Ενδεχομένως να είμαι ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που αναγκάστηκε να πληρώσει 170 ευρώ για να παρακολουθήσει την τελευταία ταινία του Γιώργου Λάνθιμου «Βουγονία». Ωστόσο, λες χαλάλι τα χρήματα που αναγκάστηκες να δώσεις για το σκάφος – ταξί που θα σε μετέφερε κατευθείαν από το αεροδρόμιο στη στάση Καζινό του Λίντο όπου διεξάγεται το φεστιβάλ. Η δεύτερη από τις δύο δημοσιογραφικές προβολές της «Βουγονίας» γινόταν χθες στις 11.15 και την πρόλαβα, κυριολεκτικά στο τσακ!
Κάθε ταινία του Γιώργου Λάνθμου είναι κατά τέτοιον τρόπο φτιαγμένη που δεν μπορεί παρά να σου προκαλέσει το ενδιαφέρον. Ακόμα και αν δεν συμφωνεί κανείς με το σινεμά ή το περιεχόμενο των ταινιών του – «Κυνόδοντας», «Άλπεις», «Η ευνοούμενη», «Poor Things» – δεν μπορεί παρά να εκτιμήσει τις ιδέες και τη φαντασία του.
Στη «Βουγονία» που προβλήθηκε στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα της διοργάνωσης, ο έλληνας σκηνοθέτης που εδώ και χρόνια διαπρέπει στο εξωτερικό, με έναν δικό του, εντελώς προσωπικό τρόπο, δείχνει να αφουγκράζεται διάφορα από τα μεγάλα προβλήματα που εδώ και καιρό ταλαιπωρούν τον πλανήτη μας. Προβλήματα οικολογικά, υπαρξιακά, επαγγελματικά, κοινωνικά, ανθρώπινων σχέσεων – με μια λέξη τα πάντα. Και το κάνει μέσω μιας «μαύρης» κωμωδίας που συνδυάζει την επικαιρότητα με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας!
Είναι τελικά ή δεν είναι εξωγήινη η ηρωίδα που υποδύεται η Έμα Στόουν στη «Βουγονία»; Μάλλον είναι, φαίνεται να πιστεύουν οι δύο παράξενοι τύποι (Τζέσι Πλέμονς, Αϊντάν Ντελμπίς) που τελικά την απάγουν. Τι είναι όμως αυτό που θέλουν αυτοί οι δύο τόσο αλλόκοτοι τύποι από τούτη την αδίστακτη (στη δουλειά της) γυναίκα;
Χιούμορ και επικαιρότητα
Ο Λάνθιμος τοποθετεί το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της ταινίας μέσα σε ένα τεράστιο σπίτι στην επαρχία, εκεί όπου οι δύο απαγωγείς φυλακίζουν τη Στόουν κουρεύοντάς τη γουλί. Τα όσα θα λεχθούν ανάμεσά τους αγγίζουν συχνά τη σφαίρα του παραλόγου, όμως ο καθένας τα υποστηρίζει με τέτοιο πάθος που δεν ξέρεις ποιον να πιστέψεις. Ο συνδυασμός του πολύ παράξενου χιούμορ με την επικαιρότητα των όσων ακούς, πραγματικά εντυπωσιάζει.
Δεν υπάρχει κάτι που δεν θίγεται «πονηρά» στην ταινία. Από τη θρησκεία μέχρι την επιστήμη, από τα πειράματα που όπως λέγεται γίνονται στους ανθρώπους, μέχρι τους πληγωμένους οικογενειακούς δεσμούς. Και το εντελώς ασυνήθιστο ντουέτο «κακοποιών» (που μοιάζει να μιμείται τους Χονδρό – Λιγνό αλλά στο πολύ πιο «λοξό» τους) ωθείται από τι ακριβώς; Εκδίκηση; Τρέλα; Πόνο; Ή μήπως, τελικά είναι απλώς πλήρως αποσυνδεδεμένο από την πραγματικότητα, κάτι που έχουμε μάθει πλέον να βλέπουμε συχνά γύρω μας;
«Διάβασα το σενάριο (του Γουίλ Τρέισι, παρόντος στη Βενετία) και αμέσως ξετρελάθηκα» είπε ο Γ. Λάνθιμος. «Ηταν αστείο και ψυχαγωγικό αλλά σε έκανε επίσης να σκεφτείς βαθιά για πολλά πράγματα. Βρήκα ότι ήταν πολύ σχετικό με την εποχή του όταν το διάβασα, πριν από τρία χρόνια και, δυστυχώς, θεωρώ ότι είναι ακόμα πιο σχετικό με το σήμερα.
Ο σεναριογράφος Γουίλ Τέισι που ήταν παρών στη συνέντευξη Τυπου αναφέρθηκε λίγο στη νοτιοκορεατική ταινία τρόμου στην οποία βασίζεται η «Βουγονία», το σενάριο της οποίας μαζί με τον Λάνθιμο προσάρμοσε στην αντίληψη του τελευταίου.
Τα κοινωνικά δίκτυα
«Πώς ξέρεις ότι δεν είμαι εξωγήινη;» απάντησε χαριτολογώντας η Εμα Στόουν όταν ο ιταλός δημοσιογράφος τη ρώτησε πώς έχει καταφέρει να ισορροπεί διαχωρίζοντάς την επαγγελματική της ταυτότητα από την προσωπική ζωή της και να μη δείχνει σαν εξωγήινη. «Νομίζω ότι υπάρχει μια πλευρά πολύ πιο πονηρή πάνω σε αυτό το ζήτημα» είπε η ηθοποιός. «Στις μέρες μας τα όρια που χωρίζουν την πραγματικότητα από την ψευδαίσθηση δεν ξεχωρίζουν εύκολα. Υπάρχει πολλή αυτοπροβολή στα κοινωνικά δίκτυα. Πολύς κόσμος νιώθει ότι δεν έχει τον έλεγχο του ποιος είναι ή, όπως το λέω, δεν μπορεί να διαχειριστεί το άβαταρ μέσα του».
«Ολα ήταν στο σενάριο» είπε από την πλευρά του ο Τζέσι Πλέμονς όταν ρωτήθηκε για τον ρόλο του βασικού απαγωγέα. «Από την πείρα μου έχω μάθει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μάθει να κατηγοριοποιούν. Το έκανα κι εγώ για λίγο διαβάζοντας το σενάριο. Ομως κάποια στιγμή κατάλαβα ότι αυτός ο άνθρωπος που κλήθηκα να υποδυθώ ήταν απλώς μια βασανισμένη ψυχή που κάτι ήθελε».
