Η παραγωγή «Cow/Deer» στη Νέα Σκηνή Νίκος Κούρκουλος του Εθνικού Θεάτρου, μια από τις πρώτες της φετινής σεζόν, δεν εντάσσεται εύκολα σε καλούπια. Δεν είναι θεατρική παράσταση με την έννοια ότι δεν υπάρχει έργο ή κείμενο ούτε ηθοποιοί που να ερμηνεύουν ρόλους. Τα τέσσερα πρόσωπα που βρίσκονται στη σκηνή, δύο άνδρες και δύο γυναίκες, συμμετέχουν στο ηχητικό κατά βάση δρώμενο που εξελίσσεται. Η συμμετοχή τους είναι καθοριστική γιατί είναι αυτοί που παράγουν, με πρωτότυπους, είναι αλήθεια, τρόπους ζωντανά τους ήχους που εκφράζουν το περιεχόμενο του τίτλου. Ηχους αγελάδας και ελαφίνας. Με τα χέρια τους, με τις κινήσεις και τις ανάσες τους, σε απόλυτο συγχρονισμό, και με υλικά που παράγει η φύση (καρπούζι, κρεμμύδια, χόρτα – ξερά ή χλωρά κ.λπ.), διαμορφώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Το νερό που τρέχει, το πέταγμα των πουλιών, η αγωνία των ζώων, όλα βρίσκονται κάπου εκεί…
Με καθαρά οικολογική αφετηρία και αντίστοιχο στόχο, το θέαμα επιχειρεί να συνδέσει εκ νέου τον θεατή με ξεχασμένους ήχους που προέρχονται από τη φύση. Και μαζί αισθήσεις που γεννά το φυσικό περιβάλλον από το οποίο έχει τόσο απομακρυνθεί ο άνθρωπος. «Μια καλλιτεχνική κραυγή για το περιβάλλον», όπως επισημαίνουν οι δημιουργοί του. Με κάποιες, λίγες, ηχογραφημένες παρεμβάσεις – κελάηδισμα πουλιών, γάβγισμα σκύλου, ένα αυτοκίνητο που περνάει – η παράσταση λειτουργεί με την ησυχία που χαρακτηρίζει, ιδανικά, τη φύση.
Μια φωτεινή επιγραφή ονοματίζει τη συνθήκη, μια μέρα στη ζωή μιας ετοιμόγεννης αγελάδας και μιας ελαφίνας (ένα καλοκαίρι με καύσωνα στο Ηνωμένο Βασίλειο), ενώ κατά τη διάρκεια της παράστασης που έχει διάρκεια 60′, η επιγραφή αναγράφει κάποιες φράσεις-εξηγήσεις για το καθημερινό τους πρόγραμμα. Ακούμε την αγρότισσα που ραντίζει το χωράφι, την αγελάδα να υποφέρει πριν από τη γέννα, την ελαφίνα να πλησιάζει και να απομακρύνεται αναζητώντας τροφή, τους ασβούς να βγαίνουν από τις φωλιές τους…
Με την υπογραφή των Katie Mitchell, Nina Segal & Melanie Wilson (και τη συνδρομή της Ειρήνης Φαναριώτη στην ελληνική εκδοχή) το «Cow/Deer» ακολουθεί νέες δραματουργικές τεχνικές (Foley). Ο θεατής βιώνει πράγματι μια ξεχωριστή εμπειρία, μια εμπειρία που τον ηρεμεί και τον μεταφέρει εκτός θεατρικής συνθήκης, η οποία θα μπορούσε να πραγματωθεί σε εναλλακτικούς χώρους.
