Για θυμήσου…

Το πρόβλημα της διαιτησίας που απασχολεί σε μόνιμη βάση ποδοσφαιρικούς

συλλόγους και φιλάθλους δεν είναι καινούργιο. Έχει βαθιές ρίζες στο παρελθόν.

Η ΕΠΟ (μέσω του Συνδέσμου Ελληνικής Διαιτησίας) ασκούσε, έμμεσα, έλεγχο και

επιρροή στους τοπικούς συνδέσμους διαιτητών. Σε κάποιες στιγμές ορισμένοι

διαιτητές, έντιμοι, ασυμβίβαστοι, συγκρούστηκαν με το κατά καιρούς κατεστημένο

στους χώρους τους.

Στις αρχές του 1960, μια ομάδα από θαρραλέους Πειραιώτες διαιτητές ξεκίνησε

αγώνα για τη ανεξαρτησία της και, όπως ήταν φυσικό, συγκρούστηκε με την ΕΠΟ.

Οι διαιτητές του Συνδέσμου Πειραιώς Βλαχόπουλος, Μουνδρέας, Ασπρογέρακας,

Δαμουλάκης και Καρράς ήρθαν σε αντιδικία με τη Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων

Πειραιώς (ΕΠΣΠ) και μέσα σε λίγον καιρό διαγράφηκαν από την ΕΠΟ ενώ η ΕΠΣΠ

είχε σταματήσει να τους χρησιμοποιεί στους αγώνες. Η διαγραφή, όμως, δεν

κλόνισε τους πέντε «αντάρτες» διαιτητές, οι οποίοι συνέχισαν τον αγώνα τους

για ανεξαρτητοποίηση.

Παρά τις απειλές και τις πιέσεις, πήραν μέρος στις εκλογές του Συνδέσμου τους

και τις κέρδισαν με 55 ψήφους (Βλαχόπουλος) έναντι 44 των αντιπάλων τους

(παράταξη Τζήλου) που τους υποστήριζαν ΕΠΟ, ΕΠΣΠ και γενικά το τότε

ποδοσφαιρικό κατεστημένο της χώρας. Έτσι, η «νέα παράταξη» πήρε στα χέρια της

την πειραϊκή διαιτησία και ζήτησε με διακήρυξή της ­ μεταξύ των άλλων ­ να

αγαπήσουν τους διαιτητές οι φίλαθλοι και να τους δείξουν εμπιστοσύνη. Επίσης,

προχώρησαν σε τροποποιήσεις του καταστατικού που κατοχύρωσαν, αργότερα, τα

δικαιώματα των διαιτητών. Ένα από τα ουσιαστικά ζητήματα όπου προχώρησαν ήταν

να ιδρύσει και να λειτουργεί ο Σύνδεσμος Διαιτητών Πειραιώς (και όχι η ΕΠΣΠ)

σχολή διαιτητών ποδοσφαίρου. Η εξυγιαντική αυτή προσπάθεια και οι καινοτομίες

της ομάδας αυτής των διαιτητών Πειραιώς είχε προκαλέσει αίσθηση και ανακούφιση

στους Έλληνες φιλάθλους ενώ οι μεγαλόσχημοι παράγοντες της ΕΠΟ πολεμούσαν με

κάθε τρόπο τούς καινούργιους άρχοντες των γηπέδων.