Το μυστικό τους

«Διοργανώσατε τους καλύτερους αγώνες που έγιναν ποτέ». Η μαγική πρόταση που

περιμένουν να ακούσουν οι διοργανωτές κάθε Ολυμπιάδας από τα χείλη του

προέδρου της ΔΟΕ Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, έπειτα από οκτώ χρόνια (αφού στην

Ατλάντα δικαίως την είχε παραλείψει) ακούστηκε και πάλι στο Ολυμπιακό Στάδιο

του Σίδνεϊ και αντικατόπτριζε την αλήθεια καθώς οι Αυστραλοί διοργάνωσαν την

καλύτερη Ολυμπιάδα όλων των εποχών.

Μία από τις βασικές παραμέτρους της επιτυχίας ήταν αναμφίβολα τα γεμάτα

στάδια. Η εικόνα που έφθανε μέσω της τηλεόρασης σε όλα τα μέρη του κόσμου,

ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Ακόμα και σε πρωινά αγωνίσματα προκριματικών

(ιδιαίτερα στη γυμναστική ή στην κολύμβηση) η πληρότητα στις κερκίδες

ξεπερνούσε το 90%!

Φυσικά αυτό δεν επετεύχθη από τη μία μέρα στην άλλη και οι Αυστραλοί δούλεψαν

σκληρά όλα τα προηγούμενα χρόνια για να φθάσουν σε αυτό το επίπεδο και να

κερδίσουν τη μάχη της εξέδρας. Το να γεμίσεις τόσα γήπεδα και ιδιαίτερα όταν

πολλά αγωνίσματα γίνονται ταυτόχρονα, δεν είναι ό,τι πιο εύκολο, και μάλιστα

όταν υπάρχουν και αρκετά ακριβά εισιτήρια. Όμως οι άνθρωποι της οργανωτικής

επιτροπής δούλεψαν σκληρά γι’ αυτό και έτσι έφθασαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Πρώτα απ’ όλα, η προσπάθεια των διοργανωτών, μέσω και του υπουργείου των Σπορ

της Αυστραλίας, ήταν να παρουσιάσουν τουλάχιστον σε κάθε άθλημα μία

αξιοπρεπέστατη ομάδα (στα ομαδικά σπορ) ή αθλητές και αθλήτριες (στα ατομικά)

που θα μπορούσαν να πετύχουν τη διάκριση.

Αν και το κολύμπι ήταν το εθνικό τους σπορ και η προσέλευση του κόσμου

εθεωρείτο μέχρι ένα σημείο δεδομένη, δεν κάθησαν με σταυρωμένα τα χέρια. Πήραν

πριν από τέσσερα χρόνια μία μεγάλη φουρνιά νέων παιδιών και τα έστειλαν

σχεδόν… εσώκλειστα στην πρωτεύουσα Καμπέρα όπου για τέσσερα χρόνια

ακολούθησαν με στρατιωτική πειθαρχία ένα πρόγραμμα που θα απέφερε κάποιες

καλές επιδόσεις. Το αποτέλεσμα; Η Αυστραλία βγήκε δεύτερη δύναμη πίσω από τις

ΗΠΑ στο κολύμπι με 18 μετάλλια (5 χρυσά – 9 ασημένια – 4 χάλκινα), ενώ είχε

συμμετοχή σε όλους τους τελικούς κρατώντας μεγάλο το ενδιαφέρον του κόσμου

τόσο το πρωί (για πρόκριση) όσο και το απόγευμα (στους τελικούς).

Αυτό συνέβη και σε άλλα σπορ, όπως το γυναικείο πόλο για παράδειγμα, που η

ομάδα της Αυστραλίας (5η-6η στην παγκόσμια κατάταξη) κατάφερε να φθάσει ως το

χρυσό μετάλλιο κερδίζοντας παραδοσιακές δυνάμεις του χώρου όπως οι ΗΠΑ, η

Ολλανδία και η Ρωσία.

Το ίδιο και στο τάε κβο ντο. Ένα άθλημα άγνωστο στους Αυστραλούς, στο οποίο

όμως κατέκτησαν μετάλλια, ακόμα και χρυσό! Δούλεψαν σκληρά, αλλά δεν

επαναπαύθηκαν εκεί. Έφεραν πολλούς ξένους που τους έδωσαν την αυστραλιανή

υπηκοότητα (πάνω από 100 αθλητές τους που συμμετείχαν στην Ολυμπιάδα δεν ήταν

Αυστραλοί!) ιδιαίτερα σε αθλήματα που οι ίδιοι δεν είχαν παράδοση. Και όλα

αυτά για να προσελκύσουν τον κόσμο να πάει στο γήπεδο για να δει επιτυχίες της

Αυστραλίας και να κατακτήσει η χώρα τους όσο το δυνατόν περισσότερα μετάλλια,

όπως και έγινε.

Αν και οι Αυστραλοί δεν έχουν τη δική μας ιστορία (πολιτισμού, κουλτούρας,

αλλά και αθλητισμού), οι κάτοικοι της χώρας και ιδιαίτερα του Σίδνεϊ απέδειξαν

πως έχουν τεράστια αθλητική παιδεία. Έχοντας πολλά κοινά με τους Άγγλους, οι

Αυστραλοί απέδειξαν πως έχουν αθλητικό ήθος χειροκροτώντας πολλές φορές τον

αντίπαλο ακόμα και αν αυτός αγωνιζόταν κόντρα σε δικούς τους ανθρώπους.

Ο κόσμος ήξερε πότε θα φωνάξει και πότε θα κάνει απόλυτη ησυχία, σε αντίθεση,

παραδείγματος χάρη, με κάποιους θερμόαιμους Έλληνες που φώναξαν την ώρα που ο

Πύρρος Δήμας ετοιμαζόταν να κάνει την πρώτη του προσπάθεια στο αρασέ και τον

αποσυντόνισαν με αποτέλεσμα να χάσει την προσπάθεια.

Τα τελευταία χρόνια έγινε ειδικό μάθημα στα σχολεία, αλλά υπήρχαν και αναφορές

συνέχεια από τα ΜΜΕ για τη συμπεριφορά στο γήπεδο.

Παράλληλα μέσω της διαφήμισης έπεισαν τους Αυστραλούς πως η συμμετοχή τους σε

αυτό το γεγονός (πηγαίνοντας στο γήπεδο) θα ήταν μία πράξη ουσίας για την ίδια

τη χώρα.

Επίσης, σε αγωνίσματα που δεν υπήρχε πολύς κόσμος (πάλη, ξιφασκία κ.λπ.)

δόθηκαν αρκετά εισιτήρια δωρεάν στους εθελοντές σαν αμοιβή τους για τη δουλειά

που έτσι κι αλλιώς πρόσφεραν εθελοντικά. Πολλοί από τους θεατές σε αυτά τα

αγωνίσματα φορούσαν τις μπλούζες των εθελοντών.

Σε γκρουπ ατόμων (σχολεία, οργανισμοί κ.λπ.) προσφέρθηκαν οικονομικά πακέτα

που απορροφήθηκαν πιο εύκολα, ενώ κάποια εισιτήρια δόθηκαν και με κληρώσεις σε

διαγωνισμούς από εφημερίδες κ.λπ.

Οι καθημερινές εκδηλώσεις στο ολυμπιακό πάρκο ήταν θέλγητρο για τον κόσμο

(ακόμα και για οικογένειες με μικρά παιδιά), ενώ τόσο στην τελετή έναρξης όσο

και σε αυτή της λήξης σε κάθε κάθισμα υπήρχε ειδικό τσαντάκι με φακό,

αυτοκόλλητα, μπαλόνια και άλλα είδη για να συμμετέχει ο κόσμος στις τελετές.

Να νιώσει πως είναι μέρος από αυτές, όπως και έγινε με εκπληκτική συμμετοχή

του κόσμου και τρομερό συντονισμό.

Με αυτά και με τα άλλα, μία πόλη 3.500.000 κατοίκων κατάφερε να γεμίσει σχεδόν

το 80% των αγωνιστικών χώρων, παρουσιάζοντας μία εικόνα εντυπωσιακή που έπαιξε

μεγάλο ρόλο στην επιτυχία των αγώνων.