ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ κοινοβούλια προετοιμάζουν τις κοινωνίες για τη νέα ιστορική καμπή

της Ευρώπης. Γόνιμος κοινοβουλευτικός διάλογος αναπτύσσεται για το μέλλον της Ευρώπης.

Μετά το ευρώ, η απασχόληση, η διεύρυνση και οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις

βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Μετά τη Σύνοδο Κορυφής για την Απασχόληση, στο

Λουξεμβούργο, έγινε η κατάθεση μέσα στον Απρίλιο του 1998 των Εθνικών Σχεδίων

για την Απασχόληση, από κάθε κράτος-μέλος. Η ευρωπαϊκή στρατηγική και οι

κοινές δράσεις για την καταπολέμηση της ανεργίας στην Ευρώπη αρχίζουν να

παίρνουν σάρκα και οστά. Αύριο στο Κάρντιφ και στη συνέχεια, το φθινόπωρο,

στην Αυστρία. Οι κοινωνικοί ή εθνικοί πόροι που αποφασίστηκαν για να στηρίξουν

τις πολιτικές απασχόλησης να διατεθούν χωρίς καθυστερήσεις. Οι κυβερνήσεις της

Ε.Ε. και ιδιαίτερα οι σοσιαλιστικές θα κριθούν αν πέτυχαν ή όχι μετά το ευρώ,

στο πεδίο της Απασχόλησης, της δικαιότερης διανομής του πλούτου και της

στήριξης των εισοδημάτων των λαϊκών τάξεων, καθώς και στην Κοινωνική Πρόνοια

και Προστασία, στην οικοδόμηση ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού Κοινωνικού Κράτους.

Θεωρώ σημαντικό να επισημάνω ορισμένα σημεία στα οποία πρέπει να

επικεντρώσουμε τον προβληματισμό μας στο πεδίο των θεσμικών μεταρρυθμίσεων:

Πρώτον, το σημερινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι μέχρι σήμερα προϊόν των

αναγκών της αγοράς, της γραφειοκρατίας των ευρωπαϊκών θεσμών και των αποφάσεων

της εκτελεστικής εξουσίας

Δεύτερον, η διαδικασία των διακυβερνητικών διασκέψεων, της κλασικής

διπλωματίας, φαίνεται να αγγίζει τα όριά της. Ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε μια

νέα μέθοδο, μια νέα στρατηγική για τα επόμενα βήματα, τις νέες δράσεις.

Τρίτον, ο κεντρικός πυρήνας αναζήτησης των νέων μεθόδων και διαδικασιών

είναι η ανάγκη της ενίσχυσης των κοινοβουλευτικών θεσμών. Πρέπει να

επικεντρώσουμε τη δράση μας στα προβλήματα του Ευρωπαίου πολίτη που αισθάνεται

να βρίσκεται στο περιθώριο του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι.

Τέταρτον, σε αυτή τη νέα προοπτική τα κοινοβούλια σε ευρωπαϊκό και

εθνικό επίπεδο οφείλουν να αποτελέσουν τη μήτρα των πολιτικών εξελίξεων. Να

ξαναποκτήσουν τα κοινοβούλια την εμπιστοσύνη των πολιτών και ιδιαίτερα των

νέων. Αυτή η εμπιστοσύνη θα είναι το «κοινωνικό κεφάλαιο», το πιο σημαντικό

για το μέλλον της Ε.Ε.

Πέμπτον, η πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε., η άλλη όψη της ΟΝΕ, προϋποθέτει

σοβαρές αποφάσεις για θεσμικές μεταρρυθμίσεις και μια νέα εξισορρόπηση των

εξουσιών ανάμεσα στα θεσμικά όργανα (Συμβούλιο, Επιτροπή, Ευρωπαϊκό

Κοινοβούλιο) που θα διασφαλίζει τον δημοκρατικό έλεγχο και τη διαφάνεια στη

λειτουργία τους καθώς και την αποτελεσματικότητα στην εκτέλεση των αποφάσεων.

Έκτον, να απαντήσουμε στο ερώτημα «τι είδους Ευρώπη επιδιώκουμε;». Μια

Ευρώπη Ομοσπονδιακή, Συνομοσπονδιακή, ενός τύπου Κοινοπολιτείας, μιας νέας

αρχιτεκτονικής suis generis; Πολλοί στις συζητήσεις αναφέρονται στον τρόπο που

εξελίχθηκαν οι ΗΠΑ. Εν πάση περιπτώσει πρέπει ως Ευρωπαίοι να απαντήσουμε σε

αυτή την πρόκληση, για να γνωρίζουν οι πολίτες πού πάμε, ποιο είναι το όραμά

μας. Δεν μπορεί να πατάμε σε δύο βάρκες.

Έβδομον, η μεγάλη πλειονότητα του πολιτικού κόσμου στην Ελλάδα πιστεύει

σε μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη. Εμείς ελπίζουμε ό,τι δεν πετύχαμε στο Άμστερνταμ

να δρομολογηθεί στο Κάρντιφ. Ασφαλώς, μετά το ευρώ, στο επίκεντρο πρέπει να

βρίσκεται η απασχόληση και το «ευρωπαϊκό κοινωνικό» μοντέλο ανάπτυξης που

ενσωματώνει τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Πρέπει να ρίξουμε γέφυρες

ανάμεσα στο οικοδόμημα των ευρωπαϊκών θεσμών και στον Ευρωπαίο πολίτη. Πιστεύω

ότι οι θυσίες αυτών των πολιτών, στην πορεία για το ευρώ, οφείλουν να καρποφορήσουν.

Ο Λουκάς Θ. Αποστολίδης είναι αντιπρόεδρος της Βουλής και πρόεδρος της

Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων.

Τελευταία Νέα