Το 82ο Φεστιβάλ Βενετίας αρχίζει σήμερα με την πρεμιέρα της ταινίας του Πάολο Σορεντίνο «La Grazia». Με πρωταγωνιστή τον ασυναγώνιστο Τόνι Σερβίλο, ηθοποιό-φετίχ του Σορεντίνο. Η πρεμιέρα θα γίνει στη Σάλα Γκράντε όπου φιλοξενούνται όλες οι πρεμιέρες του επίσημου τμήματος.
Εκεί όπου κατά τη διάρκεια των επόμενων ημερών θα περπατήσουν ο Τζορτζ Κλούνεϊ, η Έμα Στόουν, ο Γιώργος Λάνθιμος αλλά και η Τζούλια Ρόμπερτς, που μάλιστα έρχεται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Βενετίας με ταινία στο επίσημο τμήμα. Λέγεται «After the hunt», είναι μυστηρίου και τη σκηνοθέτησε ένας άλλος Ιταλός, ο Λούκα Γκουαντανίνο, ο οποίος πέρυσι, στο ίδιο φεστιβάλ, δίχασε με το «Queer» και τον Ντάνιελ Κρεγκ σε κόντρα ρόλο (ηρωινομανής ομοφυλόφιλος).
Την πρεμιέρα του «La Grazia» τη χάνω, αλλά με τα χίλια ζόρια έχω καταφέρει να κλείσω από πριν μια επαναληπτική προβολή της ταινίας. Με ενδιαφέρουν οι ταινίες του Σορεντίνο. Είναι ένας σκηνοθέτης που συνήθως δεν απογοητεύει, θυμάμαι ακόμα την «Τέλεια ομορφιά» και ήμουν από τους λίγους που βρήκαν αρετές στην (ατυχήσασα) «Παρθενόπη».
Βρίσκομαι ακόμα στην Αθήνα κοιτάζοντας το μεγάλο, άδειο ακόμα σακ βουαγιάζ μου. Ολα αυτά τα χρόνια που πηγαίνω στα ευρωπαϊκά φεστιβάλ δεν τσεκάρω ποτέ βαλίτσα στην πτήση. Το έκανα στο παρελθόν μέχρι που μια φορά η βαλίτσα μου δεν ήρθε. Δεν θυμάμαι πότε ήταν. Θυμάμαι όμως ότι τελικά μου την παρέδωσαν δυο μέρες πριν από την αναχώρησή μου πίσω για την Αθήνα.
Από τότε είμαι της χειραποσκευής. Ας κουραστώ λίγο παραπάνω, δεν πειράζει. Καλύτερα να έχω πάνω μου τα πράγματά μου γιατί μόνο έτσι θα έχω και ήσυχο το κεφάλι μου. Εν τω μεταξύ λέω πάντα ότι πρέπει να πάρω μαζί μου όσο το δυνατόν λιγότερα. Δεν έχει νόημα να πηγαίνεις στα κινηματογραφικά φεστιβάλ με όλο το βιος σου. Και όμως, πώς γίνεται και πάντα το σακ βουαγιάζ σου είναι περισσότερο φορτωμένο και περισσότερο βαρύ από όσο είχες υπολογίσει ότι θα είναι;
Ίσως φταίει η κούραση που κάνει βαρύτερη τη χειραποσκευή. Οπως και το άγχος για το τι σε περιμένει εκεί που πηγαίνεις. Ποτέ δεν ξέρεις πια τι μπορεί να σε περιμένει σε μια εποχή που όλα αλλάζουν ριζικά και με ραγδαίους ρυθμούς.
Αγχος σε πολλά μέτωπα. Κοιτάζω διαρκώς τα μέιλ μου. Οι ειδοποιήσεις από τους υπεύθυνους προώθησης των ταινιών στη Βενετία είναι απανωτές. Δέχομαι διαρκώς μέιλ επιβεβαίωσης των συνεντεύξεων που στις περισσότερες περιπτώσεις μού έχουν κλείσει οι εταιρείες διανομής από εδώ, την Αθήνα, για τις μέρες που θα βρίσκομαι στο φεστιβάλ. Το πρόβλημά μου είναι να μη συμπέσουν με προβολές τις οποίες δεν έχω κλείσει ακόμα.
Ετοιμάζομαι επιτέλους για την πτήση μου από Αθήνα προς Βελιγράδι που είναι άγρια χαράματα. Η πρώτη μέρα θα είναι σκέτη ταλαιπωρία. Τεράστια. Το ξέρω, το έχω ζήσει δεκαετίες σε δεκάδες φεστιβάλ. Πρέπει να φτάσεις όσο το δυνατόν νωρίτερα και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πετάξεις όσο το δυνατόν νωρίτερα. Αναγκαστικά, λοιπόν, φέτος πετώ στις 4 τα ξημερώματα. Με την Air Serbia μέσω Βελιγραδίου. Δεν γινόταν διαφορετικά.
Αν δεν υπάρξει καθυστέρηση το αεροπλάνο της πτήσης Βελιγράδι – Βενετία θα προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Βενετίας κατά τις 9.30 το πρωί. Το άγχος έχει ήδη πιάσει κόκκινο. Θα πρέπει να πάρω τη διαπίστευσή μου για να προλάβω τη «Βουγονία» του Γιώργου Λάνθιμου, που για κακή μου τύχη προβάλλεται τη δεύτερη κιόλας μέρα του φεστιβάλ. Και δεν αναφέρομαι καν στο check in του ξενοδοχείου, που πρέπει κι αυτό κάποια στιγμή να γίνει.
Θα προλάβω; Το καραβάκι-λεωφορείο από το αεροδρόμιο προς το Λίντο είναι περίπου 50 λεπτά διαδρομή. Ισως τελικά πάρω σκάφος-ταξί που κοστίζει πανάκριβα. Μια φορά που πήρα ταξί μού κόστισε 100 ευρώ. Όμως Λάνθιμος είναι αυτός, δεν βαριέσαι!
