Χρόνος φεύγει, χρόνος έρχεται και το ελληνικό ποδόσφαιρο, που διατυμπανίζει

ότι βρίσκεται σε ανοδική πορεία, δεν λέει να ξεκολλήσει από τη μετριότητα.

Πριν από τις κληρώσεις των ευρωπαϊκών διοργανώσεων παρακαλάει για χάδια από

την τύχη και αμέσως μετά μιλάει για συναντήσεις με μεγαθήρια.

Η Εθνική πριν από λίγο καιρό φοβήθηκε τα φαντάσματα στο Αμβούργο και έφυγε

από το γήπεδο με σκυμμένο κεφάλι. Η ήττα με 2-0 από τους Γερμανούς συνοδεύτηκε

από το γενικό σχόλιο ότι χάθηκε ευκαιρία επιτυχίας. Έως πότε, όμως, δεν θα

εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες; Στην πρεμιέρα του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ ο

φιλόδοξος Ολυμπιακός ήταν εύκολη λεία για τη Βαλένθια. Οι παίκτες του

προσπάθησαν, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να αποφύγει το πικρό ποτήρι. Στο

«Μεστάγια» οι «ερυθρόλευκοι» κατάλαβαν ότι η απόσταση από τις πραγματικά

ισχυρές ομάδες παραμένει σταθερά μεγάλη. Έστω και αν η Βαλένθια δεν ήταν

ταχυκίνητη, όπως σε άλλους αγώνες που την έχουμε παρακολουθήσει.

Μπορεί οι ελπίδες του Ολυμπιακού για πρόκριση να παραμένουν ακέραιες, αλλά

δεν αρκούν για να γίνει συνάντηση με το όραμα του προέδρου του. Η ΑΕΚ στο «Νεπ

Στάντιον» της Βουδαπέστης έκανε επίδειξη έλλειψης σοβαρότητας. Προηγείτο έως

το 89′ με 2-0 της Βάσας, αλλά έφυγε από το τερέν ισόπαλη 2-2. Οι παίκτες της

υπέπεσαν σε παιδαριώδη λάθη στην επίθεση και την άμυνα και πέτυχαν το

εξαιρετικά δύσκολο: να μη νικήσουν τους Ούγγρους. Βέβαια, έχουν το πάνω χέρι

στην υπόθεση της πρόκρισης, αλλά τέτοιες εμφανίσεις δεν βοηθάνε για εκτιμήσεις

σοβαρής διάκρισης. Οι φιλόδοξοι πρόεδροι οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι από

ένα διάτρητο πρωτάθλημα δεν είναι εύκολο να βγει μια πανίσχυρη ομάδα, για

διεκδίκηση διακρίσεων στην Ευρώπη. Όσο οι εσωτερικές διοργανώσεις θα είναι

επιβαρημένες, οι ομάδες μας θα παραμένουν φτωχοί συγγενείς στον απαιτητικό

ποδοσφαιρικό χώρο της ηπείρου μας. Ας τελειώσει επιτέλους αυτή η κοροϊδία των

φιλάθλων, που λαχταράνε επιτυχίες και γεύονται πίκρες.