Θα με συγχωρήσετε αυτή τη φορά. Ξέρω, για άλλους το καλοκαίρι είναι μακρινή

ανάμνηση, αλλά για μας που μόλις κλείσαμε την πόρτα του… μακρινή ανάμνηση

επίσης. Μερικά πράγματα είναι μονίμως αλλού. Εκεί που πρέπει να δίνει κανείς

τα ραντεβού του. Αλλού. Με την προϋπόθεση ότι δεν θα προδοθεί – λες και

υπάρχουν τέτοιες προϋποθέσεις την σήμερον ημέραν.

Νότια, λοιπόν, νοτιοδυτικά. Στην Τζαμάικα της Ελλάδας, Κρήτη. Πριν οι θάλασσες

φουρτουνιάσουν, πριν μας πιάσει αυτό το ρίγος μόλις φέρουμε κύμα στο νου, τότε

που η θάλασσα ήταν μόνο «ονειρεμένη». Μα είναι αληθινή; Αληθινή σαν ακριβό

νερό σε μπουκάλι από ράφι παριζιάνικου σούπερ μάρκετ.

Γαλάζιο, τιρκουάζ, πλάι στη λευκή, πλατινέ, ροζ αμμουδιά. Ροζ, όχι αυτό της

μόδας, που φόρεσαν όλα τα κορίτσια -από το αξεσουάρ του μαλλιού (κατά

προτίμηση φτερό ινδιάνικο) ως τη σαγιονάρα που έγραψε φέτος ιστορία. Ροζ του

κοραλλιού, αληθινό σαν ψεύτικο. Ψέματα θα σας πω τώρα; Ρωτήστε τον Βασίλη, που

κάθε μέρα γεμίζει τα μάτια του απ’ αυτό που οι άλλοι φαντάζονται σαν ωραίο

σκηνικό για διαφήμιση με ιδανικό σκηνοθέτη. Μα, τι δουλειά να κάνει ένας

σκηνοθέτης στα Φαλάσαρνα; Να καθήσει στην καρέκλα του Βασίλη, με τον ήλιο

απέναντι να βουτάει, σα να δοκιμάζει το νερό και να αποσύρεται διακριτικά στα

ενδότερα του ουρανού. Εξαιρετικά αφιερωμένο. Όπως και σε όλους εκείνους που η

θέα τούς τράβηξε από τη μύτη και τράβηξαν απότομα χειρόφρενο στη στροφή και

μετά το ένα κλικ επάνω στ’ άλλο. Αχόρταγες φωτογραφίες διακοπών. Αντί

κειμένου, ακόμη καλύτερα. «Πρώτο ενικό» σε φωτογραφία. Ούτε καν σε σκίτσο – τα

σκίτσα συχνά ψεύδονται. Αληθινά αφιερωμένο σε όλους εκείνους που βλέπουν στον

χειμώνα, απλά την άλλη όψη του καλοκαιριού. Και σπέσιαλ -θα μου επιτρέψετε-

στον Μιχάλη που γεμίζει Ιούλιους όλους τους μήνες του χρόνου. Νομίζετε ότι

αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες; Νομίζετε…

Τελευταία Νέα