
στρατηγική έχει η Ελλάδα να προβάλλει απέναντι σ’ αυτές τις «επιθέσεις», που
δέχεται και αφορούν την κυριαρχία της στο Αιγαίο.
Δεν πειράζει φυσικά αν διατυπώνονται στους κόλπους της κυβέρνησης διαφορετικές
απόψεις. Ο καθένας έχει τις δικές του εκτιμήσεις και τη δική του κουλτούρα για
να αντιλαμβάνεται τα προβλήματα.
Εκείνο που προκαλεί ανησυχία είναι, πως παρά το ότι στην περιοχή μας στα
Βαλκάνια αλλάζουν τα σύνορα κάθε χρόνο, δεν υπάρχει για την Ελλάδα μια
μακρόχρονη και ξεκάθαρη στρατηγική.
Και είναι ακόμα περισσότερο ανησυχητικό για την Ελλάδα που ο λαός μας έχει
οδηγηθεί, μέσα από διάφορους χειρισμούς των εθνικών θεμάτων, σε σύγχυση για το
τι οφείλει να διεκδικεί, να παλεύει και να υπερασπίζεται.
