Είμαστε η χώρα που αγαπά να μισεί τους έλληνες διαιτητές. Και γι’ αυτό τον λόγο είναι απορίας άξιο ότι εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα νέοι άνθρωποι στον τόπο μας που αποφασίζουν να ασχοληθούν με τη διαιτησία. Θα πρέπει να είναι μαζοχιστές, ουτοπιστές, ή να μην ενημερώνονται για το τι τους ξημερώνει.
Πριν από μερικές ημέρες έγινε γνωστό πως ο Τάσος Σιδηρόπουλος υποβιβάστηκε από την κατηγορία Elite στην πρώτη κατηγορία της UEFA και μόνο σαμπάνιες που δεν ανοίξαμε. Το ξένο δημοσίευμα που αποκάλυπτε τον υποβιβασμό του έλληνα ρέφερι ανέφερε επίσης πως στην elite κατηγορία προήχθη ο Γερμανός Σβεν Γιαμπλόνσκι. Ναι, ο διαιτητής που τα έκανε θάλασσα στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Ποια είναι λοιπόν η διαφορά του Γιαμπλόνσκι από τον Σιδηρόπουλο; Οι «ψαγμένοι», αυτοί που τους αρέσουν να λένε ιστορίες και να περιγράφουν καταστάσεις σαν να ήταν αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων, δεν διστάζουν να δημιουργήσουν βόρβορους και να πετάξουν μέσα τους έλληνες ρέφερι για να δείξουν πόσο ενημερωμένοι είναι. Και αναρωτιέσαι: μα καλά, δεν υπάρχει ούτε ένας καλός, ακέραιος, αντικειμενικός έλληνας διαιτητής; Ολοι είναι σκάρτοι, ανίκανοι;
Οι έλληνες διαιτητές είναι ίσως οι μοναδικοί στην Ευρώπη που πορεύονται χωρίς καμία ασπίδα προστασίας. Ο,τι και να τους προσάψουν, για ό,τι κι αν τους κατηγορήσουν δεν θα βγει ποτέ κανείς να τους υπερασπιστεί. Μόνο κάτι μισόλογα του αρχιδιαιτητή για να δικαιολογήσει τον παχυλό του μισθό.
Αναρωτιέσαι επίσης πόσο δύσκολο είναι να αναδείξουμε καλούς διαιτητές; Πρέπει να είσαι διάνοια, να έχεις 15 μεταπτυχιακά, να κάνεις τα 100 μέτρα σε εννέα δευτερόλεπτα; Οποιος παρακολουθεί τα δρώμενα στο διεθνές ποδόσφαιρο γνωρίζει πολύ καλά πόσα διαιτητικά εγκλήματα διαπράττονται κάθε Σαββατοκύριακο. Ακόμα και στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, την Πρέμιερ Λιγκ, κυριαρχούν οι σκιές και η ανικανότητα αναγκάζοντας την ηγεσία της ένωσης διαιτητών να απολογείται συχνά πυκνά. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως οι Αγγλοι σκέφτονται να φέρουν γερμανούς διαιτητές.
Μήπως να το ξανασκεφτούμε και να πάρουμε πιο σοβαρά το θέμα της ελληνικής διαιτησίας; Και όπως αναδεικνύουμε Μουζακίτες, Κωνσταντιέλιες και Κωστούλες να αρχίσουμε να αναδεικνύουμε και κορυφαίους διαιτητές, οι οποίοι επίσης θα διαφημίζουν το ποδόσφαιρό μας διεθνώς.
Η απόκτηση του προπονητικού κέντρου της Παιανίας προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στην ΕΠΟ να δημιουργήσει ένα δικό της «Κλερφοντέν». Να το μετατρέψει σε ένα ποδοσφαιρικό πανεπιστήμιο που θα συγκεντρώνει την αφρόκρεμα του ποδοσφαίρου μας – παίκτες, προπονητές, διαιτητές – για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να ξεφύγουμε από το σπιράλ της αρνητικότητας και της καχυποψίας.
