Μπορεί η εξωτερική πολιτική του κ. Σημίτη να μη μας είναι συμπαθής ­ αλλά

τέτοιες δύσκολες ώρες τού ευχόμαστε ολόψυχα να επιτύχει! Για να επιτύχει,

όμως, πρέπει να αλλάξει το επικοινωνιακό μήνυμα της πολιτικής του. Γιατί η

διπλωματία είναι πρωτίστως «επικοινωνία»…

Απέναντι στους Αμερικανούς πρέπει να δηλώσει τα εξής:

– Μου ζητήσατε να δείξω «ευελιξία» απέναντι στην Άγκυρα. Το έκανα. Πήρα ρίσκο,

υπέστην επικρίσεις, δεν έκανα πίσω. Ήλπιζα ότι αν η Άγκυρα έδειχνε αντίστοιχο

πνεύμα διαλλακτικότητας θα οδηγούμεθα, πράγματι, σε «νέα εποχή». Αν όχι,

τουλάχιστον θα απομονωνόταν η Τουρκία…

Τελικώς, η Άγκυρα ανέβασε τις απαιτήσεις της και κλιμάκωσε τις προκλήσεις της.

Και εσείς από την Ουάσιγκτον συνεχίσατε να λαμβάνετε «ίσες αποστάσεις». Δεν

σας κακίζω. Απλώς υπογραμμίζω ότι, αντί να εκτεθεί η Άγκυρα διεθνώς, βρέθηκα

εγώ εκτεθειμένος στην ελληνική κοινή γνώμη…

Το «πνεύμα της Μαδρίτης» ενθάρρυνε τις πιο φιλοπόλεμες τάσεις στην Άγκυρα και

έφερε σε δύσκολη θέση τις πιο διαλλακτικές τάσεις στην Αθήνα. Αντί να

δημιουργήσει κλίμα ευνοϊκό για διάλογο, δημιούργησε πολεμικό παροξυσμό στην

Τουρκία και αντιτουρκική καχυποψία στην Ελλάδα. Επιτρέψτε μου να παρατηρήσω

ότι αν δεν ήσασταν σε θέση να ασκήσετε επαρκείς πιέσεις «φρονηματισμού» της

Τουρκίας, κακώς επιμείνατε σε πολιτική διαλόγου ­ ενός διαλόγου που

αποδείχθηκε άκαιρος.

­ Θα με ρωτήσετε, βέβαια ­ με το δίκιο σας ­ ποιαν εναλλακτική λύση έχει η

Ελλάδα. Και θα σας απαντήσω ­ με το δίκιο μου κι εγώ ­ πάντως ο «κατευνασμός»

δεν είναι λύση! Όποτε βρεθήκατε, εσείς οι Αμερικανοί, σε θέση αντίστοιχη προς

τη δική μας ­ κάνατε Αποτροπή! Αυτό ακριβώς είναι και η μόνη εναλλακτική λύση

που μας έμεινε. Μόνο που Αποτροπή σημαίνει αξιόπιστη αποθάρρυνση της

επιθετικότητας του αντιπάλου. Είναι μακροχρόνια, έχει ρίσκο, αλλά εδώ που

έφθασαν τα πράγματα η αξιόπιστη Αποτροπή έχει το μικρότερο ρίσκο για μας και

διασφαλίζει καλύτερα την περιφερειακή σταθερότητα ολόκληρης της περιοχής.

Γιατί η Τουρκία είναι ήδη «ανεξέλεγκτη», ως καλώς γνωρίζετε. Και σύντομα

μπορεί να γίνει ακόμη πιο ανεξέλεγκτη για τη Δύση. Συνεπώς, η αξιόπιστη

ελληνική Αποτροπή έναντι της Τουρκίας είναι πλέον η αποδοτικότερη «επένδυση»

στην ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής μας. Η Τουρκία έχει πάψει πλέον να είναι

«παράγων σταθερότητας» και εξελίσσεται ταχύτατα σε μείζον πρόβλημα

περιφερειακής ασφαλείας. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο το καλύτερο για

όλους μας.

Απέναντι στους Τούρκους ο κ. Σημίτης θα πρέπει να απαντήσει τα εξής: Μας

απειλείτε με «στρατιωτική δράση», αν δεν παραιτηθούμε από κυριαρχικά

δικαιώματα και κυριαρχικό μας χώρο. Δεν μας τρομάζουν οι απειλές σας! Και

ξέρετε γιατί; Διότι, λησμονείτε, ότι απέναντί μας δεν αθροίζετε μόνο

περισσότερες δυνάμεις, αθροίζετε και περισσότερες αδυναμίες! Κι αν θελήσει

κάποιος να εκμεταλλευτεί τις εσωτερικές αδυναμίες σας, τότε θα βρεθείτε σε

πολύ δύσκολη θέση.

Λησμονείτε, επίσης, και τους εξωτερικούς σας «περισπασμούς»: Αν γυρίσετε να

κοιτάξετε γύρω από τα σύνορά σας θα δείτε πολλαπλές εστίες πραγματικών

κινδύνων για την ασφάλειά σας. Γύρω από τα ελληνικά σύνορα δεν υπάρχει κανείς

άλλος που να μπορεί να μας απειλήσει, πέρα από την Τουρκία. Εμείς μπορούμε να

συγκεντρώσουμε όλες τις δυνάμεις μας εναντίον σας. Εσείς δεν μπορείτε να

κάνετε το ίδιο. Εμείς γνωρίζουμε καλώς τη σχετική ισχύ σας. Εσείς, όμως, δεν

φαίνεται να έχετε επίγνωση πόσο ευάλωτοι είστε.

Όπως είπε κάποτε ο Γεώργιος Παπανδρέου, πάτε γυρεύοντας να ανοίξετε «την πόρτα

του τρελοκομείου». Και μάλιστα εκ του ασφαλούς ­ ποντάροντας στην ελληνική

«εφεκτικότητα». Ποντάρετε λάθος! Γιατί εμείς, έτσι κι αλλιώς, θα χάσουμε πολλά

αν δεν αντισταθούμε. Αν όμως αντισταθούμε, εσείς κινδυνεύετε να χάσετε

περισσότερα. Εμείς, λοιπόν, ξέρουμε τι θα κάνουμε. Εσείς ξέρετε πού οδηγείστε;

Αν ο κ. Σημίτης θέλει όντως να περιφρουρήσει την ειρήνη χωρίς να υποθηκεύσει

την ανεξαρτησία και κυριαρχία της χώρας, αν θέλει να λειτουργήσει αποτρεπτικά

προς την Άγκυρα χωρίς να χάσει ερείσματα στη Δύση, κάπως έτσι πρέπει να

μιλήσει ­ και προς την Ουάσιγκτον και προς την Άγκυρα. Αν το κάνει, θα τον

στηρίξουμε όλοι ­ ακόμη και οι αντίπαλοί του. Αν δεν το κάνει, τότε

μεγαλύτερος αντίπαλός του θα είναι ο ίδιος ο εαυτός του.

Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης είναι δημοσιογράφος – οικονομολόγος