Χρόνια τώρα οι καταδύσεις γίνονται στο νερό και ιδιαίτερα στα κολυμβητήρια.

Σε αυτό όμως του Βόλου το μόνο που υπάρχει είναι μία τρύπα στο νερό που έχουν

κάνει οι αρμόδιοι και, ούτε λίγο ούτε πολύ, έχει στοιχίσει σχεδόν ένα

δισεκατομμύριο δραχμές!

Το κολυμβητήριο του Βόλου ύστερα από τα έργα αποκατάστασης φθορών που

ξεκίνησαν πριν από επτά χρόνια και έχουν κοστίσει μέχρι στιγμής 1 δισ.

Επτά χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το 1993, χρονιά που το «υγρό στολίδι» του

Βόλου έκλεισε για να επισκευαστούν φθορές στην οροφή καθώς και για να

αντικατασταθούν καλώδια τα οποία είχαν φθαρεί και υπήρχε κίνδυνος

ηλεκτροπληξίας. Από τότε όχι μόνο το κολυμβητήριο δεν λειτούργησε, αλλά

καταστράφηκε και η ανοιχτή πενηντάρα πισίνα. Έτσι, πλέον, οι καταδύτες

προπονούνται σε γήπεδο μπάσκετ!

Οι πρόσφατες ευρωπαϊκές επιτυχίες των νεαρών καταδυτών μας άφησαν υποσχέσεις

για καλύτερες ημέρες στο άθλημα των καταδύσεων.

Με συνθήκες όμως όπως αυτές που προετοιμάζονται οι καταδύτες μας από τον Βόλο,

σίγουρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για καλύτερες μέρες, αλλά μόνο για…

νύχτες, αφού πίσω από τη βιτρίνα (διακρίσεις) κρύβεται μία πικρή αλήθεια με

πολλούς αποδέκτες, τόσο στον πολιτικό όσο και στον αθλητικό χώρο.

Αλήθεια, η 4η θέση που πήρε ο Αργύρης Βαραλής στο Πανευρωπαϊκό ή τα δύο

μετάλλια (ασημένιο και χάλκινο) του Αλέξανδρου Σπύρου στο Βαλκανικό ανδρών της

Κύπρου, μήπως άραγε θα μπορούσαν να είναι ακόμα και χρυσά αν τα παιδιά απλά

είχαν την πολυτέλεια (γιατί όπως φαίνεται για… πολυτέλεια πρόκειται) να

προπονούνται σε πισίνα;

Τι είπατε, πώς οι καταδύσεις χρειάζονται έτσι και αλλιώς νερό;

Ε, μάθετε λοιπόν πως στον Βόλο οι καταδύτες και ο προπονητής τους σε λίγο θα

διεκδικούν δίπλωμα… ευρεσιτεχνίας, αφού έχουν καταφέρει να προπονούνται όχι

σε κολυμβητήριο, αλλά στο γήπεδο μπάσκετ της πόλης!

Μη φανταστείτε πως έχουν κάποιο… βίτσιο, απλά το πανέμορφο κολυμβητήριο του

Βόλου έχει μετατραπεί σε έναν σκουπιδότοπο, χωρίς να θυμίζει σε τίποτα τον

ρόλο για τον οποίο κατασκευάστηκε το 1969, αποτελώντας τότε ένα από τα πιο

σύγχρονα στην Ελλάδα.

Πάτημα στον βατήρα, πρόσκρουση στο ταβάνι και στροφή προς το στρώμα… –

Προπόνηση περιστροφής σε άλμα από χαμηλό βατήρα… Και μη χειρότερα –

Εντυπωσιακή περιστροφή και κατάδυση στο… τραμπολίνο. Με πενιχρά μέσα οι

αθλητές του Βόλου κατακτούν διακρίσεις

Από το 1993 έως σήμερα παραμένει κλειστό, αφού παρουσιάστηκαν κάποια

προβλήματα σε καλώδια που είχαν φθορές και έπρεπε να αντικατασταθούν για να

μην υπάρχει ο κίνδυνος ηλεκτροπληξίας των αθλητών, καθώς και σε φθορές της

οροφής. Έκλεισε αρχικά για 1-2 μήνες και τελικά η αποπεράτωση των έργων δεν

έχει ολοκληρωθεί ύστερα από μία επταετία (!) με τον έναν αρμόδιο να ρίχνει το

μπαλάκι στον άλλον. Συνολικά πάνω από ένα δισεκατομμύριο δραχμές έχει

επιδοτηθεί από τότε, αλλά ακόμα τίποτε…

Αντίθετα, γκρέμισαν και την ανοιχτή 50άρα πισίνα επειδή είχε διαρροή (!) και

τώρα θα πρέπει πρώτα να φτιαχτούν τα αποδυτήρια για να συνεχιστεί ο υπόλοιπος

χώρος του κολυμβητηρίου και η πισίνα να ξαναγεμίσει με νερό.

Έτσι τα παιδιά αναγκάζονται να προπονούνται καθημερινά στα υπόγεια του γηπέδου

και κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακό να βλέπουν επιτέλους… νερό πηγαίνοντας από

τον παραθαλάσσιο Βόλο στα πεδινά Τρίκαλα (!), στα οποία τουλάχιστον λειτουργεί

άψογα το κολυμβητήριο της πόλης.

«Οταν πάμε στο εξωτερικό για αγώνες και ακούνε την ιστορία μας κάποιοι ξένοι

αθλητές, γελούν πιστεύοντας πως λέμε ανέκδοτα. Δεν μπορούν να πιστέψουν πως η

βασική μας προπόνηση δεν γίνεται σε κολυμβητήριο, αλλά σε αίθουσα γηπέδου.

Είναι αλήθεια πως όλα τα παιδιά έχουμε απογοητευτεί πολλές φορές δουλεύοντας

κάτω από τόσο αντίξοες συνθήκες και ο άνθρωπος που μας έχει κρατήσει είναι ο

προπονητής μας» λέει στην «ΟΜΑΔΑ» ο Αργύρης Βαραλής, 4ος στο Πανευρωπαϊκό

Πρωτάθλημα της Κωνσταντινούπολης.

Τριάντα εννέα παιδιά αποτελούν την ομάδα σε προαγωνιστικό και αγωνιστικό

επίπεδο που βλέπουν τους κόπους τους να μη βρίσκουν ανταπόκριση και μόνον ο

προπονητής, ο έφορος Κώστας Κουτρουμάνος και οι γονείς τους είναι πάντα δίπλα

τους.

«Είναι αλήθεια πως τα ψυχικά μας αποθέματα έχουν εξαντληθεί, απλά κάποιες

επιτυχίες μάς κρατούν «ζωντανούς» στο να συνεχίζουμε. Έχουμε αρκετά

πρωταθλήματα Ελλάδος και με ένα κολυμβητήριο θα μπορούσαμε να κατακτήσουμε και

την Ευρώπη», λέει ο Νίκος Τουλούδης, ο οποίος εμπνεύστηκε την «εικονική»

προπόνηση χωρίς νερό.

«Η πενία τέχνας κατεργάζεται. Έτσι και εμείς πήγαμε σε μία αίθουσα που μας

παραχώρησαν στο γήπεδο μπάσκετ και την κάναμε να μοιάζει με πισίνα. Τα παιδιά

ανεβαίνουν ψηλά με τη βοήθεια ειδικής ζώνης και από εκεί κάνουν τις κινήσεις

τους λες και πρόκειται να πέσουν σε νερό. Βέβαια πέφτουν σε τραμπολίνο και

στρώματα. Μάλιστα τα πιο ψηλά στην επαναφορά βρίσκουν και στο ταβάνι! Ελπίζω

πως οι υποσχέσεις θα υλοποιηθούν κάποια στιγμή για να αποκτήσει και πάλι η

πόλη μας ένα κολυμβητήριο που αξίζει πάνω απ’ όλα σε αυτά τα παιδιά για τη

μεγάλη προσπάθειά τους», καταλήγει ο Νίκος Τουλούδης.