Αντεργκράουντ, όπως πάντα η Μαρία Μήτσορα τοποθετεί τις πρωταγωνίστριες και τους πρωταγωνιστές της στη διασταύρωση του τυχαίου με το προδιαγεγραμμένο. Εξι χρόνια πέρασαν από την έκδοση του προηγούμενου βιβλίου της «Με λένε λέξη», διάστημα που έχει αφήσει και στο παρελθόν να περάσει ανάμεσα στις εμφανίσεις της όπως π.χ. από την έκδοση της «Περίληψης του κόσμου» (Κέδρος, 1999) ώς το «Καλός καιρός / μετακίνηση» (Πατάκης, 2005) ή τη συμμετοχή της σε συλλογικά έργα, όπως στην περίπτωση του «Βιβλίου της προδοσίας» (Πατάκης, 2010) που ακολούθησε τον «Θρυμματισμένο πλανήτη» (Μίνωας, 2004).

Σκοτεινή περσόνα του λογοτεχνικού αντεργκράουντ –μύθο που αναμφίβολα φρόντισε και η ίδια να συντηρήσει όλο αυτό τον καιρό -, η Μαρία Μήτσορα πρωτοεμφανίστηκε στην αθηναϊκή σκηνή των γραμμάτων με τη «Σκόρπια δύναμη» (Οδυσσέας, 1997), μια νουβέλα για τη ζωή, τον θάνατο και την αγάπη. Είχαν προηγηθεί σπουδές Κοινωνιολογίας στα Πανεπιστήμια της Σορβόννης και της Βενσέν όπου κατέθεσε μια εργασία πάνω στη δυναμική των μικρών ομάδων και ακολούθησαν πάρα πολλά ταξίδια. Από τον Πολικό Κύκλο έως την Αϊτή, από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας μέχρι το Πεκίνο και τη Νικαράγουα των Σαντινίστας, η Μήτσορα ταξιδεύει συχνά συλλέγοντας εικόνες και βιώματα. Η φόρμα του διηγήματος μοιάζει πάντως να της ταιριάζει. Το αποδεικνύει για άλλη μια φορά με τη συλλογή «Από τη μέση και κάτω» η οποία περιλαμβάνει 15 ιστορίες, πέντε παλαιότερες και δέκα νέες. Με πρόζα κομψή και λόγο ποιητικό και με το φανταστικό να διεισδύει με άνεση στο πραγματικό, η Μαρία Μήτσορα γράφει και πάλι ιστορίες που μπορούν να διαβαστούν με πολλούς τρόπους. «Οπως οι γραμμές σε ένα ραγισμένο ταβάνι» λέει η ίδια στις «Οδηγίες χρήσεως» με τις οποίες ανοίγει το νέο της βιβλίο.

Τελευταία Νέα