Το νόημα του ισραηλινού πλήγματος στην Ντόχα του Κατάρ είναι σαφές: για το Ισραήλ, ο σκοπός του πολέμου είναι η εξολόθρευση, η εξόντωση της Χαμάς. Vernichtung! Μετά συγχωρήσεως… Το Ισραήλ δεν πολεμάει προκειμένου να καταλήξει σε κάποιας μορφής συμβιβασμό με τη Χαμάς, ακόμη και αν ήταν ο ευνοϊκότερος που θα μπορούσε να υπάρξει για το Ισραήλ. Πολεμούν για να σβήσουν τη Χαμάς από τον χάρτη, για να την εξαφανίσουν. Επειτα, είναι πρόθυμοι να συζητήσουν για κατάπαυση του πυρός και ειρήνευση. (Με ποιους, είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα, γιατί ο κόσμος στη Γάζα μισεί τη Χαμάς, όμως μισεί εξίσου, αν όχι και περισσότερο, τους Ισραηλινούς…) Ο κόσμος, η διεθνής κοινότητα, όλοι επιθυμούν το τέλος του πολέμου. Για το Ισραήλ όμως, το τέλος του πολέμου θα έρθει μόνο με την εξολόθρευση της Χαμάς. Το έδειξε στοχεύοντας με τους πυραύλους του τούς διαπραγματευτές της Χαμάς, οι οποίοι κατά τις πληροφορίες γλίτωσαν τη ζωή τους – δεν τη γλίτωσε όμως η διπλωματική προσπάθεια για την ειρήνευση.
Από τη δική του οπτική γωνία, το Ισραήλ έχει δίκιο να προτάσσει την εξόντωση της Χαμάς ως σκοπό του πολέμου. Αν η ειρήνη προέλθει από μια συμφωνία στην οποία ένας των συμβαλλομένων θα είναι η Χαμάς, η παραμονή της συγκεκριμένης οργάνωσης στην εξουσία θα είναι σχεδόν εξασφαλισμένη. Ο πόλεμος, δηλαδή, όλες αυτές οι θυσίες, το αίμα των αθώων, οι ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές, θα έχουν γίνει χωρίς να έχουν αγγίξει την αιτία που προκάλεσε τον πόλεμο. Ο πόλεμος θα έχει γίνει για να πάρει την κατρακύλα στον κατήφορο η πέτρα του Σισύφου· όμως ο ίδιος θα είναι εκεί, έτοιμος να ξαναπιάσει τον ανήφορο. Στρατηγικά, επομένως, σωστά το Ισραήλ επιδιώκει τον αφανισμό της Χαμάς. Εξάλλου, η Χαμάς το ίδιο δεν επιδιώκει για το Ισραήλ;
Είναι, πάντως, μια κίνηση που υπαινίσσεται έναν βαθμό απελπισίας στους Ισραηλινούς η απόφασή τους να πλήξουν στόχο μέσα στην πρωτεύουσα του Κατάρ. Για να καταφεύγουν σε κάτι τόσο παρακινδυνευμένο, όπως, αυτό σημαίνει ότι, παρά την υπεροπλία πυρός που διαθέτει και τη διείσδυση στη Γάζα, ο βασικός σκοπός για τον οποίο πολεμά το Ισραήλ δεν έχει επιτευχθεί. Η Γάζα μεταβλήθηκε σε κρανίου τόπο, αλλά η Χαμάς είναι ακόμη εκεί μέσα στα ερείπια. Κι όπου να ‘ναι, αν δεν κάνω λάθος, καταφθάνει και η Γκρέτα με το κότερο…
ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΙ
Στο Κατάρ, είναι λογικό ότι οι άνθρωποι προσπαθούν ακόμη να συνέλθουν από αυτό που τους βρήκε. Προσπαθούν, υποθέτω, να καταλάβουν πώς έγινε αυτό, αφού οι ίδιοι φροντίζουν να τα έχουν καλά με όλους. Ολοι αγαπάνε το Κατάρ, είναι πασίγνωστο αυτό, επειδή σκορπίζει αφειδώς εκείνο το λίαν δυσφημισμένο αγαθό, που δεν φέρνει την ευτυχία, χωρίς το οποίο όμως η ζωή είναι αβίωτη στον σύγχρονο ανεπτυγμένο κόσμο. Σίγουρα θα τους κατέπληξε η συμπεριφορά του Μπίμπι, γιατί αυτός είναι φιλοχρήματος. Συνεπώς, είναι περίπου βέβαιο ότι το Κατάρ τον είχε περιποιηθεί, καθώς τα τελευταία χρόνια οι δύο χώρες είχαν αναπτύξει στενές σχέσεις, ιδίως στο κεφάλαιο της οικονομικής στήριξης της Γάζας. Και τώρα τους τη φέρνει έτσι ύπουλα και κατακέφαλα;
Για τον άλλο, τι να πούνε; Κοτζάμ αεροπλάνο του χάρισαν, τετρακινητήριο, πολυτελές, τεράστιο! Το ξεχάσαμε κιόλας; Ολος ο κόσμος γελούσε με την απληστία του Τραμπ και τον κυνισμό των Καταριανών. Ποιος άλλος του έχει κάνει ποτέ μεγαλύτερο (σε όγκο – γιατί το μέγεθος πάντα μετράει για τον Ντόναλντ) και ακριβότερο δώρο; Κι αυτός ο αχάριστος τους ειδοποίησε τελευταία στιγμή, όταν πια δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα; «Ε, παιδιά! Εχετε τραπέζι εκεί μπροστά σας; Μπείτε από κάτω για τα επόμενα πέντε λεπτά, γιατί σας έρχεται κάτι…». Είναι συμπεριφορά φίλου αυτή και μάλιστα ευεργετηθέντος;
Τι να κάνει κι αυτός ο καημένος όμως; Τόσο καταλαβαίνει ο Τραμπ, τόσο μπορεί. Αμόρφωτος, ανιστόρητος και ρηχός όπως είναι, νομίζει ότι όλα είναι υπόθεση προσωπικών σχέσεων. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή: Πούτιν και Μπίμπι τον σέρνουν από τη μύτη…
