«Ήμουν σκλάβος του καπνού»: έτσι τιτλοφορείται ένα συγκλονιστικό άρθρο του

Τερένσι Μος στην «Ελ Παΐς», όπου ο Καταλανός συγγραφέας διηγείται πώς έκοψε το

κάπνισμα αφού επί σαράντα χρόνια κάπνιζε τρία πακέτα την ημέρα.

Τερένσι Μος. Ο Ισπανός συγγραφέας ποζάρει μ’ ένα τσιγάρο να τον… περιμένει

στο τασάκι

«Βρέθηκα στο κατώφλι του θανάτου με την ευγενή συνεργασία της ισπανικής

καπνοβιομηχανίας. Με βάση τις ποσότητες των τσιγάρων που έχω καπνίσει, νομίζω

πως μπορώ να διεκδικήσω το απόλυτο ρεκόρ καπνίσματος ­ όπως και το βραβείο

Γκίνες για τη βλακεία. Εβδομήντα τσιγάρα την ημέρα επί 12 μήνες μας κάνουν

κάπου 25.000 τσιγάρα τον χρόνο. Κι αυτό, μόνο το 1999. Αν υπολογίσουμε ότι

κάπνιζα πάνω από σαράντα χρόνια, μας κάνουν πάνω από ένα εκατομμύριο τσιγάρα.

Μιλάμε προφανώς για μια καταπιεστική παρόρμηση, αλλά θα μπορούσαμε να το

ονομάσουμε επίσης ιδεοληψία, παραλήρημα, ακόμη και παράνοια. Συνέχισα φανατικά

το κάπνισμα ακόμη κι όταν οι γιατροί διέγνωσαν ένα εμφύσημα που μου προκαλούσε

ιλίγγους, καταστάσεις υστερίας, επιθετικότητα και παραισθήσεις.

Ο καπνιστής συνηθίζει να λέει: »Αν δεν κόβω το κάπνισμα σημαίνει ότι δεν

θέλω. Και στο κάτω-κάτω έχω καιρό να το κάνω». Όμως ο καιρός περνά, το

δηλητήριο εισβάλλει στους πνεύμονες, στο τέλος τους καταβροχθίζει και η

εξάρτηση γίνεται σκλαβιά.

Οι δικαιολογίες δεν λείπουν ποτέ. Πώς να γράψω έστω και μια σελίδα χωρίς τους

συμμάχους μου, τα τσιγάρα; Όμως τα Ducados δεν με έκαναν Τζόυς. Πώς να κάνω

έρωτα χωρίς να ανάψω αμέσως μετά ένα τσιγάρο, όπως έκαναν οι ηρωίδες της

nouvelle vague;

To κάπνισμα με οδήγησε όμως στη σεξουαλική ανικανότητα. Παρά ταύτα,

εξακολουθούσα να προτιμώ το τσιγάρο από τη σεξουαλική πράξη. Και στο τέλος δεν

μπορούσα πια ούτε να περπατήσω.

Άρχισα να καπνίζω στα 16 μου, όπως όλοι. Όχι τόσο για να κάνω τον άντρα, όσο

για να είμαι στη »μόδα» και να μιμούμαι τα ινδάλματά μου στον κινηματογράφο.

Οι καπνοβιομηχανίες δεν με προειδοποιούσαν τότε για τους κινδύνους που

διέτρεχα, τα πακέτα των τσιγάρων δεν έγραφαν καν αυτό το μήνυμα »Το κάπνισμα

βλάπτει σοβαρά την υγεία». Άγιο μήνυμα, αλλά ανεπαρκές. Γιατί το πρόβλημα δεν

είναι μόνο ότι το τσιγάρο βλάπτει σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό την υγεία,

αλλά ότι ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΕΘΙΣΜΟ. Η φράση αυτή δεν αναγράφεται σε κανένα πακέτο. Να

γιατί όλοι εμείς οι καπνιστές δικαιούμαστε να κατηγορήσουμε τις

καπνοβιομηχανίες για έγκλημα εκ προμελέτης. Πριν από 87 μέρες το έκοψα. Και η

δουλεία από το τσιγάρο μού φαίνεται ήδη ότι ανήκει στο μακρινό παρελθόν. Αυτό

που με κατέπληξε περισσότερο είναι η ταχύτητα με την οποία ανέκαμψα, η πλήρης

απουσία πόνου ­ κάτι που φοβούνται ιδιαίτερα όσοι θέλουν να κόψουν το τσιγάρο

­ και η επιστροφή της αυτοεκτίμησής μου».