Ποιος ήταν ο Χόρχε Σεμπρούν; Και γιατί τον αγαπάμε; Γιατί ειδικά αυτόν; Την πιο εύστοχη, ίσως, περιγραφή του αμετανόητου κομμουνιστή, πολυβραβευμένου συγγραφέα, σεναριογράφου και για ένα διάστημα (1988-1991) υπουργού Πολιτισμού στην κυβέρνηση του Φελίπε Γκονζάλες, δίνει ο Ρεζίς Ντεμπραί: «Ο δικός μας πολύγλωσσος άνθρωπος – σύνορο, Ισπανο-γερμανο-γάλλος, συγκεντρώνει τις εκλεκτότερες κληρονομιές της Ευρώπης. Εκανε να σμίξουν το θάρρος και η παλικαριά του Καστιλιάνου, η μεταφυσική ανησυχία του Γερμανού και η στεγνή διαύγεια του Γάλλου. Αντιστασιακός στο Παρίσι, κρατούμενος σε στρατόπεδο κοντά στη Βαϊμάρη, παράνομος στη Μαδρίτη –και αργότερα υπουργός στην ίδια πόλη -, ο θρύλος είχε άφθονο υλικό» αναφέρει ο γάλλος φιλόσοφος και τελειώνει την εισαγωγή του στις «Ασκήσεις επιβίωσης» γράφοντας: «Ποια ζωή είναι μια ευθεία γραμμή; Καμία, αλλά η δική του, περισσότερο από κάθε άλλη, έκανε τόσους ελιγμούς μέσα από τις εποχές, τις χώρες, την Ευρώπη, τα πιο αβάσταχτα ανθρώπινα δεινά και τα πιο ανθεκτικά όνειρά μας, που, όταν ακολουθούμε τη διαδρομή του, τη γεμάτη απρόοπτα και εκπλήξεις, είναι σαν να βρίσκουμε για όσο διαρκεί μια ανάγνωση τον καλύτερο εαυτό μας».

Συγγραφέας των μυθιστορημάτων «Το μεγάλο ταξίδι» (Εξάντας), «Οταν χάθηκαν οι αισθήσεις» (Οδυσσέας) και των ακόμη πιο γνωστών «Ο δεύτερος θάνατος του Ραμόν Μερκαντέρ» (Θεμέλιο), «Η αυτοβιογραφία του Φεδερίκο Σάντσεθ» και σεναριογράφος πολιτικών ταινιών όπως «Ο πόλεμος τελείωσε» του Αλέν Ρενέ και το «Ζ» του Γαβρά, ο Σεμπρούν γεννήθηκε στη Μαδρίτη το 1923 και πέθανε στο Παρίσι το 2011. Στον Ισπανικό Εμφύλιο η οικογένειά του μετακόμισε στην Ολλανδία και ο ίδιος έφυγε για σπουδές φιλοσοφίας στο Παρίσι. Το 1943 οργανώθηκε στην Αντίσταση αλλά γρήγορα συνελήφθη από την Γκεστάπο και εκτοπίστηκε στο Μπούχενβαλτ. Απελευθερώθηκε το 1945 από τους Αμερικανούς και επέστρεψε στο Παρίσι ως δημοσιογράφος και μεταφραστής.

Οι «Ασκήσεις επιβίωσης» είναι το τελευταίο του έργο και το πρώτο μιας σειράς, που όμως έμεινε ανολοκλήρωτη καθώς τον πρόλαβε ο θάνατος. Είναι ένα συγκλονιστικό αφήγημα για τη νιότη του και για την εμπειρία της αντίστασης στον ναζισμό και τον φρανκισμό, και ταυτόχρονα ένας στοχασμός πάνω στα βασανιστήρια, την υπέρβαση του πόνου, την ηθική ακεραιότητα, τη συντροφικότητα και την αδελφοσύνη.

Τελευταία Νέα