ΠΡΟΣΩΠΑ Ο άνθρωπος που τρέχει

Ο Ρομπ Γκαρσάιντ, γνωστότερος ως The Running Man, ο Δρομέας, θέλει να γίνει

ο πρώτος άνθρωπος που θα διασχίσει τρέχοντας ολόκληρο τον πλανήτη.

Αυτός ο 33χρονος Βρετανός έχει ήδη καλύψει τέσσερις ηπείρους μέσα σε τριάμισι

χρόνια. Και παρά τη μοναξιά των δρομέων μεγάλων αποστάσεων, δεν έπληξε ούτε

στιγμή. Τον λήστεψαν στο Πακιστάν και τον Παναμά, στη Ρωσία τον πυροβόλησαν,

στην Κίνα τον έριξαν στη φυλακή. Κόντεψε να πεθάνει στις χιονισμένες εκτάσεις

του Θιβέτ και στο καμίνι της αυστραλιανής ερήμου, αισθάνθηκε να σαπίζει στην

υγρή ομίχλη της ζούγκλας του Αμαζονίου, την «πράσινη κόλαση». Οι ήχοι της

νύχτας από ζώα που σκότωναν άλλα ζώα στοιχειώνουν ακόμη τον ύπνο του, αλλά το

χειρότερο ήταν τα έντομα. «Είμαι τροφή», σκεπτόταν καθώς έτρεχε, ενώ δεκάδες

μύγες ρουφούσαν τον ιδρώτα από τα χέρια του, το πρόσωπό του, τα ρουθούνια του,

από τις άκρες των ματιών και μέσα από τα αυτιά του. Και έχει ακόμη τρεις

ηπείρους να διατρέξει…

Πριν από πέντε χρόνια ο Γκαρσάιντ πούλησε το σπίτι και τα πράγματά του στο

Μάντσεστερ και φρόντισε να κρατήσει μόνον όσα απαραίτητα θα μπορούσαν να

χωρέσουν σ’ ένα σακίδιο. Αντιμετώπισε εξαρχής το εγχείρημά του ως μια ακραία

άσκηση ασκητισμού ­ φρόντισε μάλιστα να σταματήσει να βλέπει τους φίλους του

αρκετό καιρό πριν ξεκινήσει ώστε να μην πονέσει πολύ όταν θα άφηνε τα πάντα

πίσω του. Τον περισσότερο καιρό στον δρόμο είναι ανατριχιαστικά μόνος ­ τον

απομονώνουν τόσο το είδος του εγχειρήματος όσο και το γεγονός ότι μιλάει μόνο

μία γλώσσα. Δεν έχει σπόνσορες και τα χρήματα του έλειψαν αρκετές φορές, σε

σημείο να εξαρτάται από την καλοσύνη των ανθρώπων για το καθημερινό φαγητό και

τον ύπνο του. Μολονότι πήρε κάποια χρήματα για τα δικαιώματα των βιντεοταινιών

που τραβάει στη διάρκεια του εγχειρήματός του, τα χρήματα ήταν πάντα γι’ αυτόν

το μέσον και όχι ο σκοπός.

Στις αρχές του μήνα, ο Δρομέας πέρασε από το Μεξικό στις ΗΠΑ, τις οποίες

σκοπεύει να διασχίσει σε τρεις μήνες και να κάνει Πρωτοχρονιά στη Νέα Υόρκη.

Μετά είναι η σειρά της Ανταρκτικής και μετά η Αφρική. Είναι ο πρώτος που

αντιλαμβάνεται την παράλογη πλευρά του εγχειρήματός του και σκοπεύει, αν

καταφέρει να επιστρέψει σώος στο Πικαντίλι, την πλατεία από την οποία ξεκίνησε

το 1996, να ξεκουραστεί γράφοντας ένα βιβλίο για το ταξίδι του. Μετά όμως

θέλει να ξεκινήσει και πάλι ένα γύρο του κόσμου ­ τούτη τη φορά με ανεμοπλάνο.

«Δεν θεωρώ ότι αυτά που κάνω είναι απλώς εγχειρήματα», εξηγεί. «Αυτά είναι για

μένα η ζωή μου, η καριέρα μου».