Eίναι μερικά πράγματα που τα θεωρούμε δεδομένα στη Δύση, αυτονόητα, και γι’ αυτό δεν μας πολυενδιαφέρουν. Η δημοκρατία, για παράδειγμα, το δικαίωμα να διαδηλώνουμε, ή να ψηφίζουμε απολύτως ελεύθερα στις εκλογές. Η ελεύθερη έκφραση, το να μπορούμε να λέμε ή να γράφουμε ό,τι θέλουμε, αρκεί να μη θέτει σε κίνδυνο τη ζωή ή την ελευθερία των άλλων. Η ειρήνη, το να έχουμε την πολυτέλεια να πιστεύουμε ότι οι διεθνείς οργανισμοί στους οποίους ανήκουμε, και πρωτίστως το ΝΑΤΟ, θα μας προστατεύσουν από οποιαδήποτε ξένη απειλή.
Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν είναι πια αυτονόητο. Οι Ουκρανοί πληρώνουν με τη ζωή τους την ψευδαίσθηση ότι μπορούσαν να επιλέξουν την ένταξή τους στη Δύση. Οι Μολδαβοί χρειάστηκε να αποκρούσουν δεκάδες ρωσικές κυβερνοεπιθέσεις για να μπορέσουν να ψηφίσουν την κυβέρνησή τους. Οι Δανοί, οι Πολωνοί, αύριο ίσως οι Ιταλοί, βλέπουν την καθημερινότητά τους να διαταράσσεται από ρωσικά drones στην επικράτειά τους. «Ο Πούτιν προετοιμάζει με την προπαγάνδα του τους Ρώσους για έναν πόλεμο με την Ευρώπη», λέει στην Die Welt ο γερμανός στρατιωτικός αναλυτής Γκούσταβ Γκρέσελ, ένας από τους μεγαλύτερους ειδικούς για τη στρατιωτική στρατηγική της Μόσχας. «Ο στόχος του δεν είναι να υψώσει τη ρωσική σημαία στη Σκωτία, αλλά να αναγκάσει το ΝΑΤΟ και την ΕΕ να αυτοδιαλυθούν».
Συνηθίζουμε να θεωρούμε το Ισραήλ τη μοναδική δημοκρατία της Μέσης Ανατολής. Πράγματι, είναι εντυπωσιακό να διαβάζει κανείς τα παρακάτω λόγια ενός ισραηλινού δημοσιογράφου σε μια ισραηλινή εφημερίδα: «Ο Νετανιάχου εξακολουθεί να είναι ένας πρώτης τάξεως δημαγωγός, ένας μαζικός δολοφόνος, ο υπ’ αριθμόν ένα καταζητούμενος στον κόσμο – και μόνο το γεγονός ότι του επέτρεψαν να μιλήσει στον ΟΗΕ αποτελεί σκάνδαλο –, που ποζάρει σαν τη Μητέρα Τερέζα». Βέβαια, ο Γκίντεον Λεβί δεν είναι ένας οποιοσδήποτε δημοσιογράφος. Τα άρθρα του στη Haaretz αποτελούν μια όαση ευθύτητας, γενναιότητας, εντιμότητας. Δικαίως ο δήμαρχος Αθηναίων θα του απονείμει αύριο το Βραβείο Δημοκρατίας 2025.
Αλλά για πόσον καιρό θα κρατήσει ακόμη αυτό; Η διεθνής απομόνωση του Ισραήλ, ως αποτέλεσμα της εγκληματικής πολιτικής που ακολουθεί απέναντι στους Παλαιστίνιους, θα οδηγήσει μαθηματικά στην αύξηση της καταστολής στο εσωτερικό του. Ο Νετανιάχου είναι βέβαιο ότι δεν συζήτησε χθες με τον Τραμπ μόνο το σχέδιο του τελευταίου για τη Γάζα, αλλά και τη συνταγή του για την εξουδετέρωση των αντιπάλων του. Αν το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» καθορίζει την εξωτερική πολιτική μιας δημοκρατικής χώρας σαν την Ελλάδα, το αντίστροφο δόγμα «ο φίλος του εχθρού μου είναι εχθρός μου» υιοθετείται πλέον από όλα τα αυταρχικά καθεστώτα. Και ιδεολόγοι σαν τον Γκίντεον Λεβί κινδυνεύουν να είναι οι πρώτοι που θα πληρώσουν.
«Δεν τελειώσαμε ακόμη», είπε ο Νετανιάχου στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Ναι, το έχουμε καταλάβει. Ούτε ο Πούτιν έχει τελειώσει.
