Είναι πολύ χαρμόσυνο που το ντοκιμαντέρ “Takis” σε σκηνοθεσία Μιχάλη Ρουμπή και σε δημιουργική επιμέλεια Ελένης Αλαφούζου, Αννας Ποδάρα, θα κάνει την αθηναϊκή πρεμιέρα του αύριο Πέμπτη 18/9 στον θερινό κινηματογράφο «Ανεσις» και θα είναι η ταινία έναρξης του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ CineDoc 2025-26. Το ντοκιμαντέρ αφορά τον Τάκη Προεστάκη, ιδρυτή του καταφυγίου αδέσποτων ζώων “Takis Shelter” στην Κρήτη, ο οποίος από τη στιγμή που έσωσε κάποια παρατημένα σκυλιά σε έναν σκουπιδότοπο, «εθίστηκε» στο καθήκον και σταδιακά άρχισε να αναλαμβάνει την περίθαλψη όλο και περισσότερων αδέσποτων ζώων σε μια προσπάθεια να αφυπνίσει την τοπική κοινότητα. Παρά τα εμπόδια, ο Προεστάκης έμεινε πιστός στο όραμά του και το καταφύγιό του έγινε σύμβολο ελπίδας για τους φιλόζωους όλου του κόσμου.
Αυτά συμβαίνουν κάπου στην Κρήτη και ορθώς προκαλούν το ενδιαφέρον κινηματογραφιστών που αποφασίζουν να αφηγηθούν την ιστορία τους. Αλλά στην πραγματικότητα, χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά ακόμα για να βάλει πολύς κόσμος μυαλό και να ξεφύγει από στερεότυπα που πολιτισμένοι λαοί τα έχουν κλειδώσει εδώ και χρόνια στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Για παράδειγμα, το θέμα της στείρωσης των αδέσποτων ζώων ή της διαβίωσης ζώων που υποτίθεται ότι βρίσκονται υπό την προστασία του ανθρώπου. Υποτίθεται.
Εξηγούμαι. Πριν από λίγο καιρό βρισκόμουν σε ένα χωριό της Αργολίδας όπου μαθαίνω ότι συμβαίνει το εξής. Κάτοικος που για διαφόρους λόγους είναι εναντίον της στείρωσης, έχει στην «κατοχή» του δεκάδες σκυλιά τα οποία συμπεριφέρονται σαν τρελά τα βράδια. Ο άνθρωπος αυτός αδυνατεί να καταλάβει ότι όσο τα ζώα θα πολλαπλασιάζονται, τόσο ελλοχεύει ο κίνδυνος να μετατραπούν σε αγέλες και ότι θα φαγωθούν μεταξύ τους προκαλώντας προβλήματα και στους κατοίκους της περιοχής. Ο Δήμος έχει «ενοχλήσει» αυτόν τον κάτοικο που όμως αρνήθηκε ότι τα σκυλιά είναι δεσποζόμενα. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, εφόσον είναι αδέσποτα, ο ίδιος ο Δήμος οφείλει διά νόμου να τα πάρει στην κατοχή του και να τα προστατεύσει σε καταφύγια που οι δήμοι οφείλουν να έχουν εφόσον υπάρχει ειδικό ταμείο σε κάθε δήμο για αυτόν τον λόγο. Το καταφύγιο του Δήμου Αθηναίων γνωρίζω ότι λειτουργεί κανονικά.
Η περιοχή της Αργολίδας στην οποία αναφέρομαι – αλλά είμαι βέβαιος και πολλά άλλα σημεία στην Ελλάδα – πάσχει γενικότερα από το θέμα των σκυλιών, που είναι τα μόνα που δεν φταίνε σε τίποτα. Στην ίδια περιοχή, μαθαίνω, άλλος κάτοικος κρατά φυλακισμένα τα κυνηγόσκυλά του. Δεμένα σε βαρέλια! Τα σκυλιά εκεί τρώνε, εκεί αποπατούν, εκεί ζουν τη «ζωή» τους – αν μπορεί κανείς να την αποκαλέσει ζωή. Και επειδή τα σκυλιά αυτά δεν αντέχουν, ουρλιάζουν διαρκώς προκαλώντας αναστάτωση σε όλη την περιοχή. Ολη η περιοχή ζει μέσα στον τρόμο και στα γαβγίσματα αυτών των σκυλιών και φυσικά ουδείς μπορεί να διαμαρτυρηθεί γιατί ο εν λόγω κάτοικος δεν αλλάζει μυαλά. Πληροφορήθηκα ότι γειτόνισσά του πήγε και του παραπονέθηκε. Ποια ήταν η απάντησή του; Χρησιμοποίησε εναντίον της το τρακτέρ με το οποίο ραντίζει τα κτήματά του. Εστρεψε την τουρμπίνα προς το μέρος του σπιτιού της γειτόνισσας και άρχισε να ψεκάζει! Εχουμε και συνέχεια. Η κυρία απευθύνθηκε στον Δήμο. Φυσικά δεν κατάφερε τίποτα. Και τώρα, αυτή η κυρία, έχοντας ήδη δεχτεί επίθεση με τρακτέρ ραντιστικού μηχανήματος, φυσικό είναι να φοβάται. Επομένως τίποτα δεν γίνεται και όλοι απλώς είναι αναγκασμένοι να υφίστανται και να υπομένουν το «καθεστώς» αυτού του κατοίκου.
Παλαιότερα όταν στο ίδιο χωριό υπήρχε ζωή, οι κάτοικοι κουτσά-στραβά συνεννοούνταν μεταξύ τους. Τώρα που ο κάμπος παρήκμασε, οι ίδιοι άνθρωποι «τρώγονται» μεταξύ τους. Και παρότι βρισκόμαστε εν έτει 2025, όπου μέσω του Διαδικτύου, ανά πάσα στιγμή υπάρχει πρόσβαση σε κάθε είδους πληροφορία, να που πολύς κόσμος δεν αντιλαμβάνεται ότι με το να μη στειρώνεις τα σκυλιά μόνο κακό τούς κάνεις. Οσο για το να τα κρατάς φυλακισμένα, τι να συζητήσει κανείς εδώ;
Αναγκαστικά λοιπόν πρέπει να κοιτάξει κανείς τον νόμο. Τι λέει ο νόμος; Λέει ότι τα δεσποζόμενα ή μη σκυλιά πρέπει να έχουν κηδεμόνα. Ολα. Κηδεμόνας μπορεί να είναι ή ένας ιδιώτης, ή ο Δήμος. Στα μη δεσποζόμενα, συνήθως είναι ο Δήμος. Το τσιπ που μπαίνει στα ζώα είναι και για τον κηδεμόνα, δουλεύει ως ταυτότητα, τόσο του σκύλου όσο και του κηδεμόνα του, πιστοποιεί την ταυτότητα και των δύο. Και επίσης, στο τσιπ φαίνεται το όνομα του κτηνιάτρου, οι απαραίτητοι εμβολιασμοί, όπως και η στείρωση του ζώου. Αν δεν γίνουν αυτά μπορεί σε έναν έλεγχο να υπάρξουν κυρώσεις και πρόστιμα. Και θα έπρεπε να γίνονται καταγγελίες και έλεγχοι ώστε να εκλείψουν επιτέλους πρωτόγονα φαινόμενα, όπως τα παραπάνω.
